Η Λιουντμίλα Πολινινα διηγείται στη Φωνή της Ρωσίας πως βιώνει την κατάσταση στη χώρα
Εδώ και δυόμισι και πλέον χρόνια στη Συρία συνεχίζονται οι συγκρούσεις μεταξύ των κυβερνητικών στρατευμάτων και της αντιπολίτευση. Οι περιοχές που πέρασαν στον έλεγχο των ανταρτών, η ζωή άλλαξε δραματικά. Η Λιουντμίλα Πολίνινα, η οποία πριν από πάρα πολλά χρόνια μετακόμισε από την Μόσχα στη συριακή πόλη Ράκα, διηγήθηκε στη «Φωνή της Ρωσίας» σε τι κυριολεκτικά μετατράπηκε μέσα σε λίγους μήνες, αυτή η μικρή άνετη πόλη.
Η Λιουντμίλα Πολίνινα, σύμφωνα με τη Φωνή της Ρωσίας, ζει στη Συρία περισσότερο από είκοσι πέντε χρόνια. Για πρώτη φορά επισκέφτηκε αυτή τη χώρα το 1985, αμέσως μετά το γάμο της με Σύριο. Η γυναίκα θυμάται με πολλή ζεστασιά εκείνη την περίοδο:
Ήταν πολύ καλά, απόλυτη ασφάλεια και όλα ήταν φτηνά. Έλεγες ότι είσαι από τη Ρωσία και οι άνθρωποι έκαναν τα πάντα για σένα.
Όλα άλλαξαν τον Μάρτιο του 2013, όταν η πόλη Ράκα, σε απόσταση 200 χιλιομέτρων από το Χαλέπι, πέρασε στον έλεγχο των στρατευμάτων της αντιπολίτευσης:
Όλα έγιναν πολύ ακριβά, δεν υπάρχει καμία ασφάλεια, έχουμε μεγάλες και συχνές διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, μερικές φορές για ολόκληρες ημέρες, γίνονται βομβαρδισμοί, ανταλλαγή πυροβολισμών, όλα όσα συμβαίνουν στον πόλεμο. Χθες είχαμε εκρήξεις. Δεν υπάρχουν αρχές.
Πριν τον πόλεμο η Λιουντμίλα αγαπούσε να κάνει μεγάλους περιπάτους στους δρόμους της αγαπημένης πόλης, τώρα βγαίνει από το σπίτι της μόνο σε περιπτώσεις μεγάλης ανάγκης:
Βγαίνω έξω πολύ σπάνια, δεν έχω διάθεση, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Υπήρξε ένα περιστατικό, όπου μια κοπέλα δεκατριών – δεκατεσσάρων χρονών περπατούσε με τους γονείς της, οι τρομοκράτες απλά πήραν αυτό το παιδί και μέχρι σήμερα κανείς δε ξέρει που βρίσκεται.
Η Λιουντμίλα αφηγείται πως το τελευταίο διάστημα έγιναν πολύ δύσκολα τα πράγματα με τα τρόφιμα. Σύμφωνα με την ίδια, στις πόλεις που ελέγχονται από τις συριακές αρχές, δεν υπάρχει τέτοιο χάος:
Υπάρχουν προβλήματα με το ψωμί, συμβαίνουν και συμπλοκές μέχρι θανάτου, γιατί δεν υπάρχει αστυνομία, οι άνθρωποι υπερασπίζονται μόνοι τους τον εαυτό τους. Στις υπόλοιπες πόλεις, ακόμη κι αν είναι κατεστραμμένες, η κρατική εξουσία είναι παρούσα, σε εμάς όχι.
Κατά τις τρομοκρατικές επιθέσεις σκοτώθηκαν αρκετοί Σύριοι συγγενείς της Λιουντμίλα. Μετά από αυτό η γυναίκα άρχισε να φοβάται πολύ για τους μεγάλους γιους της και μάλιστα φοβάται να μιλήσει για τα παιδιά της από το τηλέφωνο:
Η κόρη μου τελείωσε φέτος το σχολείο, τα αγόρια μου είναι πιο πολλά. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε γι’ αυτό γιατί υποκλέπτουν όλες τις συνομιλίες.
Η Λιουντμίλα Πολίνινα τώρα πια με θλίψη αναπολεί το φημισμένο σύστημα της συριακής εκπαίδευσης, για το οποίο ήταν τόσο πολύ περήφανη η χώρα. Στις κατεχόμενες από την αντιπολίτευση περιοχές δεν έχει απομείνει τίποτα από αυτή. Στις πόλεις που ελέγχονται από τους αντάρτες δεν υπάρχει μέρος για να βρει κανείς ιατρική φροντίδα, λέει η Λιοντμίλα:
Το νοσοκομείο είναι κοντά μας, βρίσκεται όμως υπό τον έλεγχο των ανταρτών, αυτοί βρίσκονται εκεί τώρα. Δε ξέρω πως είναι τα πράγματα με την ιατρική φροντίδα, τι γίνεται με τα φάρμακα.
Η Πολίνινα ελπίζει ότι οι χώρες της Δύσης δε θα βομβαρδίσουν τη Συρία:
Νομίζω πως η λογική τους δεν θα το επιτρέψει αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Ελπίζω στη βοήθεια του Θεού.
Στη Συρία ζουν πολλοί Ρώσοι συμπατριώτες μας. Κάποιοι προσπαθούν να επιστρέψουν στη Ρωσία, όσο πιο μακριά από τον πόλεμο. Κάποιοι άλλοι, όπως η Λιουντμίλα Πολίνινα, παραμένουν, ελπίζοντας πως η ζωή θα επανέλθει στους κανονικούς της ρυθμούς.