Φταίει ή δεν φταίει ο Γεωργίου;
Με αφορμή την ανακίνηση της υπόθεσης Γεωργίου, τέθηκε ξανά στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου η συζήτηση αναφορικά με τις αιτίες της υπαγωγής της χώρας στο μνημόνιο. Η υπόθεση Γεωργίου είναι μία καλή αφορμή για να ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν και να μπουν μερικά ζητήματα στη θέση τους. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να δούμε όλα τα δεδομένα.
Από την μια μεριά υπάρχουν οι εξής διεθνείς και εγχώριοι θεσμοί
- Η Κομισιόν,
- Ο ESΜ,
- Το ΔΝΤ,
- Η ΕΚΤ,
- Το Ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών, με πέντε εισηγητικές εκθέσεις ετησίων προϋπολογισμών, vi) Το Ελληνικό κοινοβούλιο με πέντε ψηφισμένους προϋπολογισμούς κατόπιν εισηγητικών εκθέσεων των αντιστοιχών ΥΠΟΙΚ και
- εννιά διαφορετικοί υπουργοί οικονομικών, που όλοι μα όλοι αναγνωρίζουν ως αφετηρία της μνημονιακής πορείας το έλλειμμα του 15,7% του οικονομικού έτους 2009 και ουσιαστικά επιβεβαιώνουν πλήρως τα στοιχειά Γεώργιου.
Από την άλλη μεριά δεν υπάρχουν θεσμοί. Δεν υπάρχει ούτε ένα αξιόπιστο πόρισμα, παρά μόνον η εκτίμηση ορισμένων φυσικών προσώπων, όπως της κύριας Ζωής Γεωργαντά, η όποια στη συνέχεια πολιτεύτηκε ανεπιτυχώς με τους Ανεξαρτήτους Έλληνες, γεγονός που αυτοτελώς είναι δηλωτικό της αξιοπιστίας της.
Τα ιστορικά δεδομένα.
Η Ελλάδα εισήλθε στο μνημόνιο με αναθεωρημένη πρόβλεψη ελλείμματος ίσου με 10,5% τον Μάιο του 2010, την στιγμή που ο κ.Γεωργίου βρισκόταν στην Αμερική και δεν είχε αναλάβει καν ως διοικητής της ανεξάρτητης ΕΛΣΤΑΤ. Ο τελικός απολογισμός του ελλείμματος της προηγούμενης χρονιάς ήρθε μερικούς μήνες αργότερα και ενώ ήδη είχαμε μπει στο μνημόνιο.
Το περίφημο 15,7% δηλαδή ανακοινώθηκε όταν η Ελλάδα ήταν ήδη στο μνημόνιο για τέσσερις μήνες, επομένως αναιρείται η οποιαδήποτε σκέψη οτι υπήρξε ιδιοτελές μανιπουλάρισμα των δημοσιονομικών στοιχείων με σκοπό την υπαγωγή της χώρας στον μηχανισμό στήριξης.
Η πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στο μνημόνιο
Η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο διότι ο λόγος «ετήσιο έλλειμμα/ρυθμός οικ. Ανάπτυξης» υπερέβαινε το 20%, την στιγμή που το σημείο συναγερμού για την οποιαδήποτε κυβέρνηση ή τράπεζα ή υπουργείο οικονομικών, είναι το 5%.
Η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο διότι οι χορηγήσεις πιστώσεων προς τα κράτη έγιναν πολύ πιο αυστηρές ύστερα από την κατάρρευση της Lehmann Brothers.
Η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο διότι η χωρά μέσα σε 5 χρόνια είχε χάσει 40 θέσεις στην ανταγωνιστικότητα της. Και για άλλους εκατό λογούς που ερμηνεύουν αντίστοιχες μακροοικονομικές μεταβλητές και την δραματική επιδείνωση τους κατά την πενταετία 2004-2009.
Όσοι λοιπόν σπεύδουν να ικανοποιήσουν με αναρτήσεις και σπέκουλα την εμπάθεια τους προς το πρόσωπο του κ. Γεωργίου, προκειμένου να συντηρήσουν τη μυθοπλασία των παραποιημένων στοιχείων, στέκονται μόνο σε δηλώσεις από φυσικά πρόσωπα και όχι σε κάποιο πόρισμα κάποιου αξιόπιστου ανεξάρτητου θεσμού. Όλοι οι διεθνείς και απολύτως έγκυροι οργανισμοί που αναφέρω στην αρχή του άρθρου επικυρώνουν πλήρως, χωρίς σκιές, αστερίσκους ή υποσημειώσεις τα στατιστικά στοιχεία της περιόδου Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ.
Ωστόσο, η εξύφανση συνομωσιών σχετικά με την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο δεν είναι καινούργια. Για πολλά χρόνια είχαμε τις αβάσιμες και ατεκμηρίωτες μομφές για σορτάρισμα των Credit Default Swaps (CDS) από πολιτικά κόμματα, αλλα και ανώνυμες πηγές στο διαδίκτυο. Όταν όμως η υπόθεση οδηγήθηκε ενώπιον της δικαιοσύνης και καταδικαστήκαν για συκοφαντική δυσφήμιση, τότε έπρεπε να εφευρεθεί ένα νέο αφήγημα αποπροσανατολισμού, προκειμένου να μην μετατοπιστεί ο δημόσιος διάλογος γύρω από τα πραγματικά αίτια της χρεοκοπίας. Και κυρίως γιατί ο οποιοσδήποτε πρόθυμος λασπολόγος εξακόντιζε αντίστοιχες μομφές θα ήταν μηνύσιμος με οικονομικές αποζημιώσεις να ελλοχεύουν.
Έτσι το νέο αυτό αφήγημα συκοφαντίας που εφευρέθηκε ονομάστηκε »πλαστογράφηση στατιστικών στοιχείων από τον Γεωργίου» και συντήρησε για καιρό την θεωρία πως το μνημόνιο έφερε την κρίση, ενώ με βάση όλα τα στοιχεία των οργανισμών συμπεραίνουμε το αντίθετο.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι να μην αναψηλαφίζονται τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν την χώρα στο μνημόνιο και συνεπώς, αφού αυτά δεν εντοπίζονται με σαφήνεια από την πολιτική τάξη αλλα και το σύνολο της κοινωνίας, να μην αντιμετωπίζονται και αποτελεσματικά. Η συνεχιζόμενη ύφεση που βυθίζει την χώρα σε ολοένα και εντεινόμενη οικονομική καχεξία είναι το απότοκο της συνειδητής άρνησης του πολιτικού συστήματος να κουβεντιάσει και να κατανοήσει σε βάθος τους πραγματικούς λόγους που έφτασαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία του 2010.
Γράφει ο Παναγιώτης Φωτεινός