Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Ο διπρόσωπος Καστανίδης

Άλλα έλεγε στη Real News και άλλα στο βιβλίο του

1kastanidis-thumb-large

Να δώσουν εξηγήσεις «για μια φρικαλέα «λεπτομέρεια» στη σύγχρονη Ιστορία της δημοκρατικής Ευρώπης» καλεί τους Ευ. Βενιζέλο και Ζ. Μ. Μπαρόζο ο Χάρης Καστανίδης σχετικά με την υπόθεση του δημοψηφίσματος. Αναφερόμενος στα γεγονότα μετά τις Κάννες, ο πρώην υπουργός σημειώνει πως «η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση ανατράπηκε, όχι με στρατιωτικά μέσα, αλλά με κοινοβουλευτική μεθόδευση».

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Realnews το Σάββατο, ο Χάρης Καστανίδης αναφέρει ότι ο Γ.Παπανδρέου υπέκυψε στον εκβιασμό μικρής μερίδας βουλευτών που του ζήτησαν να αποχωρήσει για να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Συγκεκριμενα, ο Χάρης Καστανίδης λέει ότι ο Γ.Παπανδρέου έπρεπε να επιμείνει για το δημοψήφισμα, γιατί τότε η διαπραγμάτευση για το επόμενο μνημόνιο θα ήταν διαφορετική και τα αποτελέσματα καλύτερα.

Οι απαιτήσεις Σαρκοζί και Μέρκελ

Ο πρώην υπουργός αναφέρεται στην απαίτηση του Σαρκοζί και της Μέρκελ να αλλάξει το ερώτημα του δημοψηφίσματος σε «ναι ή όχι στο ευρώ» αντί του «ναι ή όχι στο δεύτερο μνημόνιο», ενώ στους υπουργούς που είχαν διαφωνήσει για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος συγκαταλέγει τους: Ανδρέα Λοβέρδο, Γιάννη Ραγκούση και Αννα Διαμαντοπούλου.

«Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης απουσίαζε από τη συνεδρίαση, επειδή εισήχθη εκτάκτως σε κλινική των Αθηνών, αλλά την προηγουμένη ημέρα, κατά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, είχε υποστηρίξει με ενθουσιασμό το δημοψήφισμα» σημειώνει ο κ. Καστανίδης.

Εξηγήσεις από Μπαρόζο και Βενιζέλο ζητά ο Καστανίδης

Ο ίδιος επικαλείται το δημοσίευμα των Financial Times για τη συνάντηση Μπαρόζο – Βενιζέλου, κατά την οποία ο πρόεδρος της Κομισιόν ζήτησε απο τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης «να σκοτώσουν το δημοψήφισμα». Ο κ. Καστανίδης ζητά εξηγήσεις για αυτό από τους δύο πρωταγωνιστές.

Στη συνέχεια, ο κ. Καστανίδης εξηγεί ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου αποφάσισε να συνδέσει την ανακοίνωση της διεξαγωγής δημοψηφίσματος με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, καθώς γνώριζε ότι υπήρχαν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που δεν συμφωνούσαν.

«Ήταν οι ίδιοι βουλευτές που από τις αρχές Σεπτεμβρίου 2011 υποστήριζαν τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με τη ΝΔ, ακόμη και χωρίς τον Παπανδρέου επικεφαλής» αναφέρει και προσθέτει:

«Λίγο πριν από την έναρξη της συζήτησης για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνη, ορισμένοι βουλευτές δήλωσαν καθαρά ότι δεν θα παράσχουν ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση δημοψηφίσματος. Αποσαφήνισαν με ωμότητα ότι για να στηρίξουν την κυβέρνηση έπρεπε να αποσυρθεί το δημοψήφισμα και να αποχωρήσει ο πρωθυπουργός. Συνέβησαν και τα δύο».

Τι έγραψε στο βιβλίο του ο Καστανίδης 

Με άρθρο του στο protagon.gr, ο Γιάννης Καρέλιας σημειώνει τα εξής:

Γράφει ο πρώην υπουργός, κ. Καστανίδης στο βιβλίο του «Η Εποχή της Δοκιμασίας» (σελίδες 116-121), που κυκλοφόρησε πρόσφατα:

«Το πρωϊνό της 15ης Ιουνίου 2011 η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Ο Τύπος υπενθύμιζε τη γενική απεργία, τους «αγανακτισμένους», τις συγκεντρώσεις και τον αποκλεισμό της Βουλής από διαμαρτυρόμενους, καθώς ξεκινούσε η συζήτηση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής. Από μια αίσθηση αβεβαιότητας επικοινώνησα τηλεφωνικά με τον πρωθυπουργό γύρω στις 11 το πρωί. Ήταν στο γραφείο του στη Βουλή και, κατά τη συνομιλία μας, επιβεβαίωσε όσα είχαν συμφωνηθεί το προηγούμενο βράδυ. Η συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είχε ορισθεί για τη μία το μεσημέρι, αλλά είχε την πρόθεση να επικοινωνήσει νωρίτερα με την Αλ. Παπαρήγα και τον Γ. Καρατζαφέρη και, αν προλάβαινε, με τον Φ. Κουβέλη…

«…προϊόντος του χρόνου, η ένταση στο Σύνταγμα κορυφωνόταν. Το συγκεντρωμένο πλήθος ήταν μεγάλο και το τρίγωνο Βουλής, Μεγάρου Μαξίμου και Προεδρικού Μεγάρου βρισκόταν σε κατάσταση πολιορκίας. Αιφνιδιαστικά, λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να μεταδίδουν πληροφορίες ότι ο πρωθυπουργός, κατά τη συνομιλία του με τον Α. Σαμαρά, δέχτηκε να παραιτηθεί, για να διευκολύνει τον σχηματισμό κυβέρνησης σωτηρίας, χωρίς τη συμμετοχή του ίδιου.

Στην πρόταση εθνικής συνεννόησης, που απηύθυνε ο Παπανδρέου στον αρχηγό της  αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Σαμαράς έθεσε όρο την παραίτηση του εκλεγμένου πρωθυπουργού και την επιλογή άλλου, κοινής αποδοχής. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έθεσε ως πρόσθετο όρο τη διενέργεια εκλογών σε έναν χρονικό ορίζοντα τριών-τεσσάρων μηνών μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης.

Παρακολούθησα να εξαπολύεται η είδηση και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Έμεινα εμβρόντητος από την απρόσμενη τροπή των πραγμάτων. Προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον Παπανδρέου, αλλά μάταια. Δεν σήκωνε ούτε το πορτοκαλί τηλέφωνο. Πολλοί υπουργοί, που με ζήτησαν για να μάθουν αν γνώριζα τι συνέβη, μου επανέλαβαν ότι και οι δικές τους προσπάθειες να μιλήσουν μαζί του απέβησαν άκαρπες. Δεν ήμουν βέβαιος για την αλήθεια όσων μεταδίδονταν, καθώς οι κινήσεις που αποφασίστηκαν στο Καστρί δεν περιελάμβαναν κανένα σενάριο παραίτησης του Παπανδρέου.

Ενόσω περίμενα στο σκοτάδι για το τι συνέβη και ανησυχούσα για την επίμονη σιωπή του πρωθυπουργού, μου τηλεφώνησε ο γραμματέας του κόμματος Μ. Καρχιμάκης και με ενημέρωσε ότι μίλησε με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Ο Γ. Πεταλωτής, που βρισκόταν στο Μέγαρο Μαξίμου μαζί με τον Ν. Αθανασάκη, επιβεβαίωσε στον Καρχιμάκη ότι ο Παπανδρέου δεν απέκλεισε ούτε την παραίτησή του, ώστε να διευκολύνει τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας».

Αυτά τα γράφει, επαναλαμβάνω, ένας υπουργός του Παπανδρέου, από τους πιο πιστούς. Τα γεγονότα είναι αδιάψευστα.

Βεβαίως, ο Παπανδρέου δεν παραιτήθηκε τότε, τελικά τον μετέπεισαν. Ο Καστανίδης γράφει λίγο παρακάτω επ’ αυτού: «Ήμουν σίγουρος ότι ο Παπανδρέου θα επέμενε μέχρι τέλους στην παραίτησή του, αν δεν είχαν ευτελίσει τη διαβούλευση οι επιτελείς της Συγγρού, ασκούμενοι σε ιδιοτελείς διαρροές και σε ωμή παραβίαση κάθε έννοιας δεοντολογίας».

Τι φανερώνουν τα γεγονότα; Ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε φτάσει στο έσχατο όριο αντοχής. Είπε στον Σαμαρά ότι θα παραιτηθεί, εκείνος το διέδωσε, κατά ανεύθυνο τρόπο, κάποιοι στην κυβέρνηση πίεσαν τον Παπανδρέου να μην προχωρήσει, η παραίτηση ουδέποτε ανακοινώθηκε επίσημα και δεν συγκροτήθηκε τότε άλλη κυβέρνηση.

Αυτό έγινε τέσσερις μήνες μετά, με αφορμή το δημοψήφισμα και τις Κάννες. Όμως, οι αιτίες προϋπήρχαν. Όπως υπάρχει πλέον βάσιμη και η υποψία (δεν αποδεικνύονται ποτέ αυτά) ότι ο Γιώργος, μη αντέχοντας άλλο το ασφυκτικό κλίμα και βλέποντας  το αδιέξοδο, επέλεξε το δημοψήφισμα ως μέσο διαφυγής και εντέλει αποχώρησης, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν επρόκειτο να γίνει αποδεκτό, ούτε από τους ευρωπαίους ούτε στο εσωτερικό.Τα συμπεράσματα, επομένως, είναι πιο εύκολα.

Εδώ τελειώνει μια μικρή ιστορική αναδρομή, με αφορμή ένα δημοσίευμα ξένης εφημερίδας. Τα υπόλοιπα θα τα γράψουν μετά από πολλά χρόνια οι ιστορικοί. Εύχομαι όλοι -παπανδρεϊκοί, βενιζελικοί, σαμαρικοί κ.τ.λ- να είναι καλά και να τα διαβάσουν. Απο Δευτέρα θα έχουμε άλλα, πιο επίκαιρα, να πούμε.

ΥΓ.: Ο Αλέξης Τσίπρας, με αφορμή τα των Καννών, χαρακτήρισε τον Αντώνη Σαμαρά «μαριονέτα του Μπαρόζο». Θυμίζω, όμως, ότι τον Νοέμβριο του 2011 ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, δεν υποστήριξε το δημοψήφισμα που πρότεινε ο Γ. Παπανδρέου, ώστε να αποφανθεί ο λαός και να μην κάνει κουμάντο ο Μπαρόζο, όπως λέει σήμερα. Επομένως, οι εκ των υστέρων παλικαρισμοί  είναι το άκρον άωτον της υποκρισίας.

By