Ανήκει στις Μικρές Κυκλάδες και είναι ένα από τα μικρότερα και συνάμα ομορφότερα νησιά του Αιγαίου
Νοτιοανατολικά της Νάξου και βορειοδυτικά της Αμοργού βρίσκεται η Δονούσα, ένα νησί με έκταση μόλις 14 τετρ. xλμ. Ανήκει στο σύμπλεγμα των Μικρών Κυκλάδων μαζί με τη Σχοινούσα, την Ηρακλειά, τα Κουφονήσια και την Κέρο.
Ξεκινάμε νωρίς το πρωί απ” το λιμάνι της Αιγιάλης στην Αμοργό. Μπαίνουμε στο θρυλικό, πλέον, Σκοπελίτη (Εξπρές Σκοπελίτης, η πλήρης ονομασία) που εδώ και δεκαετίες συνδέει την Αμοργό και τη Νάξο με τις Μικρές Κυκλάδες.
Μια ώρα αργότερα προσεγγίζουμε το Σταυρό, λιμάνι και κεντρικό χωριό της Δονούσας. Εδώ ζουν οι περίπου 100 κάτοικοι του νησιού, με εξαίρεση δύο γιαγιάδες που δεν λένε να αφήσουν το σπίτι τους και ζουν απομονωμένες σε δύο οικισμούς.
Στο Σταυρό έχει μια όμορφη αμμουδερή παραλία, με τα γνωστά αρμυρίκια. Ό,τι πρέπει είναι αυτά τα δέντρα για μια μικρή σιέστα δίπλα στη θάλασσα.
Τριγύρω ένα beach bar, που κρατάει μέχρι αργά το βράδυ, ένα καφενείο δίπλα στο κύμα και η τοπική αγορά.
Μετά την πρώτη γνωριμία μας με το Σταυρό, παίρνουμε ένα καΐκι για να δούμε τις παραλίες του νησιού. Κάποιες απ” αυτές είναι προσβάσιμες από το δρόμο, άλλες από μονοπάτια και κάποιες προσεγγίζονται μόνο δια θαλάσσης.
Πρώτη στάση ο Κέδρος. Ένας σχετικά μικρός όρμος, όπου θα συναντήσετε αρκετούς free campers. Στο βυθό του βρίσκονται τα απομεινάρια ενός γερμανικού πλοίου, από το Β” Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη συνέχεια, συναντάμε το Βαθύ Λιμενάρι, όπου μπορεί να πάει κανείς μόνο με βάρκα, και έπειτα το Λιβάδι, παραλία με αμμουδιά και επίσης διαθέσιμη για κάμπινγκ. Μετά από λίγο αντικρίζουμε το Φύκιο και έπειτα τη Φωκοσπηλιά. Πήρε την ονομασία αυτή γιατί εδώ έβρισκαν καταφύγιο φώκιες. Κάπου εδώ τελειώνει η βόλτα μας με το καΐκι και γυρίζουμε προς το Σταυρό.
Επόμενος προορισμός η Καλοταρίτισσα. Αφού διανύσουμε το μοναδικό, ασφαλτοστρωμένο δρόμο του νησιού, μήκους περίπου 12 χλμ, φτάνουμε στο χωριό. Ένας πανέμορφος κόλπος, με τρεις παραλίες στη σειρά που σε προκαλούν για μια βουτιά στα γαλαζοπράσινα νερά τους, απλώνεται ακριβώς από κάτω. Εδώ θα βρείτε και μια οικογενειακή ταβέρνα («Ο Μήτσος») για να γευτείτε τις τοπικές νοστιμιές.
Αφού δροσιστούμε στα νερά της Καλοταρίτισσας παίρνουμε το δρόμο για τη Μερσίνη. Ένα μικρό οικισμό με υπέροχη θέα στο πέλαγος και μια ταβέρνα κυριολεκτικά κρεμασμένη πάνω στο βουνό. Αναζητήστε τη, είναι εξαιρετική! Και στο φαγητό και στη θέα!
Πριν φύγουμε επιβάλλεται μια βουτιά στο Σταυρό και λίγη ξεκούραση στο «Κύμα», το καφενείο δίπλα στο λιμάνι.
Στο νησί δεν υπάρχει τοπική συγκοινωνία, αλλά ακόμα και αν δεν έχετε δικό σας όχημα μπορείτε, είτε να περιηγηθείτε στις παραλίες με κάποιο καΐκι, είτε να περπατήσετε τα μονοπάτια, που ευτυχώς διατηρούνται καθαρισμένα από χόρτα.
Όσο για τη διαμονή, καλό θα ήταν να φροντίσετε εγκαίρως καθώς το νησί διαθέτει περίπου 200 δωμάτια και ειδικά τον Αύγουστο συρρέει αρκετός κόσμος, για τα (χειμωνιάτικα) δεδομένα του νησιού. Την υψηλή περίοδο ένα δίκλινο κοστίζει κατά μέσο όρο περίπου 40 ευρώ και ένα τρίκλινο γύρω στα 60.
Όσοι, στο μεταξύ, έχουν προβλήματα υγείας θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στο νησί υπάρχει μόνο ένας αγροτικός γιατρός.
Πάντως, αν και αρκετά μικρό νησί διαθέτει καλή ακτοπλοϊκή σύνδεση τόσο με τον Πειραιά όσο και με μεγαλύτερα νησιά των Κυκλάδων.
Το καλοκαίρι συνδέεται τέσσερις φορές την εβδομάδα με το πρώτο λιμάνι της χώρας -το χειμώνα είναι τρία τα δρομολόγια-, συνδέεται επίσης τρεις φορές την εβδομάδα μέσω του Σκοπελίτη με Αμοργό, Νάξο και τα άλλα νησάκια του συμπλέγματος των Μικρών Κυκλάδων και άλλες τρεις με το λιμάνι της Σύρου.
Πηγή: Newsbeast.gr