Ο τόπος αυτός δεν χωρά άλλες διαμάχες, δεν αντέχει άλλους διαχωρισμούς. Ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της χώρας μας είναι βαμμένη από τον διαχωρισμό
Οι Έλληνες πάντα αναζητούσαμε λόγους για να διχαστούμε, να διαφωνήσουμε. Και πάντα ο διχασμός μας έβγαζε χαμένους. Το προηγούμενο Σάββατο οι Έλληνες ξύπνησαν για άλλη μια φορά διχασμένοι. Αλλά αυτή τη φορά υπάρχει μια μαγική ιδιαιτερότητα. Όσο μεγάλα και αν είναι τα «στρατόπεδα» του ΝΑΙ και του ΟΧΙ ή όπως μάθαμε τελευταία να το λέμε, του ΟΧΙ και του ΝΑΙ, άλλο τόσο μεγάλο είναι και αυτό των ανθρώπων που αγωνιούν, που νοιάζονται για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα της μεγάλης απόφασης. Μια γνήσια, αχρωμάτιστη, ανεξάρτητη και μακριά από κάθε κομματική γραμμή αγωνία. Είναι οι άνθρωποι που θέλουν πια να ακούσουν όλες τις απόψεις, που αναζητούν την αντικειμενική ενημέρωση, που θέλουν να πάρουν την απόφαση όσο πιο συνειδητά μπορούν. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν να χάσουν πολλά αλλά φοβούνται μην τα χάσουν όλα. Γιατί μια τέτοια κρίση, τόσο σε μέγεθος όσο και σε ποιοτικά χαρακτηριστικά, είναι ανεξέλεγκτη.
Και είναι τόσο ανεξέλεγκτη, γιατί τα αίτιά της είναι βαθιά ριζομένα μέσα στην κοινωνία μας, τόσο έντονα που πλέον αφομοιώθηκαν και θεωρούνται φυσιολογικά. Η φρασεολογική επίθεση από διαδικτυακούς μας «φίλους», η αμετροέπεια στον λόγο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, η θρασύτητα ανθρώπων με πολιτειακά και θεσμικά αξιώματα και πόσο μάλλον η σύγχρονη αντίληψη περί Δημοκρατίας.
Όπως εύστοχα έγραψε ο Εμμανουήλ Ροΐδης:
“Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας:
α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού. Β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον. Γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των.”
Σε αυτή την κοινωνία ύστατη υποχρέωση όλων μας είναι να μιλήσουμε την γλώσσα της αλήθειας, πέρα από κομματικές γραμμές, να χτίσουμε ξανά μια σχέση εμπιστοσύνης όσο δύσκολο και αν φαντάζει, να βρούμε και να επενδύσουμε σε αυτά που μας ενώνουν, που μας φέρνουν κοντά. Ο τόπος αυτός δεν χωρά άλλες διαμάχες, δεν αντέχει άλλους διαχωρισμούς. Ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της χώρας μας είναι βαμμένη από τον διαχωρισμό.
Η συγκυρία αυτή, όσο δύσκολη και καταστροφική και αν είναι, αποτελεί την μεγαλύτερη ευκαιρία όλων μας να συνειδητοποιήσουμε την ιδιαίτερη σημασία της κοινής προοπτικής, του κοινού οράματος. Το χαρακτηριστικό αυτό που κρύβεται πίσω από κάθε επιτυχία, πίσω από κάθε έπος του έθνους μας. Και είναι αυτό που μας λείπει. Η τεράστια δυσκολία ενοποίησης, όχι μόνο οικονομικής αλλά και πολιτικής και κοινωνικής, της Ευρώπης, μισό αιώνα και πλέον μετά.
Στην κοινωνία του 2015 για την Ελλάδα της Ευρώπης που οραματιζόμαστε, ένα είναι το διακύβευμα. Η ευημερία των λαών μέσα από την ευρωπαϊκή προοπτική, η ουσιαστική εκπροσώπηση όλων των λαών της, η ισότιμη και δίκαιη συμμετοχή τους στην λήψη των αποφάσεων. Αυτό το όραμα δεν έχει χαθεί, ακόμα. Γιατί οι λαοί της Ευρώπης έχουν εμπιστοσύνη στην πατρίδα μας. Γιατί είναι ξεκάθαρο το φιλοευρωπαϊκό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Και σε κάθε Δημοκρατική Γη οι λαοί αποφασίζουν, οι λαοί αλλάζουν τα δεδομένα. Σε αυτή την δύσκολη για όλη την Ευρώπη συγκυρία, οι λαοί θα δώσουν το μήνυμά τους. Ένα μήνυμα πρωτογενές, αληθινό, προοδευτικό, εμπροσθοβαρές, ένα μήνυμα Ευρώπης.
Για εμένα το ΝΑΙ στην Ευρώπη δεν είναι μονόδρομος, είναι συνειδητή επιλογή.
Δεν είναι μια λευκή επιταγή προς τους δανειστές για μια νέα δυσβάσταχτη για την ελληνική κοινωνία συμφωνία.
Είναι ΝΑΙ σε μία νέα διαπραγμάτευση.
Είναι ΝΑΙ στην προσπάθεια αλλαγής της Ευρώπης από μέσα.
Είναι ΝΑΙ στην ευρωπαϊκή συμπόρευση με τους υπόλοιπους λαούς, οι οποίοι είναι εξίσου κυρίαρχοι με τον δικό μας.