Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Μπρα ντε φερ Μέρκελ- Στάινμπρουκ και στη μέση η Ελλάδα

Ανταπόκριση από τη Γερμανία | Τι αναφέρει στο thepaper υψηλόβαθμο στέλεχος τoυ SPD

merkel fosphotos1

Για την Αθήνα, οι γερμανικές εκλογές έχουν οριστεί εδώ και καιρό ως χρονικό ορόσημο. Άλλωστε όλες οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη είχαν λίγο πολύ «παγώσει» προκειμένου να μη διαταραχθεί ο προεκλογικός αγώνας της Άνγκελα Μέρκελ, για την οποία τα γερμανικά ΜΜΕ σχολιάζουν ότι προτιμά να μην μπαίνει σε αντιπαράθεση για κανένα θέμα, να κρατά ένα χαμηλό προφίλ και να μη συζητά επί της ουσίας.

Γιατί οι προεκλογικοί καυγάδες μπορεί να πολώσουν την κατάσταση και οι Χριστιανοδημοκράτες δεν θα το ήθελαν καθόλου αυτό. Προτιμούν τα πράγματα να μείνουν όπως έχουν και να επιβεβαιωθούν οι τάσεις που διαβλέπουν τα γκάλοπ την παραμονή των εκλογών: H CDU πρώτο κόμμα και η Μέρκελ ξανά καγκελάριος σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, είτε με το σημερινό κυβερνητικό εταίρο, την FDP εάν καταφέρει να μπει στο Bundestag, είτε σε μία κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες.

Για την Ελλάδα πάντως όλοι οι πολιτικοί αναλυτές στο Βερολίνο συμφωνούν ότι δύσκολα θα αλλάξει κάτι. Οι θέσεις των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών δεν διαφέρουν τόσο πολύ επί της ουσίας, με εξαίρεση ότι οι δεύτεροι μιλούν περισσότερο για ανάπτυξη, για ευρωομόλογα και για ένα ταμείο εξαγοράς χρέους.

Τα στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών επαναλαμβάνουν απλά μονότονα στις ερωτήσεις για την Ελλάδα ότι «θα λάβει νέα βοήθεια εάν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της». Πράγμα που είναι ανοιχτό σε ερμηνείες. Το μόνο σίγουρο είναι πως στην CDU δε θέλουν να ακούν τη λέξη κούρεμα.

Αλλά και όταν ο Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος για την καγκελαρία Πέερ Στάινμπρουκ λέει ότι η Γερμανία πρέπει να πληρώσει για την Ευρώπη, δεν εννοεί ότι θα συναινέσει σε κούρεμα χρέους.  «Αλληλεγγύη δε σημαίνει ότι θα αποδεχθούμε ότι ζητά κάθε χώρα ή ότι θα μοιράσουμε λεφτά», λέει στο thepaper.gr υψηλόβαθμό στέλεχος της SPD Bερολίνου. «Όμως θα πρέπει να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της και θα πρέπει να προχωρήσει το θέμα των ευρωομολόγων και η δημιουργία ενός ταμείου ελάφρυνσης χρέους. Θα πρέπει επίσης να υπάρξει ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάπτυξης, για να αντιμετωπιστούν και φαινόμενα ανόδου ακραίων φωνών στις χώρες του νότου όπως η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα», προσθέτει.

Πόσο ουσιαστικά είναι όλα αυτά; Δεν συνιστούν και επαναστατικές αλλαγές στη γερμανική πολιτική επί του πρακτέου, ενώ μένει να φανεί εάν και πως θα εφαρμοστούν στην πράξη, εάν οι Σοσιαλδημοκράτες συγκροτήσουν κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού με τους Χριστιανοδημοκράτες και εάν καταφέρουν να περάσουν κάποια από αυτές τις προτάσεις στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης και εάν σε ορισμένα θέματα δε φέρει εμπόδια το Συνταγματικό Δικαστήριο. Πολλά «εάν», που μόνο ο χρόνος θα κρίνει.

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung  πάντως σε άρθρο της την προπαραμονή των εκλογών σχολιάζει  ότι «οι Έλληνες εάν μπορούσαν θα ψήφιζαν Στάινμπρουκ». Όχι επειδή στην πραγματικότητα θα ακολουθήσει ριζικά διαφορετική πολιτική, αλλά από άχτι για τη Μέρκελ. Κάτι που περιγράφεται ιδανικά με το γερμανικό όρο Schadenfreude, δηλαδή την εκδικητική χαρά για τις αποτυχίες των άλλων.

Όσο η Μέρκελ προσπαθεί να αποφύγει κάθε συζήτηση που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε αντιπαράθεση εν όψει της κάλπης τόσο οι Σοσιαλδημοκράτες προσπαθούν να πολώσουν την κατάσταση. Και αυτό γιατί γνωρίζουν ότι το παιχνίδι για εκείνους μπορεί να γυρίσει μόνο εάν πείσουν απογοητευμένους πρώην ψηφοφόρους τους, που απομακρύνθηκαν από το κόμμα λόγω της «Ατζέντας 2010» του Σρέντερ, να επιστρέψουν. Για αυτό και σήμερα αναγνωρίζουν ότι «το παρατραβήξαμε σε ορισμένες περιπτώσεις» αναφερόμενοι στις μεταρρυθμίσεις προς το… φιλελεύθερο στην αγορά εργασίας, το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα και το κράτος της εν λόγω ατζέντας, που ήταν η πιο δεξιά ατζέντα σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στην Ευρώπη.

Έτσι οι Σοσιαλδημοκράτες σήμερα μιλούν για ελάχιστο μισθό (δεν υπάρχει σήμερα καθορισμός σε ομοσπονδιακό επίπεδο) όπως και το αριστερό κόμμα Die Linke, για αλλαγές στην υγεία και το συνταξιοδοτικό, για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Η ατζέντα του προγράμματος τους είναι το δυνατό τους σημείο, όμως οι Χριστιανοδημοκράτες έχουν τρία πλεονεκτήματα: Τη Μέρκελ, τη Μέρκελ και τη Μέρκελ.

Στη βασική αφίσα της CDU κυριαρχεί ένα κοντινό της Μέρκελ και δίπλα είναι γραμμένη μία μόνο λέξη με μεγάλα γράμματα: «Καγκελάριος». Η Μέρκελ είναι η καγκελάριος, αυτό το χαρτί παίζει και σε αυτή τη θέση θα παραμείνει. Το ερώτημα είναι με ποιον θα συγκυβερνήσει.

Η είσοδος της FDP στο Bundestag θα παιχτεί μέχρι την τελευταία στιγμή. Η πλειοψηφία των Γερμανών θέλει μεγάλο συνασπισμό, ενδεχομένως κρυφά και η ίδια η Μέρκελ στην οποία ο Ρέσλερ δημιούργησε πολλά προβλήματα. Όμως σε ένα μεγάλο συνασπισμό θα πρέπει να δώσει τρία (και καλά) υπουργεία στην SPD. Οι ισορροπίες πάλι θα είναι δύσκολες, δεδομένου και ότι οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν την πλειοψηφία στο Bundesrat, τη βουλή των εκπροσώπων των ομοσπονδιακών κρατιδίων.

Όμως η Μέρκελ έτσι κι αλλιώς δεν είναι Θάτσερ: Όταν κάποτε τη συνέκριναν με τη Σιδηρά Κυρία απάντησε ότι εκείνη δεν προτιμά να κυβερνά με τη σύγκρουση, αλλά με τη σύνθεση. Αυτό θα κάνει και μετά την Κυριακή: Θα περιμένει να δει ποιος είναι ο πιθανός εταίρος της και με το χαρακτηριστικό αργό τρόπο διαβούλευσης που την κάνει τόσο αγαπητή γιατί είναι τόσο μα τόσο γερμανικός, θα τοποθετηθεί και η ίδια σε όλα τα μεγάλα θέματα, μεταξύ αυτών και στης Ελλάδας. Έχοντας όμως πιθανότητα στη Βουλή έναν αστάθμητο παράγοντα: τη νεοσύστατη Alternative für Deutschland που διεκδικεί την είσοδο στο Bundestag και ζητά την έξοδο των νοτίων από το κοινό νόμισμα και τη δημιουργία ευρώ δύο ταχυτήτων.

Σ. Γ.

(Visited 1 times, 1 visits today)
By