Ανασχηματισμός γιατί;
Τις τελευταίες ημέρες συζητείται πολύ έντονα ένας πιθανός ανασχηματισμός στο κυβερνητικό σχήμα, ενώ ως συνήθως, υπάρχουν οι απαραίτητες διαψεύσεις από την πλευρά της κυβέρνησης καθώς και η επίκληση του πολύ πρωτότυπου επιχειρήματος “ο ανασχηματισμός δεν προαναγγέλλεται”, στα πλαίσια της επιβεβαίωσης του νόμου “δράση-αντίδραση”.
Οι συζητήσεις αυτές γινόντουσαν με ένταση και σε παρελθόντα χρόνο αλλά είχαν μπει στον πάγο ενόψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.
Τρια τα κόμματα που πρέπει να βολευτούν, ανοιχτή μία σημαντική πολιτική διαδικασία στο ένα που θα κατέγραφε συσχετισμούς οι οποίοι θα έπρεπε να ληφθούν υπόψιν στην πρόταση στελεχών του για κυβερνητικά αξιώματα, αγαστή η συνεργασία…
Τις πλείστες των περιπτώσεων ανασχηματισμός γίνεται:
α) όταν το σχήμα είναι δυσλειτουργικό
β) όταν το σχήμα πρόκειται να γίνει καλύτερο
γ) όταν υπάρχουν γκρίνιες από τους μη συμμετέχοντες.
Κανονικά οι όποιες τροποποιήσεις σε ένα κυβερνητικό σχήμα θα έπρεπε να αφορούν μόνο σε τοπικές βελτιώσεις και να συμβαίνουν στις περιπτώσεις α) και β). Παρ” όλα αυτά κάθε μα κάθε φορά παρατηρείται ένα ντόμινο μετακινήσεων. Κάποιος μπορεί να βρεθεί από το Υπουργείο Τουρισμού, στο Οικονομίας, από το Περιβάλλοντος στο Δημόσιας Τάξης.
Δεν φαίνεται να υπάρχει καμία λογική στις μετακινήσεις, μόνον ίσως αυτή του “ο ισχυρότερος πολιτικά πρέπει να πάρει και καλό Υπουργείο”. Σπάνιες είναι οι φορές που τοποθετείται Υπουργός σε ένα Υπουργείο συναφές με το αντικείμενο των σπουδών ή της εργασίας του. Επικρατεί μία αντίληψη οτι ο εκάστοτε Υπουργός πρέπει να έχει μόνο διοικητικές ικανότητες (και αν) και όλα τα άλλα τα κάνουν οι υφιστάμενοί του. Οι Υπουργοί απλά καπηλεύονται τα όποια αποτελέσματα, ενώ για τα αρνητικά και τις αποτυχίες διατάσσονται ΕΔΕ όπου ο (παραπλανημένος ή ανίδεος) Υπουργός βγαίνει πάντα λάδι.
Στην προκειμένη περίπτωση που συζητάται ανασχηματισμός, η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα συνεννόησης, εν ολίγοις δεν βαράει ο καθένας τον δικό του σκοπό, άρα ο α) λόγος για ανασχηματισμό, δεν ευσταθεί. Δεν μπορεί να κρίνει κανείς αν ο ανασχηματισμός θα γίνει για να βελτιστοποιηθεί το σχήμα αν δεν δει το τελικό αποτέλεσμα οπότε για το β) δεν μπορεί να βάλει κανείς το χέρι του στη φωτιά.
Γιατί λοιπόν θα γίνει, εάν γίνει ο ανασχηματισμός; Ποιά είναι η αφορμή και τι είναι αυτό που πυροδότησε τις συζητήσεις; Άρχισαν τα ΜΜΕ να το συζητάνε μόνα τους στα πλαίσια της λογικής «σε δουλειά να βρισκόμαστε«;
Οι πιθανές εξηγήσεις είναι λίγες και δυστυχώς καταδεικνύουν οτι τίποτα δεν έχει αλλάξει παρά τις κοσμογονικές αλλαγές που έχουν συμβεί στη χώρα στον τρόπο άσκησης πολιτικής, δεν έχει επέλθει η απότομη ωρίμανση στην οποία πολλοί ήλπιζαν, αλλά συνεχίζει να κυριαρχεί μία παλαιοκομματική λογική στον διαμοιρασμό των διαφόρων θέσεων.
Όταν πρωτοσχηματιζόταν η κυβέρνηση Σαμαρά υπήρχε μία διάχυτη αίσθηση οτι δεν θα πήγαινε μακριά και λόγω κοινωνικών συνθηκών και λόγω δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε πολλοί δεν θέλησαν να βάλουν το κεφάλι τους στη λαιμητόμο. Ήθελαν απλά ο Σαμαράς και τα όποια στελέχη επέλεξε να κάνουν τη βρώμικη δουλειά και να «καούν», ενώ οι ίδιοι θα στήριζαν διακριτικά (άρα «υπεύθυνοι»), αντιδρώντας έντονα φυσικά στα όποια ολισθήματα και ασκώντας κριτική.
Η αίσθηση πλέον νομίζω οτι είναι διαφορετική. Υπάρχει μία κάποια κοινωνική σταθερότητα που οι περισσότεροι δεν περίμεναν, η οποία δεν πιστώνεται φυσικά στον Αντώνη Σαμαρά ή στην κυβέρνηση, αλλά σε μία περίεργη “νιρβάνα” στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία, ενώ η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ έχει προς στιγμήν ανακοπεί.
Οι μέχρι πρότινος σιωπηλοί κυβερνητικοί εταίροι, αλλά και στελέχη της ΝΔ, φαίνεται πως έχουν διαπιστώσει οτι η συγκυβέρνηση είναι πολύ πιθανό να έχει περισσότερο χρόνο ζωής από αυτόν που προέβλεπαν αρχικά, οπότε από εξωτερικοί παρατηρητές που στηρίζουν κριτικά θέλουν έναν πιο ενεργό ρόλο που θα τους εξασφαλίσει και την απαραίτητη προβολή. Τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ έχουν αρχίσει να προλειαίνουν το έδαφος για έναν, όπως όλα δείχνουν, ανασχηματισμό ισορροπιών στον οποίο πολύ πιθανό να επανακάμψουν γερά (;) πολιτικά ονόματα.
Ας μην είμαστε όμως κακοπροαίρετοι… Καθώς ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι άνθρωπος των εκπλήξεων και δεν περιμένει κανείς τίποτα το διαφορετικό, υπάρχει και μία… πιθανότητα να μας… εκπλήξει.