Η ελληνική πλευρά, θα επιθυμούσε η νέα χρονιά να τη βρεί απαλλαγμένη από τις αυστηρές πιέσεις που δέχεται από την τρόικα
Η αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει αναφορικά με την ανάγκη λήψης νέων μέτρων τα επόμενα χρόνια, μετά την δημοσιοποίηση της έκθεσης της Κομισιόν για την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, αποτελεί μία από τις πολλές συνισταμένες που κρίνουν την πορεία αλλά και τη μορφή που θα λάβει το ελληνικό πρόγραμμα τα επόμενα χρόνια.
Η αναφορά στην έκθεση της Κομισιόν, ότι η τρόικα εντοπίζει και νέα «αδιευκρίνιστα μέτρα» ύψους 7,7δισ ευρώ την επόμενη τριετία 2015-2017 ( 2 δισ. ευρώ ή 1,1% του ΑΕΠ το 2015, 3,8 δισ. ευρώ ή 1,9% του ΑΕΠ το 2016 και 1,9 δισ. ευρώ ή 0,9% του ΑΕΠ το 2017), αναδεικνύει την διαφορετική προσέγγιση που υπάρχει μεταξύ των δανειστών και της κυβέρνησης, για την κατεύθυνση που θα πρέπει να πάρει το πρόγραμμα το επόμενο διάστημα.
Είναι σαφές ότι η ελληνική πλευρά, θα επιθυμούσε η νέα χρονιά να τη βρεί απαλλαγμένη από τις αυστηρές πιέσεις που δέχεται από την τρόικα.
Οι «επισκέψεις» στην Αθήνα των τριών εκπροσώπων του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, είναι πλέον δεδομένο ότι αποτελούν αφορμή για νέες αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης, ενώ παράλληλα προκαλούν νέες μικρές ή μεγάλες κοινωνικές εντάσεις.
Μπορεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να επιχειρεί να διαψεύσει το γεγονός ότι η έκθεση της Κομισιόν αποτελεί προάγγελος νέων μέτρων, ωστόσο οι περίπλοκες συζητήσεις για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους που αναμένεται να ξεκινήσουν στο προσεχές Eurogroup της 5ης Μαϊου, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ελιγμούς.
Η απόφαση που λήφθηκε από τους υπουργούς Οικονομικών στο Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 αναφέρει ρητώς ότι η συζήτηση για την «ελάφρυνση» του ελληνικού χρέους προϋποθέτει την επίτευξη διατηρήσιμων πλεονασμάτων και μάλιστα με αυξητική τάση.
Αυτό σημαίνει ότι αν η Ελλάδα επιθυμεί στο τέλος του 2014, να κερδίσει μια θετική απόφαση για τη διαχείριση του χρέους, θα πρέπει να συνεχίσει να τηρεί πιστά την εφαρμογή του μνημονίου ώστε όχι μόνο να πετύχει τους στόχους που έχει συναποφασίσει με την τρόικα, αλλά να καταγράψει και υπερκάλυψη τους.
Αυτό αποδεικνύει άλλωστε και το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα Στήριξης για την πενταετία 2014-2018, στο οποίο προβλέπεται αύξηση φόρων 2,6δισ ευρώ και περικοπή δαπανών 5,5δισ ευρώ. Ακόμα και αν οι νέες περικοπές δεν έρθουν στο σύνολο τους με μειώσεις μισθών και συντάξεων, θα πρέπει για τα επόμενα πέντε χρόνια να υπάρξει «πάγωμα» των κρατικών δαπανών στα επίπεδα του 2013.
Ωστόσο, το ρευστό πολιτικό σκηνικό δημιουργεί κλίμα αβεβαιότητας αναφορικά με το εάν η κυβέρνηση θα καταφέρει να περάσει από τη Βουλή τα νέα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές. Και ίσως αυτό ακριβώς το ρευστό πολιτικό σκηνικό να αποτελέσει -για ακόμα μια φορά- το όπλο στα χέρια της κυβέρνησης, ώστε να διαπραγματευτεί την αλλαγή πορείας του ελληνικού προγράμματος.
Αλέξανδρος Κλώσσας