Του Χάρη Φλουδόπουλου
Η είδηση ότι η ΔΕΗ έδωσε εντολή να κοπεί το ρεύμα στη Χαλυβουργική, δεν εξέπληξε την επιχειρηματική κοινότητα.
Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, αποτελεί κοινό μυστικό ότι η πάλαι ποτέ κραταιά χαλυβουργία έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της και από το 2015 και μετά έχει σταματήσει κάθε παραγωγική δραστηριότητα.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά εδώ και δύο χρόνια η εταιρεία έχει σταματήσει να εξυπηρετεί τον δανεισμό της, έχει προχωρήσει σε μεγάλες μειώσεις προσωπικού ενώ. ακόμη και για τις οφειλές της προς τη ΔΕΗ, έχει αρνηθεί να ενταχθεί σε καθεστώς διακανονισμού.
Η αδυναμία εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης με τη ΔΕΗ, στην οποία η Χαλυβουργική χρωστά 31,4 εκατ. ευρώ, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, των ιλιγγιωδών υποχρεώσεων ύψους 408 εκατομμυρίων ευρώ προς τις τράπεζες.
Στο κρίσιμο αυτό μέτωπο, οι διαβουλεύσεις με τους πιστωτές δεν έχουν ακόμη καταλήξει με αποτέλεσμα να πληθαίνουν οι φήμες ότι το τέλος του ιστορικού ομίλου πλησιάζει. Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη η πρώτη δανειακή σύμβαση συστημικής τράπεζας έχει καταγγελθεί ενώ έπεται και δεύτερη.
Υπενθυμίζεται ότι οι πιστώτριες τράπεζες είχαν επί μακρό χρονικό διάστημα διαβουλευτεί με τις τρεις εταιρείες του κλάδου και σε αυτήν την κατεύθυνση εκπόνησαν μελέτη (Alvarez Marshall) για τις προοπτικές βιωσιμότητας της χαλυβουργίας στη χώρα.
Στις διαβουλεύσεις αυτές ανταποκρίθηκαν ουσιαστικά μόνο δύο από τις τρεις εταιρίες, η μία καταφέρνοντας μάλιστα να γυρίσει σε καθαρή κερδοφορία και η δεύτερη επιτυγχάνοντας να εξυπηρετήσει κανονικά τις υποχρεώσεις της.
Στον αντίποδα, η Χαλυβουργική έδειξε να έχει ρίξει λευκή πετσέτα, καθώς στο κρίσιμο διάστημα που βρισκόταν σε εξέλιξη οι διεργασίες για τη διαχείριση του δανεισμού συνολικά των μεγάλων εταιρειών του κλάδου από τις τράπεζες, η παραγωγική της δραστηριότητα ανεστάλη, οι εργαζόμενοι μειώθηκαν σε 170 από 520 το 2011, ενώ έχει ανασταλεί και η πληρωμή των υποχρεώσεων.
Τη δυσχερή κατάσταση επιβεβαιώνει και ο πρόεδρος των εργαζομένων, Γιώργος Γάκης, ο οποίος τονίζει στο «Κ» ότι δεν έλαβε καμία απάντηση κατά την επίσκεψη που έκανε το σωματείο στην οικία του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου στο Ψυχικό, για πρώτη φορά παρουσία δικηγόρου. «Στο παρελθόν οι συναντήσεις μας γίνονταν χωρίς διαμεσολάβηση, στην τελευταία επίσκεψη δεν πήραμε καμία απάντηση στα ερωτήματα που θέσαμε», λέει ο κ. Γάκης, σημειώνοντας ότι για τους 170 εναπομείναντες εργαζόμενους όλα θα κριθούν από την απόφαση του δικαστηρίου μέσα στον επόμενο μήνα.
Το 2015 φαίνεται ότι ήταν το κομβικό έτος για τις αποφάσεις του μεγαλομετόχου της Χαλυβουργικής, Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, που πρόσφατα με γραπτή δήλωση ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για τις τύχες της βιομηχανίας στην οποία όπως ανέφερε «είμαι ο αποκλειστικός χρηματοδότης της εταιρείας» έχοντας εισφέρει περί τα 180 εκατ. ευρώ από την ατομική του περιουσία. Σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΜΗ από το 2010 όταν και ξεκίνησε η κρίση έχουν δημοσιευτεί 11 αυξήσεις κεφαλαίου συνολικής αξίας 40 εκατ. ευρώ και συγκεκριμένα:
* 10 εκατ. ευρώ στις 22 Ιουνίου 2010
* 9.435 εκατ. ευρώ στις 9 Ιουλίου 2010
* 10,1 εκατ. ευρώ στις 22 Ιανουαρίου 2013
* 3 εκατ. ευρώ στις 15 Μαΐου 2013
* 2.006 εκατ. στις 8 Μαΐου 2014
* 550 χιλ στις 4 Αυγούστου 2014
* 450 χιλ. στις 9 Φεβρουαρίου 2015
* 230 χιλ. ευρώ στις 8 Μαΐου 2015
* 3,345 εκατ. ευρώ στις 30 Δεκεμβρίου του 2015
* 411,55 χιλ ευρώ στις 22 Δεκεμβρίου 2016
* 100 χιλ. ευρώ στις 28 Δεκεμβρίου 2017
Παρά τις κεφαλαιακές ενέσεις των μετόχων, στον ισολογισμό του 2015 που δημοσιεύτηκε φέτος την άνοιξη, στην έκθεση του Δ.Σ., επισημαίνεται ότι τα ίδια κεφάλαια της εταιρείας έχουν καταστεί μικρότερα από το 10% του μετοχικού κεφαλαίου.
Επίσης, όπως αναφέρει η έκθεση του Δ.Σ. κατά τη χρήση του 2016, σταμάτησε η ομαλή αποπληρωμή δόσεων και τόκων δανείων εν αναμονή της αξιολόγησης των τραπεζών. «Κατά συνέπεια συντρέχει κίνδυνος για άμεση εξάσκηση των δικαιωμάτων των τραπεζών από τις σχετικές συμβάσεις για τη λήψη μέτρων κατά της εταιρείας».
Ως προς τη διάρθρωση του δανεισμού, το 2015 ανερχόταν σε 408 εκατ. ευρώ, 142 εκατ. ευρώ είναι μακροπρόθεσμα δάνεια τραπεζών του εσωτερικού, και 265,93 εκατ. βραχυπρόθεσμος δανεισμός τραπεζών του εσωτερικού (175 εκατ. ευρώ), και δόσεις ομολογιακών δανείων (μη ληξιπρόθεσμες 17 εκατ. ευρώ και ληξιπρόθεσμες 71,1 εκατ. ευρώ). Σημειώνεται ότι το 2015 οι πωλήσεις ανήλθαν σε 16,8 εκατ. ευρώ τα μεικτά κέρδη 2,22 εκατ. ευρώ και οι ζημιές μετά από φόρους 35 εκατ. ευρώ.
Οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργική συνήθιζαν να υπερηφανεύονται ότι τη δεκαετία του ’60 και του ’70 η βιομηχανία τους «έχτισε» την Ελλάδα και βοήθησε στη μετάβαση της ελληνικής οικονομίας στον δυτικό ανεπτυγμένο κόσμο.
Ήταν η εποχή που στο εργοστάσιο της Ελευσίνας απασχολούνταν 2.500 εργάτες και τα ελληνικά σίδερα κάλυπταν τις ανάγκες όχι μόνο της εγχώριας αλλά και ξένων αγορών. Το χαλυβουργείο στη σημερινή του μορφή, στην Ελευσίνα, υπάρχει από το 1951 όταν και μεταφέρθηκε εκεί το πρώτο «συρματουργείο» της οικογένειας Αγγελόπουλων στην οδό Πειραιώς.
Εκεί φτιάχτηκαν οι χάλυβες για έργα, μεταξύ άλλων, όπως το ΟΑΚΑ, η Αττική οδός, το ΣΕΦ, η Εθνική οδός Αθηνών Κορίνθου, το Ελευθέριος Βενιζέλος, η Εγνατία, οι γέφυρες Ρίου-Αντιρρίου και Χαλκίδας.
Έχοντας περάσει κυριολεκτικά διά πυρός και σιδήρου στα χρόνια της ύπαρξής της, με εξαιρετικά δύσκολες περιόδους όπως η πετρελαϊκή κρίση του ’70 ή η ένταξη στην ΕΟΚ που περιόρισε δραστικά τις δυνατότητες εξαγωγών, ο νυν μεγαλομέτοχος Κ. Αγγελόπουλος επιχείρησε την αναβίωση της επιχείρησης τη δεκαετία του 2000. Μάλιστα οι τότε αποφάσεις, με την επένδυση σημαντικών κεφαλαίων για τον εκσυγχρονισμό του εργοστασίου, εκ των υστέρων αποδείχθηκαν υπερβολικά αισιόδοξες.
Τελικά, η βιομηχανία που άντεξε 2 παγκόσμιους πολέμους, μεγάλες οικονομικές κρίσεις και όχι μόνο, φαίνεται ότι θα λυγίσει κάτω από το βάρος των θεμελιωδών μεγεθών της ελληνικής αγοράς που με πτώση της ζήτησης από τα 2,5 εκατ. τόνους, σε λιγότερο από 300.000 τόνους, δε χωρά τρία χαλυβουργεία.