Μόνο οι αθεράπευτα άρρωστοι μπορεί να επιχαίρουν για τις τραγικές εξελίξεις στον ΔΟΛ.
Μόνο οι αθεράπευτα άρρωστοι μπορεί να επιχαίρουν για τις τραγικές εξελίξεις στον ΔΟΛ. Η βάσιμη πλέον πιθανότητα να οδηγηθεί στο «λουκέτο» ένα από τα πιο ιστορικά εκδοτικά συγκροτήματα της χώρας είναι ένα πρόβλημα που αφορά την ίδια τη λειτουργία των θεσμών και της Δημοκρατίας στον τόπο.
Πλέον η κρίση των ΜΜΕ δημιουργεί ένα τοπίο «έρημης χώρας». Ισως για πρώτη φορά η ποπουλίστικη έκφραση της «καμμένης γής» προσλαμβάνει τη σημασία της απόλυτης κυριολεξίας.
Δεν είναι υπερβολή ότι η επταετία της χρεωκοπίας της χώρας έχει οδηγήσει την αγορά των ΜΜΕ σε μια καθίζηση της τάξης του 70%. Σε τζίρους, θέσεις απασχόλησης και εισοδήματα. Με το κλείσιμο του MEGA και τώρα πλέον τη «θνησιγενή» κατάσταση στον ΔΟΛ το «κοντέρ» της κρίσης ξεπερνάει κατά πολύ τα «κόκκινα».
Δεν είναι η ώρα για μνημόσυνα. Στην πορεία προς τον γκρεμό του ΔΟΛ τη μεγάλη ευθύνη φέρουν οι «βασικοί μέτοχοι» και το management του Συγκροτήματος. Πρώτη και μεγάλη ευθύνη η παθογένεια της διαπλοκής με την πολιτική και οικονομική εξουσία, τα «χοντρά κόλπα» που παίχτηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου της «ευμάρειας» της ελληνικής κοινωνίας. Οι ιστορικές εφημερίδες του Συγκροτήματος «απολάμβαναν» να χάνουν την επαφή τους με την κοινωνία, όσο ανέβαιναν οι «μετοχές» τους στο εγχώριο και διεθνές power game.
Ταυτόχρονα τα οικονομικά και εκδοτικά μοντέλα που ακολούθησαν στα χρόνια της «ευμάρειας» με τον συνεχή και ανεξάντλητο δανεισμό από το τραπεζικό σύστημα (με αντίστοιχη βέβαια ευθύνη και των τραπεζών) τις οδήγησαν σαν «πρόβατα επί σφαγή» στα χρόνια της κρίσης. Υπερδανεισμένες επιχειρήσεις με επαρχιώτικο και «οικογενειακό» management, ήρθαν αντιμέτωπες με καθίζηση των εσόδων (από την κυκλοφορία και τη διαφήμιση).Επιπλέον ο συνήθης και πρόθυμος «πάροχος», οι τράπεζες, αδυνατούσε πλέον να συμβάλλει όπως κατά το παρελθόν.
Η κατάρρευση ήταν λογική. Ένα «κλικ» έλειπε. Και αυτό το «κλικ» ήρθε είτε με την αποδυνάμωση (την προσωπική και οικογενειακή) του «βασικού μετόχου» του ΔΟΛ, είτε με το αρκετά επιλεκτικό κλείσιμο της στρόφιγγας από τις τράπεζες (με κυβερνητική επιρροή), είτε από το κυνήγι των εφοριακών αρχών για τα «κακώς κείμενα» του παρελθόντος. Είτε από όλα αυτά μαζί…
Δυστυχώς η κατάσταση φαίνεται πλέον τραγική. Οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ της Μιχαλακοπούλου γνωρίζουν ότι τα «ταμεία» του ΔΟΛ είναι άδεια και τα όσα ποσά υπάρχουν είναι δεσμευμένα από τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή και μέχρι την Πρωτοχρονιά πρέπει να βρεθούν περίπου 1, 2 εκατ. για το «δώρο», 600 χιλ. για την πληρωμή ενός 15ήμερου και άλλα 2 εκατ. για τρέχουσες υποχρεώσεις στις τράπεζες. Μόνο έτσι μπορεί να βρεθεί ο τρόπος να κυκλοφορούν κανονικά οι εφημερίδες για τις επόμενες 10 ημέρες. Και μετά βλέπουμε…
Η “λύση”
Το αδιέξοδο είναι προφανές και μόνο η ξαφνική εμφάνιση ενός «λευκού Ιππότη» μπορεί να οδηγήσει σε υπέρβαση. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν αναμένεται.
Στελέχη του Συγκροτήματος και των τραπεζών εκτιμούν ότι μια μεσοπρόθεσμη λύση για τον ΔΟΛ προϋποθέτει τρεις κινήσεις. Οι οποίες πρέπει να γίνουν όλες μαζί και ταυτοχρόνως. Και στην κυριολεξία τώρα.
α) Ο «βασικός μέτοχος» ή κάποιο τρίτο επιχειρηματικό πρόσωπο να εισφέρει με 20 εκατ. «ζεστό χρήμα» στα ταμεία της επιχείρησης.
β) Οι τράπεζες να συμφωνήσουν σε ένα “hair cut” του δανεισμού σε επίπεδα 30-40%.
γ)Να διαμορφωθεί ένα νέο business-plan με περιορισμό τουλάχιστον κατά 50% του οικονομικού κόστους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε θέσεις εργασίας και μισθούς.
ΥΓ. Όσα αναφέρονται για τον ΔΟΛ ισχύουν σχεδόν «φωτοτυπικά» και για το ιστορικό συγκρότημα του ΠΗΓΑΣΟΥ. Η εποχή του «μεγάλου σεισμού» για τα ΜΜΕ στην Ελλάδα είναι δυστυχώς μπροστά μας…