Ο νέος χάρτης παρουσιάζει τους 9 παραγωγικούς τομείς, στους οποίους θα στηριχτεί η ελληνική Οικονομία για να επιτύχει την πολυπόθητη ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια
Η παρουσίαση στο τελευταίο Eurowoking Group του νέου αναπτυξιακού χάρτη στην Ελλάδα από τον πρόεδρος του ΣΟΕ, καθ. Πάνος Τσακλόγου, ήταν σίγουρα μια θετική είδηση.
Αν μη τι άλλο κάποιοι άνθρωποι στην Ελλάδα κάθισαν γύρω από ένα τραπέζι και ετοίμασαν ένα σχέδιο ανάπτυξης, με στόχο να μην μείνουμε ακόμα μια φορά στις εντυπωσιακές εξαγγελίες. Η αποτελεσματικότητα του και το πόσο ρεαλιστικό είναι το σχέδιο μένει να αποδειχτούν στο μέλλον.
Ο νέος χάρτης παρουσιάζει τους 9 παραγωγικούς τομείς, στους οποίους θα στηριχτεί η ελληνική Οικονομία για να επιτύχει την πολυπόθητη ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια.
Στους 9 αυτούς πυλώνες συναντάμε τομείς που πραγματικά έχουν μεγάλα περιθώρια να αναπτυχθούν και να αποτελέσουν τη βάση για το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας.
Βέβαια, η παρουσίαση που έγινε στις Βρυξέλλες (ή τουλάχιστον όσα από αυτή βγήκαν στο φως της δημοσιότητας) δεν απέχει πολύ από τις εξαγγελίες που έχουν γίνει εδώ και χρόνια, από όλες τις κυβέρνησης που υπήρξαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Προφανώς ότι παρουσιάστηκε, αποτελεί μόνο ένα τμήμα από αυτό που αναμένεται να ανακοινωθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ίσως και πριν το Eurogroup της 5ης Μαϊου.
Ωστόσο, από την παρουσίαση που έγινε, κανείς μπορεί να καταλάβει ότι η επιτυχής υλοποίηση του νέου αναπτυξιακού σχεδίου απαιτεί πολύ και δύσκολη δουλειά.
Για παράδειγμα, απαιτεί απλοποίηση του φορολογικού συστήματος ώστε οι ξένοι επενδυτές, που επικαλείται το νέο σχέδιο, να νιώσουν ότι δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις διαρκείς αλλαγές των νόμων, που κάνουν αδύνατο οποιοδήποτε προγραμματισμό.
Αντίστοιχα, απαιτεί απλοποίηση των διαδικασιών για την δημιουργία νέων επιχειρήσεων ή των διαδικασιών για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων και βέβαια καταπολέμηση της διαφθοράς.
Όπως αναφέρεται στο σχέδιο, καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια «έχει η προσέλκυση ιδιωτικών πόρων κυρίως από το εξωτερικό», ενώ, «στις παρούσες συνθήκες, ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η προσέλκυση ξένων, κυρίως άμεσων, αλλά και έμμεσων επενδύσεων στη χώρα».
Για να επιτευχθεί όμως αυτός ο στόχος, θα πρέπει ο κάθε επενδυτής να γνωρίζει ότι έχει να κάνει με ένα σταθερό και απλό φορολογικό σύστημα, ενώ παράλληλα, θα πρέπει να γνωρίζει ότι δεν θα χρειαστεί να φάει μήνες, δίνοντας μάχη με την ελληνική γραφειοκρατία για να πάρει μια έγκριση για την ίδρυση μιας επιχειρήσεις ή υλοποίηση μιας επένδυσης.
Το αναφέρουμε αυτό γιατί, ακόμα και μέσα στα χρόνια της κρίσης (και ιδιαίτερα των μνημονίων) ξένοι επενδυτές που έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον, εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια μόλις βρέθηκαν αντιμέτωποι με το χάος του ελληνικού συστήματος.
Το ίδιο το σχέδιο αναφέρει ότι «προσδοκούμε ότι σε μια δεκαετία η παραγωγική δομή της Ελλάδας θα έχει αλλάξει ριζικά. Σημαντικοί πόροι θα κατευθύνονται στις επενδύσεις αντί της κατανάλωσης, η απασχόληση θα έχει αυξηθεί ουσιωδώς και μεγάλο μέρος του παραγόμενου προϊόντος θα εξάγεται, ενώ ταυτόχρονα θα υπάρχει σύγκλιση με τις χώρες της ευρωζώνης, η οποία όμως θα στηρίζεται σε υγιείς οικονομικές βάσεις».
Ο στόχος πρέπει να είναι ακριβώς αυτός. Η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική στους τομείς που υπερτερεί έναντι των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών. Αλλά αυτό χρειάζεται οργάνωση και αλλαγή νοοτροπίας.
Δηλαδή, πριν την εφαρμογή του νέου αναπτυξιακού χάρτη, θα πρέπει να ετοιμαστεί ένας νέος χάρτης λειτουργίας του κράτους, βασισμένος στις νέες απαιτήσεις των καιρών. Γιατί το «δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος» δεν περνάει πλέον στην εποχή μας.
Αλέξανδρος Κλώσσας