Πιθανόν και η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα να είναι περισσότερο πολύπλοκη από ένα ναι ή ένα όχι
Του Χρήστου Αλωνιστιώτη
Αναλυτής FXCM, dailyfx.gr
Τα χρηματιστήρια είναι το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια όλων αυτών οι οποίοι καθορίζουν τις τύχες του πλανήτη και αυτό δε μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μια ακόμα θεωρία συνωμοσίας, αλλά ως μια πραγματικότητα . Άλλωστε την πραγματικότητα αυτή την έχει βιώσει πολύ έντονα η Ελλάδα, η οποία βλέπει το χρηματιστήριό της να παραμένει στάσιμο, σχεδόν 90% χαμηλότερα από τα ιστορικά του υψηλά.
Μια απλή σύνδεση της πραγματικής οικονομίας, της κοινωνίας και των χρηματιστηριακών τιμών αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο η χρηματοπιστωτική ασφυξία οδηγεί τα πράγματα προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Για να απαντήσω λοιπόν στο ερώτημα του τίτλου: η μελέτη των χρηματιστηρίων του Νότου σε σχέση με το γερμανικό και με τα αμερικανικά, δείχνει ότι σίγουρα υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε.
Παραπάνω έχουμε τους χρηματιστηριακούς δείκτες της Ελλάδας (κόκκινο), Ιταλίας (πράσινο), Ισπανίας (πορτοκαλί) και Πορτογαλίας (ανοιχτό πορτοκαλί). Οι απώλειες των δεικτών είναι συντριπτικές και εκτός από αυτό είναι εμφανές ότι επιχειρείται μια σταθεροποίηση σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα.
Σε αντιδιαστολή έχουμε τους δείκτες S&P 500 (πορτοκαλί) και DAX (πράσινο). Η εικόνα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Και οι δυο δείκτες, έχουν καταγράψει νέα ιστορικά υψηλά με τη συσχέτιση να παραμένει εξαιρετικά θετική.
Ποια είναι η οικονομική ερμηνεία των παραπάνω γραφημάτων; Ξεκινάμε από την απλή παρατήρηση ότι οι χρηματιστηριακοί δείκτες αντιπροσωπεύουν την αξία των εταιρειών που απαρτίζουν τους δείκτες αυτούς. Δεδομένου ότι στις χώρες του Νότου υπάρχουν μερικές αρκετά μεγάλες πολυεθνικές, αυτή τη στιγμή οι μετοχές τους έχουν καταρρεύσει και το χειρότερο είναι ότι διατηρούνται και σε πολύ χαμηλές αξίες.
Την ίδια ώρα, αμερικανικοί και γερμανικοί κολοσσοί, γιγαντώνονται όλο και περισσότερο. Το γεγονός αυτό δεν έχει μόνο οικονομική σημασία, αλλά και γεωπολιτική σημασία. Με την πτώση των αποτιμήσεων να είναι πολύ μεγάλη και με τις εταιρείες που ανήκουν σε προβληματικές οικονομίες να καθίστανται, αργά ή γρήγορα δυσκίνητες, η προοπτική των εξαγορών ενισχύεται όλο και περισσότερο. Και δεδομένου ότι πολλές εξαγορές γίνονται με «χαρτιά» λόγω οικονομικού κύκλου, η διαφορά των αποτιμήσεων είναι καθοριστικής σημασίας.
Γνωρίζοντας ότι και ένας από τους στόχους της κρίσης είναι μια μικρότερη Ευρώπη, γίνεται εμφανές ότι Γερμανία και Αμερική (αλλά και άλλες υπερδυνάμεις), μάχονται για την απόκτηση των πιο κρίσιμων μεριδίων.
Αν η παραπάνω πρακτική αποτελεί και την ένδειξη για το πώς θα καθορίζονται στο μέλλον οι υπερδυνάμεις, τότε η τελική μονομαχία (όταν αυτή συμβεί), θα είναι μεταξύ του DAX και ότι αυτός αντιπροσωπεύει και του S&P 500.