Ποιος είναι ο 33χρονος Νίκος Ανδρουλάκης, που ήρθε πρώτος σε σταυρούς στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ.
Είναι ο «φρέσκος αέρας» στην πολιτική; Είναι ο τριαντάρης που είχε στο νου του ο Β. Βενιζέλος προ μηνών για την διάδοχη κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ; Θα είναι ο νέος γραμματέας του Κινήματος; Ή είναι ένα ακόμη παράγωγο του κομματικού σωλήνα; Ένας στυγνός κομματάρχης που εκμεταλλεύεται την απαξίωση του κομματικού και πολιτικού προσωπικού για την προσωπική του ανέλιξη;
Όλα τα έχει ακούσει ο 33χρονος πολιτικός μηχανικός από το Ηράκλειο της Κρήτης, Νίκος Ανδρουλάκης. Όχι τώρα. Από το 2008, όταν έκανε την έκπληξη στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και ήρθε ψηλά στις προτιμήσεις των συνέδρων. «Σκληρός» βενιζελικός, από την αναμέτρηση Βενιζέλου-Παπανδρέου το 2007. Ήταν ο μόνος σχεδόν (μαζί με την Τόνια Αντωνίου και τον Πάρη Κουκουλόπουλο) στα «πέτρινα χρόνια» της παντοδυναμίας Γιώργου Παπανδρέου. Έκτοτε, είναι από τους στενούς συνομιλητές του Ευ. Βενιζέλου και από τους λίγους που εκτιμά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ο Βενιζέλος τον τοποθέτησε στην τρίτη θέση του Επικρατείας η οποία έμοιαζε εκλόγιμη, αφού κανείς δεν φαντάζονταν τον καταποντισμό που θα υφίστατο το ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Μάιο. Έχει χτίσει έναν σκληρό μηχανισμό – συναγωνίζεται αυτόν του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου. Έχει φανατικούς εχθρούς (που τον εγκαλούν ως «παιδί του κομματικού σωλήνα, επηρμένο και συγκρουσιακό») και πιστούς φίλους – ιδίως από την νεολαία. «Πήρε» το Συνέδριο πουλώντας «τσαμπουκά» ακόμη και σε βενιζελικούς. Επέμενε για το όριο του 10% στην σταυροδοσία, κάνοντας παραχώρηση μέχρι το 15%. Του «πέρασε» το ασυμβίβαστο» για τη θέση κρατικού αξιωματούχου και μέλους της Κεντρικής Επιτροπής. Κόντεψε να οδηγήσει τον πρόεδρο της ΕΚΑΠ Γιάννη Σουλαδάκη στο να χάσει την ψηφοφορία για το Καταστατικό. Συγκρουσιακός – ίσως και λόγω κρητικού ταμπεραμέντου – δεν φοβάται τις αντιπαραθέσεις. «Όταν προκύπτουν ζητήματα να τα αντιμετωπίζουμε. Όχι στρογγυλεμένα και ας βάζουμε και ένα κομμάτι της κοινωνίας απέναντι. Δεν μπορεί να είμαστε με όλους» πιστεύει ακράδαντα.
Κάποτε δήλωνε – αντιγράφοντας το σύνθημα του Μάη του ’68 : «Είμαστε ουτοπιστές, ζητάμε το αυτονόητο». Κάτι αντίστοιχο έκανε στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Τα έβαλε με τους μεγάλους και κέρδισε, κατεβάζοντας δική του σκληρή λίστα από την οποία εξελέγησαν οι περισσότεροι.
«Οι σύνεδροι με τις επιλογές τους έβαλαν το νερό της ανανέωσης στο αυλάκι» ήταν το μήνυμα που έστειλε το βράδυ της Κυριακής, μετά την ψηφοφορία και προειδοποίησε: «Θα πούμε αλήθειες στη δική μας γλώσσα».
Κάποτε, δήλωνε προφητικά (;) ότι «ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ένα ισχυρό πρόσωπο με ουσιαστικές αρμοδιότητες». Κάποιοι, λένε ότι πλέον είναι το «φαβορί» γι” αυτή τη θέση.
Ορισμένοι αρχίζουν να τον αποκαλούν «πράσινο Αλέξη» συσχετίζοντας την ηλικία και τον δυναμισμό του νυν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ με του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο ίδιος για τον Τσίπρα μιλά θετικά: «Ο Τσίπρας είναι ένας νέος άνθρωπος και έχει να προσφέρει διαφορετικά πράγματα. Και δεν υπάρχουν πολλοί νέοι στην πολιτική μας. Σίγουρα η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει με τη διαχείριση συμβόλων» λέει.
Σύμφωνα με το βιογραφικό του, είναι υποψήφιος διδάκτορας Φιλοσοφίας. Εργάζεται ως Πολιτικός Μηχανικός, διδάσκει ως ωρομίσθος στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε και διαχειρίζεται μια τουριστική μονάδα στην Κρήτη.
Το βράδυ της Κυριακής, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ έδειχνε κουρασμένος, με φωνή που δεν έβγαινε, αλλά τα μάτια του εξέπεμπαν κάτι απροσδιόριστο. Κάτι ανάμεσα σε συγκρατημένη οργή, σκεπτικισμό και προβληματισμό για το αύριο. Με κάτι σπίθες άγριας και μόλις αποκρυπτόμενης χαράς και, ίσως, ψήγματα αλαζονείας. Ίσως από τις ιαχές και τα συνθήματα του μπλοκ που τον αποθέωνε όταν ήταν στο βήμα του Συνεδρίου, φωνάζοντας το σύνθημα «Νίκο, άλλαξε τα όλα». Κάτι που ξένισε (στην καλύτερη των περιπτώσεων) ακόμη και εσωκομματικούς του συμμάχους. Σε κάθε περίπτωση «ήρθε η ώρα του» όπως όλα δείχνουν. Το πως θα τη διαχειριστεί, θα φανεί σύντομα…