Η εικόνα και το αποτέλεσμα της ΑΕΚ κόντρα στον Άρη, το αποτέλεσμα κόντρα στον Παναθηναϊκό και γενικά ότι της συμβαίνει εδώ και 1,5 χρόνο είναι ακριβώς αυτό που της αξίζει.
Ακριβώς αυτό που αξίζει στον Δημήτρη Μελισσανίδη για την ακρίβεια. Μια τιμωρία από το ίδιο το άθλημα.
Γιατί ο διοικητικός ηγέτης της Ένωσης είναι ο κύριος υπεύθυνος αυτού του κάτι σαν ΑΕΚ που βλέπουμε να ταλαιπωρείται στο γήπεδο εδώ κι ενάμιση χρόνο.
Από τότε δηλαδή που εκείνος αποφάσισε ότι πρέπει να διαλύσει την πρωταθλήτρια ομάδα του 2018 και να μην επενδύσει ούτε στο ελάχιστο τα χρήματα που αποκόμισε από την πρόκριση στους ομίλους του Champions League.
Είναι ο κύριος υπεύθυνος γιατί συνέχισε να στηρίζει τον «φιλότιμο» Λυμπερόπουλο παρ’ ότι αποδεδειγμένα ΔΕΝ το είχε για τεχνικός διευθυντής κι εκτός όλων των άλλων φόρτωσε το καλοκαίρι στην ομάδα έναν παντελώς αποτυχημένο προπονητή, τους… καρπούς της δουλειάς του οποίου θα γεύεται όλη τη σεζόν η ΑΕΚ.
Κι αν έκανε ένα σωστό, αφού βέβαια η ζημιά είχε γίνει και ήταν ανεπανόρθωτη όπως φαίνεται, και τους έδιωξε πακέτο τον Αύγουστο με την ακόμη πιο σωστή κίνηση να φέρει τον Ίλια Ίβιτς στη θέση του τεχνικού διευθυντή, το πλάνο στο οικονομικό κομμάτι δεν φαίνεται να αλλάζει και ιδιαίτερα.
Η αναζήτηση προπονητή κοντεύει τρίμηνο χωρίς αποτέλεσμα ενώ και τα ονόματα που ακούγονται για μεταγραφική ενίσχυση, βλέπε Τσιτσιρέτι, είναι τουλάχιστον αστεία για ομάδα που θέλει ριζικές αλλαγές και χτίσιμο από την αρχή. Αν βέβαια έχει στόχο να πρωταγωνιστεί, γιατί αν στοχεύει στην εξάδα, ίσως και ο Τσιτσιρέτι να είναι… υπέρβαση.
Όσον αφορά στο πρώτο, αυτό του προπονητή, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ο Ίβιτς δεν είναι ικανός να βρει έναν προπονητή τρεις μήνες (το αστείο ότι δεν θα πάρει κάποιον απλά για να πάρει δεν περνάει πια, το φάγαμε σαν δικαιολογία στις μεταγραφές και πήγαμε με Γιαννιώτες στο Champions League, μας τελείωσε πλέον) είτε δεν έχει μπάτζετ για να φέρει προπονητή επιπέδου ΑΕΚ.
Ό,τι από τα δύο και να συμβαίνει είναι άκρως ανησυχητικό και το σίγουρο είναι πως αν συμβαίνει το δεύτερο, επειδή ο Ίβιτς δεν είναι Λυμπερόπουλος, δεν πρόκειται να καθίσει και να εκτίθεται ο ίδιος. Αν συμβαίνει το πρώτο…
Γενικά η ΑΕΚ χρειάζεται ξήλωμα και αναδιοργάνωση σε πολλά πράγματα, από παίκτες, προπονητές, μέχρι ακαδημίες και σκάουτινγκ με στελέχωση από ανθρώπους που θα ξέρουν το αντικείμενο και θα έχουν την τεχνογνωσία αλλά αυτά για να γίνουν χρειάζεται κάτι πολύ σημαντικό. ΛΕΦΤΑ.
Για το χθεσινό ματς τώρα με τον Άρη, καταλαβαίνω ότι όταν δύο αμφισβητούμενες φάσεις που όντως δεν είναι ούτε ο ορισμός της κόκκινης ούτε ο ορισμός του πέναλτι, δίνονται έκαστες εις βάρος σου, πονάει και εκνευρίζει.
Κατανοητό. Από το σημείο αυτό, μέχρι όμως το να μιλάς για «σφαγή», υπάρχει απόσταση μεγάλη. Ειδικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο που από πραγματικές σφαγές, έχουν χορτάσει τα μάτια μας, χρόνια τώρα.
Πρόκειται για δύο εξαιρετικά δύσκολες φάσεις που αν βάλεις διαφορετικούς διαιτητές να αποφασίσουν, οι μισοί θα αποφασίσουν έτσι κι οι άλλοι μισοί αλλιώς. Και ο Βαρούχας στην ΕΡΤ (χωρίς να κάνω σημαία τα λεγόμενά του) είπε ότι σωστά έπραξε ο διαιτητής και στις δύο περιπτώσεις.
Ειδικά για τη φάση του πέναλτι, πολύ αμφιβάλω για να είμαι ειλικρινής αλλά όποιος μου πει ότι αν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτές οι δύο φάσεις γίνονταν υπέρ της ομάδας του και δεν δινόταν κόκκινη στην μία και πέναλτι στην άλλη, θα έλεγε ότι είναι σωστό, δεν θα τον πιστέψω.