Δεν θα σταθούμε στα περίφημα «νταούλια» ούτε στα όσα έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας προφανώς με λαϊκιστική διάθεση και μικροπολιτική σκοπιμότητα τα τελευταία χρόνια.
Πράγματα που από την ίδια τη ζωή εξάλλου διαψεύστηκαν. Mε αφορμή τις νέες διαψεύσεις των κυβερνητικών «πόθων» για διευθέτηση του χρέους από το πρόσφατο Eurogroup στέκεται σε μια σειρά εντελώς λανθασμένων και δίχως βάθος πολιτικών αναλύσεων που ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έκαναν και που ακυρώθηκαν με καταστροφικές συνέπειες για τη διαπραγμάτευση της χώρας απέναντι στους πάντοτε απαιτητικούς δανειστές και για τα πορτοφόλια των φορολογούμενων. Εμείς εξάλλου καλούμαστε να πληρώσουμε το μάρμαρο αυτής της αποτυχίας. Ή πιο σωστά της ανικανότητας πρόβλεψης των πανευρωπαϊκών πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δεδομένων από την πλευρά των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.
1. Συμμαχία του Νότου: Ο πρωθυπουργός με συνέπεια τόσο πριν την εκλογή του τον Ιανουάριο του 2015 όσο και στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης του επέμενε πως η συνεννόηση με τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία θα ήταν η λύση απέναντι σε μια «αδιάλλακτη Γερμανία και τις χώρες – δορυφόρους της στον βορά». Ένα μπλοκ δηλαδή χωρών που αποκαλούνται και ως «λατίνος», κρατών δηλαδή με συγκεκριμένα δημοσιονομικά χαρακτηριστικά και δεδομένα προβλήματα θα μπορούσε μαζικά να αντισταθεί και να επιβάλλει λύσεις. Ξεπερνώντας ως ποτέ να μην έγιναν τις προσβλητικές του δηλώσεις περί «Ολαντρέου» και τη στήριξη που απλόχερα είχε δώσει στον ακροαριστερό Μελανσόν, ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε από τις αρχές του 2015 στο Παρίσι έναν κύκλο ταξιδιών με στόχο να δημιουργήσει τη «συμμαχία του Νότου». Χτυπήματα στην πλάτη πήρε, συμπάθεια του έδειξαν όμως γρήγορα κατανόησε πως οι Φρανσουά Ολάντ και Ματέο Ρέντσι ήσαν πλήρως αδύναμοι να επιβάλλουν τα «θέλω» τους στη σιδηρά κυρία της ευρωπαϊκής πολιτικής. Την Αγκέλα Μάρκελ. Κι αν δεν ήταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος να δημιουργήσει δίαυλο ουσιαστικής επικοινωνίας με τον Γάλλο ομόλογο του και να σώσει την παρτίδα μετά το δημοψήφισμα – παρωδία του καλοκαιριού του 2015, το πιθανότερο θα ήταν η χώρα μας να απομονωνόταν ακόμα περισσότερο.
2. ΣΥΡΙΖΑ – PODEMOS- Venceremos: Η ανάδυση του ακροαριστερού κόμματος των PODEMOS στην ισπανική πολιτική σκηνή, αναπτέρωσε τις ελπίδες των «κομπανιέρος» του ΣΥΡΙΖΑ πως «δημιουργείται νέα ευκαιρία» για μια συμμαχία με την Ισπανία απέναντι στο Βερολίνο. Το περίφημο «ΣΥΡΙΖΑ – PODEMOS- Venceremos» δονούσε την Ομόνοια κατά την προεκλογική καμπάνια του 2015. Γρήγορα όμως η μνημονιακή στροφή των Ελλήνων αριστερών και τα όσα ακραία συνέβησαν τρόμαξαν τους Ισπανούς που ανέκρουσαν πρύμνα. Κατόπιν ήλθε η εκλογική αποτυχία των PODEMOS που κατετάγησαν τρίτοι και καταϊδρωμένοι παρά τις προσδοκίες πως μπορούσαν να κερδίσουν καλά – καλά τις εκλογές και αυτή η εναλλακτική θάφτηκε με τη σειρά της.
3. Ρωσοκινεζική προσέγγιση: Οι βιογράφοι του προέδρου Φρανσούα Ολάντ το έγραψαν, εμείς όμως κάναμε πως δεν το πήραμε χαμπάρι αφού εμμονικά η κυβέρνηση αρνείται να υπάρξει εξεταστική επιτροπή διερεύνησης αυτής της περιόδου και του κόστους στην ελληνική οικονομία που η διαπραγμάτευση είχε. Το δύσκολο λοιπόν διάστημα των διαπραγματεύσεων του 2015, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας φέρεται να ζήτησε δάνειο – γέφυρα από τη Ρωσία ενώ εξέτασε – λένε – την προοπτική η Ελλάδα να τυπώσει δραχμές στη Μόσχα. Παράλληλα επιχειρήθηκε συμμαχία (και δανεισμός) από την Κίνα ενώ υπήρξαν και κάποιες ασαφείς κινήσεις και προς το …Ιράν από τον Γιώργο Τσίπρα, τον εξάδελφο του πρωθυπουργού. Η τύχη των παραπάνω ενεργειών είναι γνωστή πλέον σε όλους μας. Δεν προχώρησε τίποτα από όλα αυτά και η χώρα μας διασύρθηκε για μια ακόμη φορά κάτω από φήμες, ανεπιτυχείς προσεγγίσεις, υπερβολικές και απροετοίμαστες προσπάθειες.
4. Ο …Καγεκλάριος Σουλτς: Τα ρέστα του έπαιζε το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας στον «παράγοντα Σουλτς». Οι αναλυτές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα φιλικά προς αυτόν ΜΜΕ με βαρύγδουπες αναλύσεις εξέφραζαν τη βεβαιότητα πως ο Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης έρχεται για να σαρώσει …τα πάντα και πως η Αγκέλα Μέρκελ και οι Χριστινοδημοκράτες καταρρέουν στο διάβα του στην πορεία προς τις εκλογές για την Καγκελαρία. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβησαν. Οι πρόσφατες εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία σάρωσαν τις ελπίδες του SPD αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που ήλπιζε σε αλλαγή συσχετισμών (σ.σ. μια αγαπημένη φράση της αριστεράς) δίχως όμως κανενός είδους ανάλυση της γερμανικής κοινωνίας και των πραγματικών συνθηκών.
5. Ελπίδες made in USA: Μπορεί ευθέως να μην ακούστηκε όμως και στις αμερικανικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρισε στην εκλογή της Χίλαρι Κλίντον θεωρώντας πως θα σταθεί θετικά στα ελληνικά ζητήματα και πως θα πιέσει όπως και ο δημοκρατικός προκάτοχος της Μπαράκ Ομπάμα για μια θετική λύση ως προς το ζήτημα του ελληνικού χρέους. Μάλιστα ανοικτά ο πρωθυπουργός είχε εκφραστεί υπέρ της υπουργού του Μπαράκ Ομπάμα χωρίς να κρατήσει τους τύπους. Μόλις εκλέχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ έγινε η σχετική κωλοτούμπα με στελέχη κυρίως των ΑΝΕΛ να δηλώνουν πως φανατικά υποστήριζαν τον αμφιλεγόμενο μεγιστάνα και μιλώντας για βοήθεια που θα έλθει νομοτελειακά από τον «Ελληνολάτρη» businessman – πρόεδρο των ΗΠΑ. Πέραν όμως μιας χαλαρής στήριξης και μερικών «ζήτω» και «μπράβο» κατά τη διάρκεια των εορτασμών της 25ης Μαρτίου στον Λευκό Οίκο, οι Αμερικάνοι δείχνουν να μην μπορούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους κι αυτό για έναν και μόνο απλό λόγο: δεν είναι εκείνοι που βάζουν τα λεφτά.
6. Ευρω-μπάχαλο με Ολλανδία – Γαλλία: Κοινό μυστικό ήταν πως ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ επένδυαν σε ένα ευρω-μπάχαλο με ενδεχόμενες νίκες ή καλές εμφανίσεις των Ολλανδών εξτρεμιστών του Βίλντερς και της Λε Πεν στη Γαλλία. Οι αναλύσεις μιλούσαν για ένα «κύμα γνήσιας αγανάκτησης κατά των πολιτικών λιτότητας που η Γερμανία επιβάλλει» λησμονώντας φυσικά πως η Ολλανδία και η Γαλλία δεν είναι Ελλάδα και φυσικά δεν έχουμε τα ίδια αδιέξοδα. Οι επιλογές των πολιτών των δύο αυτών ανεπτυγμένων κρατών επιβεβαίωσαν αυτό που γνωρίζαμε εδώ και καιρό. Πως ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ «δεν το έχουν» στην ανάλυση των ευρωπαϊκών δεδομένων καθώς κι εδώ διαψεύστηκαν κι έμειναν τελικά να παλεύουν με το ισχύον ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό. Με όσους δηλαδή συστηματικά υβρίζουν εδώ και πέντε χρόνια.
7. «Θα πάρουμε λύση στο χρέος»: Τελευταίο …Βατερλό ως προς τις αναλύσεις της κυβέρνησης ήταν το ότι θα έπαιρνε η χώρα μας κάτι θετικό για το χρέος τη Δευτέρα που πέρασε. Ο πρωθυπουργός προετοίμασε το έδαφος με υπονοούμενα για τη γραβάτα που θα φορούσε, βουλευτές μιλούσαν για «φως στο επταετές τούνελ» που ερχόταν εντός ημερών. Τελικά η κυβέρνηση έμεινε με τον μουτζούρη των μέτρων, των περικοπών και των μειώσεων στις συντάξεις και το αφορολόγητο δίχως καν να γνωρίζει αν θα ολοκληρωθεί η β” αξιολόγηση πολύ περισσότερο χωρίς καμία ουσιαστική δέσμευση για το χρέος και με τον πρόεδρο του Eurogroup Γέρουν Ντάιζενμπλουμ να ξεκαθαρίζει πως η όποια λύση θα συζητηθεί μετά το τέλος του προγράμματος το 2018 δηλαδή.
πηγή. newmoney