Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Ποίηση για τον πόνο των άλλων

Μια πρωτότυπη ιδέα, απ’ τις οποίες θα συγκεντρώνονται  χρήματα για όσους το έχουν ανάγκη.

“Ενα πρωτότυπο κάλεσμα κάνει ο γνωστός ποιητής Γιώργος Τσακιράκης σε ποιητές, φορείς, ιδρύματα,  τοπικές αυτοδιοικήσεις, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν, σε κάθε χώρο, ποιητικές εκδηλώσεις και άλλες ποιητικές ιδέες, μέσα απ’ τις οποίες θα συγκεντρώσουν χρήματα, με ελεύθερη, ως προς το ύψος του ποσού… για τον πόνο των άλλων.

bardempastiliesΑφορμή για αυτή την ιδέα ήταν το γνωστό διαφημιστικό με τον Χαβιέ Μπαρδέμ και την εκστρατεία  «παστίλιες για τον πόνο του άλλου». Αυτές τις καραμέλες από μέλι και θυμάρι, με τις οποίες οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, προσπαθούν να απαλύνουν το σωματικό, πόνο του άλλου.

“Οπως γράφει ο ίδιος ο κ. Γιώργος Τσακιράκης, «το έτος 2007, παρακολούθησα την ταινία “mare adentro”, “η θάλασσα μέσα μου”, με θέμα την ευθανασία. Είχα πληροφορηθεί την προβολή λίγες μέρες νωρίτερα, και οι δυο συνιστώσες – θέμα και τίτλος – «ερέθισαν» τη σκέψη μου, με αποτέλεσμα τη γραφή ενός ομότιτλου και με το ίδιο θέμα, αδημοσίευτου ακόμα, ποιήματος. Βλέποντας  κατόπιν την ποιητική αυτή ταινία, έμεινα έκπληκτος. Τα πλάνα, η φύση της υφής και της δομής, πολλές εικόνες, η εξέλιξη και η φιλοσοφία συμβάδιζαν σχεδόν απόλυτα με τα χαρακτηριστικά του ποιήματος, λες και είχε γεννηθεί προηγούμενα, στη διάρκεια των γυρισμάτων, κι ύστερα είχε ταξιδέψει μέσα μου. Ήταν μια αίσθηση ξεχωριστή. Έτσι, αφιέρωσα το ποίημα στους συντελεστές Αλεξάντρο Αμενάμπαρ, Ματέιο Τζιλ, Χαβιέ Μπαρδέμ και Μπέλεν Ρουέντα, έχοντας, μετά απ’ αυτό, ταυτιστεί σχεδόν μαζί τους. Είχα σκεφτεί συχνά πως θ’ άξιζε τον κόπο να επικοινωνήσω για να τους το εγχειρήσω. Αυτό, μέχρι σήμερα, δυστυχώς δεν έγινε. Η επικοινωνία όμως με τους άλλους δημιουργούς λειτουργεί και «αποκαθίσταται» κάποτε κι αλλιώς. Μέσα ίσως από μια κοινή ευαισθησία, πάνω στην ίδια σχεδία με την οποία αόρατα συνταξιδεύουν».

Στη συνέχεια ανφέρει ότι «ο Χαβιέ Μπαρδέμ ‘’εμφανίστηκε’’ πάλι μπροστά μου με την εκστρατεία «παστίλιες για τον πόνο του άλλου». Αυτές τις μικρές καραμελίτσες από μέλι και θυμάρι, με τις οποίες οι Γιατροί χωρίς σύνορα, προσπαθούν να απαλύνουν τον σωματικό, από την πλευρά τους, πόνο του άλλου. Η ‘’επαφή’’ λειτούργησε με μια ιδέα που γεννήθηκε, όχι πλέον σχετική με την ευθανασία αλλά με το αντίθετό της, τηρουμένων των αναλογιών. Με τη διατήρηση, με κάθε μέσο, της ζωής και, όσο γίνεται, της αξιοπρέπειας των άλλων. Την ιδέα αυτή τη βάφτισα μ’ ένα όνομα. ‘’ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ’’. Από εδώ και πέρα τα πράγματα, και η πρόταση, είναι σαφή. Χρειάζεται μόνο ν’ αφήσουμε να ηχήσει μέσα μας ο γλυκός ήχος ενός σήμαντρου, για ν’ αρχίσει το κάλεσμα, και στη συνέχεια «ν’ ακουστεί» ένας  α ν θ ρ ώ π ι ν ο ς  όρθρος»

Και καταλήγει «πιστεύω πως οι ιδέες και οι συνεργασίες μπορούν να είναι πολύπλευρες, μιας και το ευγενές ανθρώπινο μυαλό μπορεί να είναι το ίδιο εφευρετικό, όπως κι ένα αρνητικά πολυμήχανο. Οι θετικοί αντίποδες πάντα μπορούν να κρατήσουν μιαν ισορροπία απέναντι στους αρνητικούς, αρκεί να ενεργοποιηθούν και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Και η ισορροπία αυτή, με τη σειρά της, θα συντηρεί την ελπίδα. Προσωπικά, θα μεταφέρω την πρόταση όπου αλλού μπορώ και θα βρίσκομαι στη διάθεση όποιου αποδέκτη και φορέα νομίσει πως ίσως με χρειαστεί».[space size=»20″]

By