Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις…
Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Μέχρι που οι πράξεις σου να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τα λόγια σου. Μπορείς πχ να φεύγεις από ένα κόμμα και να πηγαίνεις σε ένα άλλο, απλά και μόνο για να εκλέγεσαι βουλευτής. Και αυτό να το λες μοντέρνο και μεταρρυθμιστικό. Πάντα βέβαια με την ασφάλεια του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Άλλοι τρέχουν για να είσαι παράγοντας εσύ. Ειλικρινά είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το πώς γίνεται άνθρωποι που θέλουν να αλλάξουν την Ελλάδα να μην αντέχουν τη λαϊκή ψήφο.
Ο Σπύρος Λυκούδης θα πρέπει να εξηγήσει πως συνάδει το Επικρατείας της ΔΗΜΑΡ με το Επικρατείας του Ποταμιού. Εκτός κι αν όλα γίνονται για την έδρα. Πως δένουν αυτά που λέει ότι πιστεύει με το Ποτάμι που ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν αριστερές και δεξιές πολιτικές; Πως μπορεί ένας αριστερός και προοδευτικός πολιτικός να πηγαίνει σε ένα απολίτικο κόμμα;
Η πολυπόθητη έδρα φαίνεται να καθοδηγεί και όσους έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ και αναζητούν το μέλλον τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Καρφώνοντας τους πρώην συντρόφους τους. Αφήνοντας υπονοούμενα και εκτοξεύοντας λάσπη. Όλοι αυτοί θα πρέπει να θυμούνται ότι την προδοσία την αγάπησαν πολλοί. Τον προδότη, όμως, κανένας.
ΥΓ. Υπάρχει και η κατηγορία των απ’έξω. Των στελεχών που έμειναν για ένα διάστημα εκτός και τώρα εμφανίζονται ως οι εκπρόσωποι του νέου. Θα πρέπει να προσέξουν πολύ, γιατί αρκετοί τους θυμούνται στους προηγούμενους ρόλους τους.