Οι ρίζες της χάνονται στην αρχαία Ελλάδα και τις βακχικές τελετές.
Σε περίπτωση που σήμερα αποφασίσετε να «τσικνίσετε» – αν το επιτρέψει ο καιρός και τα οικονομικά σας- να ξέρετε ότι – ακόμη και χωρίς να το θέλετε – αναβιώνετε μια συνήθεια που έχει τις ρίζες της στην ελληνική αρχαιότητα, με βάση τουλάχιστον τις περισσότερες εκδοχές.
Προέρχεται – διαβρωμένη φυσικά στο πέρασμα των αιώνων- από τις αρχέγονες παγανιστικές και βακχικές τελετές των αρχαίων Ελλήνων και στην συνέχεια των Ρωμαίων. Οι συνήθειες αυτές «απορροφήθηκαν» απο τις χριστιανικές παραδόσεις του Βυζαντίου και της κατοπινής Ελλάδας και σε πείσμα του χρόνου υπάρχουν μέχρι τις μέρες μας.
Η Τσικνοπέμπτη είναι τοποθετημένη στην «καρδιά» του Τριώδιου. Δηλαδή των 3 εβδομάδων που αποτελούν την Αποκριά, η το λεγόμενο «Καρναβάλι» που προέρχεται από τις ιταλικές λέξεις Carne (κρέας) και Vale (αποχαιρετισμός) για να συμβολίσει την αποχή από την κρεοφαγία.
Η πρώτη εβδομάδα του Τριώδιου, αποκαλείται από τον 19 αιώνα «πρωφανέσιμη» γιατι σε αυτήν ανακοινώνεται η έναρξη του Καρναβαλιού. Η δεύτερη (την οποια διανύουμε) λέγετε «κρεατική» γιατί τα έθιμα επιβάλλουν την κατανάλωση κρέατος, ιδιαίτερα την Πέμπτη που φυσικά αποκαλειται «Τσικνοπέμπτη» λόγω της τσίκνας που αναδύεται από τα κρεατικά που ψήνονται. Η Τρίτη εβδομάδα αποκαλείται «Τυρινή» ή «Τυροφάγος» εξαιτίας της προτροπής για την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων.