Mπορεί να λατρεύουμε τα λευκά, κυκλαδίτικα σπίτια με τα μπλε παράθυρα, αλλά αυτή η κρυμμένη, μυστηριώδης κατοικία στη Σέριφο είναι το σπίτι σε νησί που όλοι θα θέλαμε να έχουμε.
Η κατοικία σχεδιάστηκε ως μία σύνθετη «πεζούλα» σε μια πλαγιά με έντονη κλίση. Η ξερολιθιά εδώ, μετατρέπεται σε ένα συνθετικό εργαλείο, που ορίζει τους κλειστούς χώρους, διαμορφώνει τις αυλές, προστατεύει από τους βοριάδες και καδράρει τη θέα, δημιουργώντας ένα σύμπλεγμα εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, σε ακολουθία με τη φυσική ροή της πλαγιάς.
Με τη χρήση της πέτρας και του σιδήρου, σε συνδυασμό με τα δάπεδα πατητής τσιμεντοκονίας σε γήινο χρώμα επιδιώκεται η «απόκρυψη» της κατοικίας. Η λογική αυτή ενισχύεται με τη δημιουργία υπόσκαφων χώρων, στα δώματα των οποίων φυτρώνουν εδώδιμα φυτά, τα οποία μαζί με τις ελιές, τις πικροδάφνες και τις βουκαμβίλιες που φυτεύονται στον περιβάλλοντα χώρο, συμβάλλουν στην οπτική συνέχεια του τοπίου.
Βαρύτητα δόθηκε στη δημιουργία ποικίλων ποιοτήτων εξωτερικών χώρων μιας και η ζωή στο νησί συμβαίνει κατά κύριο λόγο στην ύπαιθρο. Διακρίνονται χώροι στεγασμένοι, περίκλειστοι και απάνεμοι, ενώ άλλοι ελεύθεροι, εκτεθειμένοι στον ήλιο και τον αέρα. Όλοι τους όμως επικοινωνούν μεταξύ τους συνθέτοντας την πορεία κατάβασης προς τη θάλασσα.
Η σύνθεση των κλειστών χώρων έγινε και αυτή με γνώμονα την τυπολογία των παραδοσιακών κυκλαδίτικων κατοικιών (γνωστές ως κατοικιές), όπου χώροι μικρών διαστάσεων, συχνά ακανόνιστου σχήματος, παρατίθενται εν σειρά με δυνατότητα μεταγενέστερων προσθηκών.
Η κατανάλωση ενέργειας του κτιρίου είναι εξαιρετικά χαμηλή, λόγω ενός κέλυφος με την κατάλληλη μόνωση, των πράσινων στεγών και των ξύλινων κουφωμάτων με τζάμια υψηλής ποιότητας. Ο κλιματισμού και η παραγωγή ζεστού νερού γίνονται μέσω αντλιών θερμότητας αέρος-αέρος. Φωτοβολταϊκά στοιχεία έχουν εγκατασταθεί για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών και τα νερά της βροχής όπως και τα «γκρίζα» μετά από επεξεργασία χρησιμοποιούνται για άρδευση.