Ένα μάθημα ανάγνωσης μέσω της αφής για παιδιά προσχολικής ηλικίας, που παραπέμπει περισσότερο σε παιχνίδι κρυφτού, είναι μια νέα μέθοδος της νευροπαιδαγωγικής.
Τα παιδιά που βρίσκονται σε προσχολικό στάδιο, μαθαίνουν να διαβάζουν με τα δάχτυλά τους. Πέρα από την όραση και την ακοή, χρησιμοποιούν και την αίσθηση της αφής προκειμένου να καταλάβουν καλύτερα την ουσία των πραγμάτων.
Σ’ αυτή την ηλικία, η αφή είναι μία από τις πιο αναπτυγμένες αισθήσεις τους, γεγονός επιστημονικά αποδεδειγμένο.
Ο Γάλλος Εντουάρ Ζεντάζ είναι νευροεπιστήμονας, εξειδικευμένος στον εγκέφαλο μικρών παιδιών και υποστηρίζει ότι πρέπει να μαθαίνουμε ανάγνωση σε τρεις διαστάσεις: «Η μεγάλη πρόκληση για τα παιδιά του νηπιαγωγείου είναι να καταλάβουν τη σύνδεση ανάμεσα στην οπτική μορφή ενός γράμματος, που το χειριζόμαστε ως το οπτικό μέρος, και τους αντίστοιχους ήχους που αφορούν το ηχητικό μέρος. Για να διευκολύνουμε τη σύνδεση όρασης και ακοής, προσθέτουμε την αίσθηση της αφής. Με αυτόν τον τρόπο, βελτιώνουμε τη σχέση ανάμεσα στην οπτική μορφή ενός γράμματος και στον ήχο που του αντιστοιχεί».
Στο μυαλό των παιδιών, αυτό λειτουργεί μια χαρά αφού στο τέλος της σχολικής χρονιάς, κάνουν λιγότερα λάθη και αναγνωρίζουν περισσότερες λέξεις.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του gr.euronews.com οι νευροεπιστήμονες δεν περιορίζονται στις προχολικές ηλικίες αφού κάνουν πειράματα και στους εγκεφάλους εφήβων, εξετάζοντας το πως μπορούν να διαχειριστούν τα έντονα αισθήματά τους.
Έτσι ξεκινάει ένα μάθημα φυσικής. Στόχος αυτού του δασκάλου είναι να καταπλήξει τους μαθητές του. Να δημιουργήσει μια νέα σχέση, να προκαλέσει αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν θετικό συναίσθημα.
«Δείχνουμε ένα σύντομο βίντεο ή μια εικόνα, ή μερικές φορές ένα κείμενο, που κεντρίζει την προσοχή. Έχουν αμέσως ένα θετικό συναίσθημα και αρχίζουν να παρακολουθούν το μάθημα. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Μετά, κάποια στιγμή, παρατηρούμε ότι αποσπάται η προσοχή τους. Οπότε δείχνουμε ένα άλλο βίντεο για να δημιουργήσουμε ένα νέο θετικό συναίσθημα από τους μαθητές. Διαρκεί για λίγο» αναφέρει ο δάσκαλος φυσικής Ντομινίκ Φαργκ.
Όταν ο εγκέφαλος έχει ένα θετικό συναίσθημα, απελευθερώνει ντοπαμίνη, η οποία είναι γνωστή ως η ορμόνη της ευχαρίστησης που μας κάνει πρόθυμους να μάθουμε καινούργια πράγματα. Αντίθετα, εάν αρνητικά αισθήματα, όπως φόβος και στρες συγκεντρώνονται στο στεφανιαίο σύστημα, ο εγκέφαλος μπλοκάρει, δεν στέλνει πληροφορίες στον προμετωπιαίο φλοιό, όπου είναι το κέντρο της μνήμης και η ικανότητα σκέψης.
Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) εξέτασε αυτές τις μεθόδους και τις θεώρησε πολύ ελπιδοφόρες για το μέλλον. Επιστήμονες και δάσκαλοι πρέπει να συνεργαστούν, ώστε να περάσουν αυτές οι μέθοδοι στην παιδαγωγική διαδικασία.