Στην Ελλάδα όσες κυβερνήσεις και αν αλλάξουν, μερικά πράγματα παραμένουν ίδια ίσως και χειρότερα.
Ένα από αυτά τα θέματα είναι και το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Παρότι ο νέος υπουργός, κύριος Κουρουμπλής, φάνηκε πολύ δυναμικός στο ξεκίνημα του και αποφασισμένος να επιφέρει μεγάλες αλλαγές στον τομέα αυτό, η πραγματικότητα τον διέψευσε. Όχι απλά δεν είναι τα πράγματα καλύτερα, αλλά αντιθέτως, είναι ακόμα χειρότερα.
Εδώ και λίγες μέρες, ζω από κοντά την κατάσταση στα Ελληνικά νοσοκομεία. Συγκεκριμένα στον Ευαγγελισμό. Είναι ευχή μου πραγματικά κανείς να μη χρειαστεί να νοσηλευτεί εκεί. Όχι βέβαια πώς και σε άλλα νοσοκομεία της χώρας μας τα πράγματα είναι καλύτερα.
Στενός συγγενής μου, βρίσκεται -παρότι η κατάσταση του έχει κριθεί επείγουσα- σε αναμονή στον Ευαγγελισμό περιμένοντας να κάνει by pass στο τμήμα της Καρδιοχειρουργικής. Εννοείται πώς δεν είναι ο μόνος.
Ο λόγος που δεν χειρουργείται είναι γιατί το καρδιοχειρουργικό τμήμα δεν διαθέτει το απαιτούμενο προσωπικό. Όπως για παράδειγμα, αναισθησιολόγο. Επίσης, δεν είναι όλα χειρουργεία ανοιχτά. Ακόμα και οι γιατροί μεταξύ τους δε γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει.
Αυτή τη στιγμή το νοσοκομείο εφημερεύει. Πώς γίνεται όμως ένα νοσοκομείο που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ούτε τους ασθενείς που βρίσκονται ήδη μέσα, να βοηθήσει τα επείγοντα περιστατικά;
Γνωρίζει για αυτές τις ελλείψεις ο κύριος Υπουργός; Γνωρίζει άραγε ότι το “φακελάκι” στα νοσοκομεία συνεχίζει να βασιλεύει και ότι μάλιστα οι γιατροί ζητούν πόσα έξω πραγματικά; Δηλαδή, ο απλός ασθενής θα πληρώνει τον μισθό – που πρέπει το κράτος να δίνει- στον γιατρό σε φακελάκι; Έχει υπόψιν του, ότι κόσμος αργοπεθαίνει στην αναμονή των νοσοκομείων μαζί και οι συγγενείς που τους τρώει η αγωνία; Το καταγγέλλω με το πιο έντονο ύφος πώς η κατάσταση στα ελληνικά νοσοκομεία είναι Αθεράπευτη.
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τι χρειάζεται ώστε να ενεργοποιηθεί και να κινητοποιηθεί ο οποιασδήποτε αρμόδιος.
Πρέπει να υπάρχει πάντα ένα θλιβερό γεγονός, ώστε να γίνει κάτι; Και όταν μάλιστα είναι πολύ αργά;
Έχουμε χορτάσει από υποσχέσεις και προηγούμενων Υπουργών που δήθεν θα άλλαζαν ριζικά το σύστημα νοσηλείας.
Κύριε Υπουργέ, μέχρι στιγμής, τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Αν δεν το ξέρετε, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη…
Και όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο.
Ζητώ λοιπόν, να απαντήσει ο κύριος Υπουργός, ο τωρινός και φυσικά όλοι οι προηγούμενοι, για το πώς έχει φτάσει ένα Ευρωπαϊκό κράτος της δήθεν Δύσης, να αδυνατεί να φροντίσει τους παθόντες και ασθενείς αυτής της χώρας.
Δεν ξέρω αν μας ενδιαφέρει πλέον ποιος φταίει. Φτάνει πια με το μπαλάκι των ευθυνών.
Τώρα, πρέπει να βρούμε λύση. Όχι αύριο ούτε σήμερα. Χθες κύριε Υπουργέ.
Είστε αυτοί που υποσχέθηκαν την Ελπίδα.
Που είναι η Ελπίδα;
Μήπως και εκείνη βρίσκεται σε αναμονή σε κάποιο δημόσιο Ελληνικό Νοσοκομείο; Ή τελικά έχει χαθεί τελείως η Ελπίδα;
Και αν χάθηκε η ελπίδα που μας δώσατε, γιατί να έχει τέτοια κατάληξη ο οποιοσδήποτε ασθενής εκεί μέσα και πόσο μάλλον, ο δικός μου συγγενείς;
Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί, εκτός από καταγγελία και ανοιχτή επιστολή προς τον αρμόδιο Υπουργό Παναγιώτη Κουρουπλή και υπογράφεται από την Ελένη Γκρήγκοβιτς.
Στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός νοσηλεύεται στενός συγγενής της