Από τον Vasilis S&P @starvpan (πως λέμε standard and poor’s … καμία σχέση)
… Είμαι ο Δημήτρης ….. θα μ’ αναγνωρίσεις εύκολα …
Τούτες τις μέρες είχα σκοπό να γράψω ένα θέμα που αφορά στους συνταξιούχους . Τους γονείς, τους παππούδες, τις γιαγιάδες μας και όσα βιώνουν τα τελευταία χρόνια επειδή η πολιτεία, θεωρώντας τους «δημοσιονομικό βάρος», έχει βαλθεί να τελειώνει μαζί τους .. Ίσως ψάχνει μια τελική λύση, για ν’ απαλλαγεί απ τους ίδιους ή τουλάχιστον απ την υποχρέωση της, μετά από χρόνια δουλειάς, να τους προσφέρει στοιχειώδεις συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Όμως λίγες μέρες πριν έλαβα μια πολυσέλιδη επιστολή ενός συνταξιούχου, του Δημήτρη Α. Μια επιστολή από ένα θυμωμένο, εξοργισμένο άνθρωπο, που μετά από 36 χρόνια δουλειάς σε δημόσιο, ΝΠΙΔ και ιδιωτικό τομέα, που είδε να χάνει σε λιγότερο από δύο χρόνια τη μισή του σύνταξη και βρέθηκε να χρωστά από κει που δεν όφειλε. Είδε να χάνει τη δυνατότητα που είχε να βοηθά την οικογένεια της άνεργης κόρης του και τελικά να μη μπορεί να προσφέρει στο παιδί και το εγγόνι του αυτό που οι γονείς του πρόσφεραν στον ίδιο. Την ασφάλεια, τη σιγουριά, το αποκούμπι ρε αδελφέ στις δύσκολες στιγμές. Με την επιστολή του αυτή θέλει να φωνάξει σε κάθε κατεύθυνση πως ούτε «μαζί τα φάγαμε», ούτε «όλοι φταίμε».
Εκτιμώντας ότι το όποιο κείμενο είναι λίγο μπρος στην ανθρώπινη κραυγή, θα χρησιμοποιήσω με την άδεια του δύο χαρακτηριστικές παραγράφους της επιστολής, με το περιεχόμενο των οποίων περιττό να πω ότι συμφωνώ απολύτως.
Προς Πολιτικούς που ασπάζονται το “όλοι μαζί τα φάγαμε”
«….. ε λοιπόν όχι κύριοι δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί με δικά μου λεφτά πλήρωσα το μαιευτήριο που γέννησε η γυναίκα μου, αφού το νοσοκομείο στο νησί που έμενα διέθετε μια θερμοκοιτίδα κι αυτή ήταν κατειλημμένη από άλλο πρόωρο. Αναγκαστήκαμε έτσι να ταξιδέψουμε με ευθύνη μας και κίνδυνο για τη ζωή της γυναίκας και του παιδιού μου στην Αθήνα ….
…. δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί με δικά μου λεφτά έστειλα το παιδί μου να μάθει ξένες γλώσσες ώστε να χει ένα εφόδιο επιπλέον στη περίπτωση που δεν μπορούσε στη πατρίδα του να βρει δουλειά ….
….δεν τα φάγαμε μαζί γιατί, πλήρωσα φροντιστήρια, για να πάρει μέρος σε ένα γελοίο σύστημα εξετάσεων, αφού η μέση εκπαίδευση σας αντί να μορφώνει και να εκπαιδεύει, μ ελάχιστες εξαιρέσεις, έγινε προθάλαμος φροντιστηρίων. Κίνητρο έγινε η παπαγαλία των γνώσεων για να περάσεις τις εξετάσεις και όχι οι ίδιες γνώσεις ….
….δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί πλήρωνα και το νοίκι και τα έξοδα του παιδιού μου, στη πόλη που πέρασε, με λεφτά που δεν είχα, υποθηκεύοντας το εφ άπαξ , χρήματα που αποταμίευα μια ζωή στον ασφαλιστικό μου φορέα μήπως και τα χρειαστώ σε μια ώρα ανάγκης ….
…. δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί δεν πέρασα ποτέ να ζητήσω κάτι για μένα ή το παιδί μου, απ” τον προθάλαμο των πολιτικών σας γραφείων, ούτε φίλησα κατουρημένες ποδιές διορισμένων συγγενών ή συνεργατών σας, που πληρώνω με τους φόρους μου ….
…. δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί εγώ πληρώνω τους φόρους στα εισοδήματα μου με φορολογικούς συντελεστές που αφορούν εμάς αλλά όχι εσάς, χωρίς ατέλειες, σε επικοινωνίες, συγκοινωνίες ,αυτοκίνητα, ….
….δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί δεν αποφασίσαμε μαζί ν’ αγοράσουν τα ταμεία μας δομημένα ομόλογα, που χάθηκαν σε μια νύχτα, επειδή οι διορισμένες διοικήσεις των κολλητών και συγγενών σας υπακούοντας σας , τα επένδυσαν στο χρηματιστήριο της βλακείας σας….
….δε τα φάγαμε μαζί, γιατί δεν αποφασίσαμε μαζί σε μια νύχτα να εφαρμόσουμε το κούρεμα (PSI) στα “εγγυημένα” ομόλογα του ελληνικού κράτους, που εσείς είχατε υποχρεώσει τα ταμεία ν’ αγοράζουν, με λεφτά των ασφαλισμένων, για να μη χαλάσει η διάθεση του γερμανού φορολογούμενου, όπως υποστήριζε ο ευτραφής υπουργός που ανέλαβε αυτό το ρόλο….
.…αλλά ας είμαι ειλικρινής , ίσως μαζί τα φάγαμε γιατί στα 36 χρόνια δουλειάς, πήρα όλα κι όλα 3 εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού, για να πάω πριν χρόνια διακοπές την οικογένεια στη Πρέβεζα και άλλα 2 εισιτήρια για μια παράσταση στο θέατρο. Αν αυτά ήταν που ζημίωσαν το κράτος ,που το έριξαν έξω, τότε να δανειστώ μιας και δε περισσεύουν, να σας τα γυρίσω με τόκους, που εσείς αρνείστε στις οφειλές σας κι ας μου χρωστάτε εδώ κ ένα χρόνο επιστροφή φόρου…. Κι ας έφυγε ο πατέρας μου απ τη ζωή χωρίς να πάρει, δύο χρόνια μετά από μία επέμβαση στο μάτι, 400 απ τα 1000 ευρώ που είχε ξοδέψει. Όταν καταφέρετε να τα εγκρίνετε στείλτε τα με επιταγή στον Άγιο Πέτρο, ίσως αυτός κρατήσει λιγότερη προμήθεια από σας….
….Α ναι, ίσως μαζί τα φάγαμε γιατί άλλαξα ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο 1200cc, με ένα καινούργιο 1400cc, που ξόφλησα με δόσεις και σε λίγο δε θα μπορώ να κυκλοφορώ εξ αιτίας της πολιτικής σας. Συγχωρήστε μου τη πολυτέλεια και τη σπατάλη ….»
Προς Καλλιτέχνες που ασπάζονται το “όλοι φταίμε ”
«Ε λοιπόν κυρίες και κύριοι καλλιτέχνες και πνευματικοί , κάποιοι “φτασμένοι” από σας που γυρίζετε στα κανάλια, δίνετε συνεντεύξεις σε εφημερίδες ή περιοδικά, λέγοντας με βαθυστόχαστο ύφος “όμως να συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα, για τη κρίση φταίμε όλοι μας ε!” κουνώντας το κεφάλι καταφατικά, επιζητώντας την επιδοκιμασία των γύρω σας, είτε είστε θιασάρχες, είτε ηθοποιοί, είτε τραγουδοποιοί και τραγουδιστές αν αναφερόσασταν στο κύκλο σας δεν θα μ” ενδιέφερε καθόλου. Επειδή όμως μέσα απ το γυαλί κοιτάτε εμένα, θα “θελα να σας πω ότι μπορεί να μη μαζευόμαστε πια τις Κυριακές όπως τον παλιό καιρό γύρω απ το τραπέζι σαν οικογένεια, μπορεί κάποιες φορές να πηγαίναμε άλλος πολύ κι άλλος λίγο με τη παρέα του σε μια ταβέρνα, αλλά δεν ήμασταν μαζί κάθε σαββατοκύριακο στη Μύκονο επιζητώντας στα βλέμματα άλλων την αναγνωρισιμότητα ….
…. δεν φταίμε όλοι, γιατί δεν είμαστε εμείς που φτιάξαμε εταιρείες για να αποφεύγουμε φόρους και να περνάμε εκεί λίγα έσοδα και πολύ περισσότερα έξοδα , ακόμη και το καφέ που πίνουμε …
…. δεν φταίμε όλοι , γιατί δεν μετείχαμε στα λαμπερά πάρτι αυτοθαυμασμού σας μέσα στο κύκλο σας , πριν και μετά τις παραστάσεις, τα έξοδα των οποίων βεβαίως περνάγατε και αυτά στην εταιρεία….
….Ναι φταίμε, γιατί ίσως κρίναμε ότι η καλλιτεχνική αξία που σας έκανε μεγάλους αποδείχθηκε δυσανάλογη με την ανθρώπινη….
….Ναι κάποιους από σας εκτιμούσα για το ταλέντο και την δουλειά σας. Έπαψα όμως να γελάω με τα αστεία σας ή να κλαίω με τους ρόλους σας. Έπαψα να διασκεδάζω με τα τραγούδια σας. Γιατί ξέρετε κάτι … Η κρίση αυτή πέταξε τις μάσκες και έδειξε ότι όσο καλοί καλλιτέχνες κι αν είστε μερικοί από σας, ευτυχώς ακόμα όχι όλοι, το ανθρώπινο πρόσωπο του καθενός σας απείχε και απέχει απ το καλλιτεχνικό σας και απ αυτό της κοινωνίας της οποίας είστε μέλη….
….Κάποτε είχα αγωνιστεί για το σπίτι του ηθοποιού, για να βρεθούν χώροι ανοιχτοί στο κοινό , που να μπορεί κάποιος να εκφράζει το ταλέντο του. Έπαψα να το κάνω γιατί δεν ανέχομαι να μου λέτε κατάμουτρα ότι όλοι φταίμε. Είστε βυθισμένοι στη ραστώνη σας, δεν βρίσκεστε δίπλα σ αυτούς που υποφέρουν. Δεν είδα πολλούς (υπερβολικός ο όρος) από σας να “ναι δίπλα μας στους δρόμους. Δεν σας είδα να μοιράζετε συσσίτια δίπλα σ” ανθρώπους, που με το υστέρημα τους προσπαθούν καθημερινά να βοηθούν ανθρώπους , δεν σας είδα να σκύβετε πάνω από κάποιον που υποφέρει απ τα ναρκωτικά … να βρίσκεστε δίπλα στα “τιμημένα γηρατειά” που είναι οι γονείς και οι γονείς των γονιών σας… Δεν σας είδα δίπλα στα ΑΜΕΑ (αμφιβάλω αν κάποιοι από σας ξέρουν τι σημαίνει). Δεν σας είδα δίπλα στους άστεγους, σε μαθητές που πέφτουν απ τη πείνα στις αυλές των σχολείων, στους κυνηγημένους μετανάστες. Εξακολουθείτε κάποιοι από σας να περιφέρετε τη ματαιοδοξία σας στον ίδιο θλιβερό σας κύκλο όχι στη κοινωνία . Φοβάστε άραγε μήπως σας αγγίξει η ανθρώπινη δυστυχία; Ότι ένας Θεοδωράκης, σ αυτή την ηλικία και μ αυτά τα προβλήματα, είναι ακόμη στο δρόμο δεν σας λέει κάτι; Γιατί έπαψε «ο ηθοποιός να σημαίνει φως» σταθείτε στο καθρέφτη σας και σκεφτείτε το… Γιατί έπαψε ο τραγουδοποιός ή ο τραγουδιστής να είναι η φωνή και η κραυγή μας ;
Ξέρω ότι γράφοντας αυτά αδικώ κάποιους και γίνομαι ίσως ίδιος με αυτούς από σας που λένε «ότι φταίμε όλοι» .
Ας δώσουμε λοιπόν και στους δυο μας την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας. Επειδή αναγνωρίζω την καλλιτεχνική αξία αρκετών θα περιμένω να σας βρω δίπλα μου. Δε θα δυσκολευτείτε να με αναγνωρίσετε .. θα τρώω ηλιόσπορο σ ένα παγκάκι στο Σύνταγμα, στην οδό Ερμού στο Βόλο, στη πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, στη πλατεία Ελευθερίας στο Ηράκλειο, στη Πάτρα, στα Γιάννενα, στη Μυτιλήνη απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα απ τα χημικά που αγοράζουν με φόρους που εγώ πληρώνω, όχι εσείς….
Μέχρι τότε μη τολμήσετε να ξαναπείτε πως όλοι φταίμε ….
ΥΓ1 Αισθάνομαι ανήμπορος να απαντήσω εσείς ;
ΥΓ2 Ο Δημήτρης μ” ενημέρωσε ότι ομάδες Συνεργαζομένων Συντ/χικών Οργανώσεων καλούν σε Πανελλαδική Συγκέντρωση στην Αθήνα στις 19 Απριλίου στη Πλατεία Κλαύθμωνος στις 11:30 πμ και πορεία στου Μαξίμου. Θάναι οι γονείς και οι γονείς των γονιών σου. Θα τους αφήσεις μόνους ; Σκέψου το!
ΥΓ3 Σο κείμενο υπάρχει το έργο “old man in sorrow on the threshold of eternity” του Vincent van Gogh