Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται να υπάρχει μεγάλη ευκολία στο να βγάζει κανείς συμπεράσματα και διαπιστώσεις για τα γεγονότα, να κρίνει και να καταγγέλλει ή να προβαίνει σε εκφράσεις καταλογισμού μιας γενικευμένης ευθύνης και μιας παρατεταμένης παρελθοντολογίας που συντηρεί το κλίμα πολιτικής σήψης και απαξίωσης που έχει για καιρό ριζώσει στην ελληνική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.
Γράφει η Αλεξάνδρα Σαγρή*
Η ίδια ευκολία παρατηρείται στη συνεχή ανακύκλωση λόγων, δεσμεύσεων και υποσχέσεων που δεν ανταποκρίνονται, που είναι ανέφικτοι, που δεν έχουν κανένα αντίκτυπο, που μόνο συντηρούν τις ουρές στα κομματικά ακροατήρια, λόγοι που τους ακολουθούν οι επίσης εύκολες διαψεύσεις, οι θεωρίες συνωμοσίας ή τα κροκοδείλια δάκρυα.
Η πραγματική δυσκολία όμως έγκειται στο να παράξει κανείς έργο, η δυσκολία έγκειται στο να γίνει κανείς συγκεκριμένος και να ξέρει πώς, με ποιο τρόπο πρέπει να πράξει αυτό που πραγματικά χρειάζεται να υλοποιηθεί.
Η δυσκολία έγκειται στο να είναι κανείς σαφής, ξεκάθαρος και υπεύθυνος, στο να εννοεί τη ρήξη και την ανατροπή και να την κάνει πράξη όταν πρέπει και όχι να θεωρείται τζάμπα μάγκας.
Η πραγματική δυσκολία έγκειται στο να εγκαταλείψεις την τέχνη της επικοινωνίας και να ασχοληθείς με την «τέχνη του εφικτού» όπως χαρακτήρισε ο Otto von Bismarck την πολιτική.
2 χρόνια κλείνουν σήμερα από την ανάληψη της εξουσίας από τον Σύριζα και τους ΑΝΕΛ και σαν πέρσι στα πρώτα τους γενέθλια έγραφα, ότι η ελπίδα αναιρέθηκε, σαν φέτος θα γράψω, ότι η πολιτική ανωριμότητα και η πολιτική της μετριότητας καλά κρατεί και προσπαθεί να παρατείνει το χρόνο παραμονής της γιατί ξέρει πώς ο πολιτικός της χρόνος είναι πολύ λίγος.
2 χρόνια μετά και η κυβέρνηση, αφού αναίρεσε την ελπίδα και συνεχίζει μέρα με τη μέρα να την αναιρεί, χαμηλώνει όλο και περισσότερο τις προσδοκίες μιας κοινωνίας κουρασμένης και παρηκμασμένης.
Συνεχίζει να σκέφτεται και να πράττει μόνο για την επικοινωνία, συνεχίζει να πλάθει δήθεν εχθρούς τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, προκειμένου να καλύψει την ένδεια επιχειρημάτων, στοχοθεσίας, συμμαχιών και εναλλακτικών προτάσεων.
Συνεχίζει να επικεντρώνεται στο ποιος έφταιξε και όχι στο τι πρέπει να γίνει.
Συνεχίζει να μην παράγει αποτελέσματα, αλλά να διογκώνει τα προβλήματα.
Η κοινωνία δυστυχώς αδρανεί, ξεγελά τον εαυτό της με εύκολες αναλύσεις, παρακολουθεί και δεν ενεργεί, έχει πάψει να αντιδρά και να δρα.
Ο πολίτης κλείνεται στο μικρόκοσμό του, στο εύκολο «εγώ του» και έχει χάσει την αξία του «εμείς», της συμμετοχής, της πίστης στην αξία της δράσης και της συλλογικότητας.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη στο πλαίσιο αυτό και με αυτές τις συνθήκες , διευρύνεται και πολύ καλά κάνει, επαναπροσδιορίζεται και μετεξελίσσεται διδασκόμενη από τα λάθη του παρελθόντος, επιδιώκει συμφωνίες και συναινέσεις, ευρύτερες συνεργασίες, γιατί ο καιρός το επιβάλλει.
Ο καιρός επιβάλλει την ανασύνταξη της προοδευτικής παράταξης, όπως ο καιρός επιβάλλει και οι πολίτες αγωνιούν για μια πολιτική πρόταση σαφή και ξεκάθαρη, εφικτή και υλοποιήσιμη, υπεύθυνη και συνετή.
Είμαστε σε συνεχή προσπάθεια για την επικράτηση της λογικής και της ευθύνης…
Ο χρόνος θα δείξει…
*Η Αλεξάνδρα Σαγρή είναι δασκάλα, υποψ. Διδάκτωρ Παν/μιου Αθηνών, μέλος γραμματείας Τομέα Παιδείας ΠΑ.ΣΟ.Κ
thecaller.gr