Η πιο κρίσιμη εβδομάδα μετά τη συνεδρίαση. Τι σημαίνει η ανεξαρτησία σε αριθμούς.
Είναι η πιο κρίσιμη εβδομάδα στην συνεχιζόμενη αναταραχή. Τρίτη θα συνεδριάσει η καταλανική κυβέρνηση και το κοινοβούλιο σε μυστική τοποθεσία, και θα αποφασίσει ίσως την διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της πλουσιότερης περιφέρειας, βασισμένη στα αποτελέσματα ενός δημοψηφίσματος. Που δεν ήταν ούτε νόμιμο, ούτε έγκυρο. Από το περιεχόμενο της διακήρυξης Ανεξαρτησίας θα εξαρτηθεί και η περαιτέρω στάση της ισπανικής Κυβέρνησης.
Ο Ισπανός Πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στην El Pais απερίφραστα είπε ότι περαιτέρω κινήσεις της κυβέρνησής του θα εξαρτηθούν από το αν η Καταλανική Χενεραλιτάδ και η Βουλή αποσύρουν τον «εκβιασμό» και επανέλθουν στην νομιμότητα. Δηλώνει επίσης έτοιμος να «πράξει ότι χρειαστεί» για να εμποδίσει την ανεξαρτητοποίηση και ότι έχει την στήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Οι Σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι συντάσσονται καθαρά μαζί του και οι Ποδέμος αμφιλεγόμενα.
Η τοπική κυβέρνηση βρίσκεται υπό πίεση της Ισπανικής κυβέρνησης, των σοσιαλιστών και ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού που διαδήλωσε την αντίθεσή του στις αποσχιστικές ενέργειες, συμμετέχοντας σε διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων Καταλανών. Η Ε.Ε. από την πλευρά της δια στόματος Γιούνκερ ξεκαθάρισε ότι θα δεχτεί την απόφαση της Ισπανικής κυβέρνησης και του Ισπανικού Κοινοβουλίου. Η ευρωπαϊκή νομιμότητα εκφράζεται από τα κράτη μέλη.
Με άλλα λόγια αν μέσα από μια διαδικασία η Ισπανία αποδεχτεί τη δημιουργία ανεξάρτητου καταλανικού κράτους, τότε η Καταλονία αυτόματα θα ενταχθεί στην Ε.Ε. ως 29 Κράτος. Αν πάλι προχωρήσει μονομερώς, τότε η «νέα χώρα» θα βρεθεί εκτός Ευρώ και Ε.Ε. με δικαίωμα επανένταξης με ομόφωνη συμφωνία των κρατών μελών και αφού προηγηθούν διαπραγματεύσεις.
Η δύναμη της καταλανικής πλευράς έγκειται στην ισχυρή εθνική ταυτότητα και στην Ιστορία της. Η αδυναμία στην οικονομική προοπτική της.
Όλοι γνωρίζουμε πια ότι η υπόστασή της ως ανεξάρτητο κράτος καταλύθηκε τον 16ο αιώνα, όταν η Ισπανία κατέλυσε την Αραβική κυριαρχία στον νότο και ενώθηκε σε Βασίλειο. Και όλοι γνωρίζουμε, ότι η Δημοκρατική Κυβέρνηση στην δεκαετία του 30 της παραχώρησε αυτονομία και αναγνώρισε την εθνική της υπόσταση. Λίγα χρόνια μετά η δικτατορία του Φράνκο με σκληρές μάχες επανέφερε στο προηγούμενο καθεστώς την Βαρκελώνη. Η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε στην Ισπανία με την πτώση του καθεστώτος του Φράνκο και αναγνώρισε την εθνική της ταυτότητα, καθιστώντας την γλώσσα της ισότιμη με την Ισπανική.
Σε σχέση με την οικονομία, ορισμένα στοιχεία θα δώσουν πιο καθαρά το δίλλημα εθνική ανεξαρτησία-οικονομία. Τα στοιχεία δόθηκαν στη δημοσιότητα από μεγάλη Ολλανδική τράπεζα, την ING.
Σήμερα το κατά κεφαλήν εισόδημα των Καταλανών ανέρχεται σε 27.000 ευρώ. Τα αντίστοιχα νούμερα για την υπόλοιπη Ισπανία και τον μέσον όρο της Ε.Ε. είναι 21.000 ευρώ και 25.000 ευρώ αντίστοιχα. Οι εξαγωγές, στο μεγαλύτερο μέρος προς τις χώρες της Ε.Ε., αποτελούν το 25% της Ισπανίας, ενώ οι ξένες επενδύσεις κατευθύνονται σε μεγάλο ποσοστό προς αυτήν. Τι θα συμβεί, αν προχωρήσει σε μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας της;
Οι υπολογισμοί είναι καταλυτικοί. Μετά την απόσχιση και την έξοδο από την Ε.Ε. θα απολέσει το 34% του κατά κεφαλήν εισοδήματος, ενώ οι μισθοί θα υποχωρήσουν κατά 25% και οι συντάξεις κατά 21,5%. Οι επενδύσεις θα μειωθούν δραματικά και θα προκαλέσουν απώλεια 200000 θέσεων εργασίας.
Η πτώση του νέου νομίσματος που θα υιοθετηθεί, θα χάσει το 30% της σημερινής αξίας του και παρά το γεγονός ότι αυτό θα τονώσει τις εξαγωγές, δεν θα μπορέσει να αντισταθμίσει τις αυξήσεις στα εισαγόμενα προϊόντα, που είναι κατά κύριο λόγο ανελαστικά-τρόφιμα, φάρμακα. Το εμπορικό έλλειμμα κατά συνέπεια θα παραμείνει αμετάβλητο, ή μπορεί και να αυξηθεί. Αλλά και δημόσιες δαπάνες θα αυξηθούν ασύμμετρα σε σχέση με τα όποια κέρδη. Η νέα χώρα θα χρειαστεί στρατό, τελωνοφύλακες, φορολογικό μηχανισμό, δημιουργία Πρεσβειών κλπ. Φυσικά όλα αυτά θα έχουν σοβαρές συνέπειες και στην ισπανική οικονομία. Που μετά την κρίση των τραπεζών έχει επανακάμψει. Τόσο η ανάπτυξη (+3%), όσο και η σημαντική μείωση της ανεργίας θα αναστραφούν. Με κίνδυνο αύξησης των επιτοκίων δανεισμού και ενδεχομένως ανάγκη στήριξης από τον ESM.Αυτή η τελευταία πιθανή εξέλιξη είναι που ανησυχεί τις Βρυξέλλες. Αλλά η μεγαλύτερη ανησυχία είναι το φάντασμα του «εμφυλίου», στην περίπτωση που τα δυο μέρη δεν βρουν τρόπο συνεννόησης. Μοιάζει με απίθανο αυτό το σενάριο, αλλά ζούμε σε μια εποχή αναταραχών και ανορθολογικών αποφάσεων. Το Brexit το απέδειξε.
Η βεντάλια των πιθανών σεναρίων συνεννόησης είναι μεγάλη. Από την απόδοση φορολογικής ανεξαρτησίας στους Καταλανούς, όπως συνέβη πρόσφατα με τους Βάσκους, μέχρι την μετατροπή της Ισπανίας σε Ομοσπονδιακή Βασιλευόμενη Δημοκρατία στα πρότυπα του Βελγίου.
Σε ότι αφορά τους κινδύνους αναζωπύρωσης των αποσχιστικών τάσεων σε πολλές χώρες-Γαλλία, Γερμανία, Μ.Βρετανία, Βέλγιο, κ.α. , για την ώρα δεν υπάρχουν ενδείξεις.
Αντίθετα από ότι πιστεύεται, Το Βrexit, και το παρ΄ ολίγον Grexit, λειτούργησαν ανασχετικά στην ανέμελη αποσιώπηση των οικονομικών συνεπειών των λαϊκιστικών δυνάμεων μιας παρόμοιας κρίσης στην κοινή γνώμη των Ευρωπαϊκών λαών. Η απομόνωση, η αποξένωση από την ενιαία αγορά κλπ είναι τα όπλα του ορθολογισμού απέναντι στα προστάγματα της εθνικής ταυτότητας. Πώς το είπε χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός μας; ‘’Τι θέλετε δηλαδή ; να βγούμε από την Ε.Ε. ; Και πού να πάμε; Σε άλλον Γαλαξία;’’ Ελπίζουμε αυτά τα λόγια από έναν πολιτικό που για έξη μήνες ετοίμαζε την μετοίκηση μας σε φανταστικό Γαλαξία, να ακουστούν και στην Ιβηρική…