Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Αυτούς τους «απατεώνες» κάνουν πως δεν τους βλέπουν…

Κλέβονται και κλέβουν στο κράτος, αλλά δεν τρέχει τίποτε και ποτέ. Οι κρατικοί «απατεώνες» τα βρίσκουν… μεταξύ τους, ενώ «ληστεύουν» ανενόχλητοι.

Μέσα στο 2018 η ΔΕΗ έβγαλε φιρμάνι να κλείσει τα ρολόγια σε 390.000 οφειλέτες. Ως τώρα, έκοψε το ρεύμα σε 150.000. Έχουμε και συνέχεια…

Βεβαίως και σωστά πράττει η κρατική ΔΕΗ να μαζεύει τα λεφτά της (και ας είναι και κάποιοι οφειλέτες με κοινωνικό τιμολόγιο) όπως συμβαίνει από κάθε ιδιωτική επιχείρηση, μέχρι και τον περιπτερά όταν σταματάει το τεφτέρι…

Με το κράτος όμως και τις κρατικές επιχειρήσεις τι κάνει η ΔΕΗ; Τίποτε δεν κάνει. Και όταν λέμε τίποτε, εννοούμε τίποτε απολύτως. Είναι προφανές ότι αναμεταξύ τους (στο κράτος) έχουν συμφωνήσει να κλέβονται… Αλλά να μην κυνηγάει ο ένας τον άλλο!!!

Δώστε εσείς άλλη εξήγηση. Ανάμεσα σε αυτούς που χρωστάνε 2,5 δισ. στη ΔΕΗ (και την πάνε για κλείσιμο, πτώχευση ή πώληση όσο-όσο) είναι και οι καταναλωτές υψηλής τάσης οι οποίοι της χρωστάνε 378.000.000 ευρώ. Σε αυτούς ανήκει και η ΛΑΡΚΟ το φέσι της οποίας είναι 285.000.000 ευρώ!!!

Τα δε καζίκια… ΛΑΡΚΟ στη ΔΕΗ δεν είναι σημερινά. Κρατάνε δεκαετίες. Τα κατάπιε η ΔΕΗ (κατά πως την διέταξαν οι υπουργοί που φροντίζουν για το καλό της…) Τα «φόρεσε» και έκοβε βόλτες παριστάνοντας τον μέτοχο της ΛΑΡΚΟ… Αλλά το ένα μετά το άλλο τα χρέη χτυπήσανε ταβάνι…

Πόσο την κόφτει την ΛΑΡΚΟ; Προσέξτε. Πριν από 2-3 μήνες συζητούσαν (ορισμένοι) πολύ σοβαρά απαιτήσεις των κρατικών της υπαλλήλων να συνεχίσουν να παίρνουν επιδόματα και, γιατί όχι, κάποια ψιλοαυξησούλα… Και τα 400 όμως εκατομμύρια ευρώ στη ΔΕΗ; Άστα να τα έχει και να κλαίει…

Πάμε στο υπόλοιπο κράτος, με μορφή κρατικών υπηρεσιών, επιχειρήσεων, Οργανισμών, υπογείων και ανωγείων του κρατικού τέρατος που έχει μαδήσει από τη ΔΕΗ (με λογαριασμούς του 2018) άλλα 201.000 .000 ευρώ.

Και η σούμα… Από τα 2,5 δισ. φέσια που κυνηγάει η ΔΕΗ, το 2018, το μισό δισ. (486.000.000 ευρώ) της το χρωστάει το κράτος… Που σημαίνει γράφτα και κλάφτα…

Γιατί τη ΛΑΡΚΟ (προεκλογικά) δεν την πουλάει και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως (για να είμαστε δίκαιοι) δεν είχε τα κότσια να την ιδιωτικοποιήσει οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στις δεκαετίες που φόρτωνε καρότσια με χρέη στο ελληνικό δημόσιο. Και από εκεί στις δικές μας πλάτες…

Τα ίδια αμαρτήματα τραβάει για δεκαετίες και η κρατική ΔΕΠΑ με το φυσικό αέριο. Φορτώθηκε χρέη και χρέη όχι μόνο του δημοσίου (που το ξοδεύει και δεν το πληρώνει…) αλλά και όλων των μονίμως αποτυχημένων επενδύσεων όταν οι κυβερνήσεις αντιγράφουν τον καραγκιόζη-μπίζνεσμαν…

Είδε και έπαθε η ΔΕΠΑ να βγάλει από την καμπούρα της χρέη από ηλίθιες κρατικές επιχειρηματικές απλωτές στα λιπάσματα της Βορείου Ελλάδος.

Θέλανε (λέει) φυσικό αέριο για να φτιάξουν κρατικά λιπάσματα και να κατακτήσουν τις ξένες αγορές… Μέχρι την Κίνα θα γέμισαν με ελληνικά κρατικά λιπάσματα… Τι πέτυχαν; Κόντεψαν να κλείσουν τη ΔΕΠΑ με τα φέσια στο φυσικό αέριο, μαζεύοντας σφαλιάρες από τον ανταγωνισμό. Αυτά όμως πάνε, πέρασαν. Κανείς δεν χώθηκε μέσα. Ούτε και που τρόμαξε κανείς πως κάτι θα του συμβεί…

Τα ίδια, μεταξύ του 1980-1990, με τα κρατικά ναυπηγεία Σκαραμαγκά που «έσωσε» το κράτος από τα χέρια του Νιάρχου του ληστή… Δισεκατομμύρια (σε δραχμές) χρεώθηκε τότε η κρατική ΕΤΒΑ για να σώσει την πολιτική πρωτοβουλία, για το χατίρι στους κομματικούς εργατοπατέρες να τους χαρίσουν το ναυπηγείο…

Στην πράξη απλές λογιστικές εγγραφές των ζημιών… Διαγραφή των χρεών και του Σκαραμαγκά προς τα κρατικά μονοπώλια ενέργειας. Και βεβαίως ούτε λόγος για τα χρέη αυτών των αποτυχημένων, με το καλημέρα, κρατικών επιχειρήσεων, σε φόρους και σε ΙΚΑ.

Πάνε όλα αυτά. Τα κατάπιε η δημιουργική λογιστική… Γιατί το κράτος απατεώνας δεν δίνει λογαριασμό. Όπως πότε δεν θα αποζημιώσει (με την ίδια ευκολία που βάζει ό,τι πρόστιμα του καπνίσει) τους ιδιώτες που τους χρωστάει (πάνω από 10ετία), επιστροφές φόρων και προμήθειες ύψους (προ 3ετίας) μέχρι και 10 δισ., από τα οποία επέστρεψε (τα μισά) μόλις στο τέλος του 2017. Αυτής της μορφής η απατεωνιά σουλατσάρει ελεύθερα… Την ίδια ώρα οι ιδιώτες χάνουν τα σπίτια τους και από πρόστιμα για χρέη.

Του Γιώργου Κράλογλου 

By