Γιατί η Moody’s αποφάσισε να αναβαθμίσει την Ελλάδα;
Γράφει ο Χρήστος Αλωνιστιώτης
Η Ελλάδα αποδεικνύει ότι μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τα πιο δύσκολα εμπόδια, έστω και αν για το σκοπό αυτό χρειάζεται τη βοήθεια των Τροϊκανών και απαιτείται να εξαθλιώσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Η Ελλάδα έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει έναν άθλο όσον αφορά τη δημοσιονομική της προσαρμογή και έχει καταφέρει να ολοκληρώσει (μέχρι στιγμής) ένα από τα πιο απαιτητικά προγράμματα λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί στη σύγχρονη οικονομική ιστορία.
Και όπως αποδείχθηκε, η Ελλάδα ξεκίνησε να δέχεται τα πρώτα «μπράβο» των αγορών. Κατάσταση η οποία αναμένουμε να συνεχιστεί τους επόμενους μήνες. Οι αγορές ενδιαφέρονται για αριθμούς. Ενδιαφέρονται για την επίτευξη στόχων και όχι για τις συνέπειες που έχουν αυτά στους πολίτες μιας χώρας.
Η Moody’s την Παρασκευή προχώρησε σε μια σημαντική ενέργεια και αναβάθμιση το ελληνικό χρέος από C σε Caa3 κίνηση η οποία είναι απολύτως σωστή, όμως η αλήθεια είναι ότι ανταποκρίνεται μόνο σε μέρος της πραγματικής δημοσιονομικής βελτίωσης. Εσωτερικές αναλύσεις από μεγάλα Hedge Funds αναφέρουν ότι η πραγματική αξιολόγηση της Ελλάδας θα έπρεπε να είναι «Α».
Παρόλα αυτά, η ενέργεια της Moody’s ανοίγει το δρόμο για νέες αναβαθμίσεις τόσο από τον ίδιο οίκο, όσο και από τους οίκους Fitch και S&P. Αυτό αναμένεται να αποτελέσει μια σημαντική ανάσα αισιοδοξίας για την Ελλάδα και για την Ευρωζώνη. Η Ελλάδα αποτελεί το «ευαίσθητο σημείο» της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και εξελίξεις όπως αυτή της Παρασκευής, αναμένεται να υποβοηθήσουν σημαντικά την εμπιστοσύνη των επενδυτών προς την Ευρώπη.
Γιατί όμως η Moody’s αποφάσισε να αναβαθμίσει την Ελλάδα και μάλιστα κατά δυο βαθμίδες;
1) Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι πρωτοφανής και ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα, αναμένεται να ξεπεραστεί. Και όλα αυτά συμβαίνουν με την οικονομία να βρίσκεται σε ύφεση και με το πολιτικό σκηνικό να είναι ρευστό.
2) Η βελτίωση της μεσοπρόθεσμης οικονομικής εικόνας της Ελλάδας είναι πολύ πιθανό να συμπέσει με ένα νέο κύκλο ανάπτυξης.
3) Τα χαμηλά επιτόκια αποπληρωμής του χρέους και η μεγάλη διάρκειά τους, διευκολύνουν σημαντικά την Ελλάδα.
Παρόλα αυτά, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα πράγματα στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει καλύτερα και ότι η μείωση του ρυθμού ύφεσης δεν έχει συνοδευτεί τη βελτίωση της πραγματικής οικονομίας. Η ανεργία παραμένει στο 27% ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους νέους προσεγγίζει το 57%. Η πιστωτική επέκταση έχει καταρρεύσει 56% από τα υψηλά της, η μεταποιητική και η βιομηχανική παραγωγή έχουν σημειώσει μεγάλη πτώση ενώ η κατανάλωση είναι σχεδόν ανύπαρκτη, κάτι που επιβεβαιώνεται και από τη μεγάλη πτώση των λιανικών πωλήσεων.
Η Ελλάδα έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει ένα δημοσιονομικό άθλο αλλά δε θα πρέπει να σταματήσει εκεί. Θα πρέπει να σημειώσει το ίδιο εντυπωσιακά αποτελέσματα και σε μια σειρά άλλων παραμέτρων που θα επιτρέψουν στην ελληνική οικονομία να γίνει περισσότερο ευέλικτη. Δυο από τους μεγάλους κινδύνους που η χώρα εξακολουθεί να έχει είναι:
– Ο τραπεζικός κλάδος ο οποίος παραμένει αδρανής. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνονται, χρειάζονται περισσότερα κεφάλαια για να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους βάση, ενώ η έξοδος των καταθέσεων ή η σημαντική μείωσή τους δεν επιτρέπουν τον τραπεζικό δανεισμό. Ακόμα και τα κέρδη που εμφανίζουν οι τράπεζες θα κατευθυνθούν προς ενίσχυση της κεφαλαιακής τους βάσης και όχι προς τόνωση της πιστωτικής επέκτασης.
– το ευρώ. Οι αντοχές που επιδεικνύει το κοινό νόμισμα αναμένεται να δοκιμάσουν για πολλοστή φορά τα όρια αντοχής ολόκληρης της Ευρωζώνης αλλά και της ίδιας της Γερμανίας. Το υψηλό ευρώ λειτουργεί ως «απομειωτής» της προόδου που επιτυγχάνεται μέσω της εσωτερικής υποτίμησης.