Ένα πανέμορφο φωτογραφικό οδοιπορικό στο νησί του Αργοσαρωνικού, που έχει μαγέψει ποιητές, σκηνοθέτες, συγγραφείς, μουσικούς και τελευταία τον καλλιτεχνικό κόσμο…
«Το ηλιόλουστο νησί της Ύδρας έχει επηρεάσει ανθρώπους του πολιτισμού όπως ο Henry Miller και ο Leonard Cohen, και σήμερα, παρ” όλες τις αφίξεις διάσημων καλλιτεχνών και δισεκατομμυριούχων με σκάφη, η φυσική του γοητεία παραμένει ανέπαφη».
Έτσι ξεκινάει ένα διθυραμβικό άρθρο και εξώφυλλο στο ένθετο περιοδικό «T Magazine» στους σημερινούς «New York Times», αφιερωμένο στην Ύδρα και τους ανθρώπους που την ζουν και την αγαπούν.
Ο αρθρογράφος Lawrence Osbourne, έφτασε στην Ύδρα το προηγούμενο καλοκαίρι, στο τεράστιο γιοτ Guilty, ως φιλοξενούμενος του Δάκη Ιωάννου, ενός άνδρα που έχει γιγαντώσει την φήμη της Ύδρας τα τελευταία χρόνια.
«Ο Δάκης, όπως τον αποκαλούν οι άνθρωποι στο νησί, είναι Κύπριος και ένας από τους πιο διάσημους άνδρες σε αυτή την πλευρά του Αιγαίου. Έχοντας ένα από τα ομορφότερα σπίτια του νησιού, έφτιαξε πριν έξι χρόνια και ένα μικρό παράρτημα του Αθηναϊκού του ιδρύματος τέχνης ΔΕΣΤΕ, αγοράζοντας ένα μικρό σφαγείο που βρίσκεται στο νησί και βάζοντας τον καλλιτέχνη Jeff Koons να φτιάξει ένα σχέδιο που θα κάλυπτε το γιοτ του. Το Guilty, είναι μια καλλιτεχνική εξτραβαγκάντζα ανάμεσα στα σοβαρά και σεμνά σκάφη που έρχονται στο νησί. Αλλά έτσι αρέσει στον Δάκη».
Ο δημοσιογράφος τον συναντά στο σκάφος του και η πρώτη ερώτηση του επιχειρηματία και συλλέκτη είναι χιουμοριστική: «Δεν φαντάζομαι να είχες πρόβλημα στο να με βρεις;». Μιλάει με αγάπη για το νησί: «Έρχομαι εδώ χρόνια, μόνο 2.000 κάτοικοι υπάρχουν το χειμώνα, αλλά το καλοκαίρι είναι γεμάτο το νησί. Είναι ένα μέρος που σε καθηλώνει, εκτός από το λιμάνι το υπόλοιπο κομμάτι είναι άγριο. Λατρεύω την Ύδρα. Είναι ένα από αυτά τα μέρη που είναι μαγικά».
Κάθε καλοκαίρι, ο Δάκης καλεί εκατοντάδες καλλιτέχνες, γκαλερίστες και συλλέκτες για να γιορτάσουν τα εγκαίνια των εκθέσεων του που φιγουράρουν σημαντικούς σύγχρονους καλλιτέχνες όπως ο Matthew Barney και η Elisabeth Peyton -που σόκαραν με το έργο τους από ένα νεκρό σκυλόψαρο που αναδύθηκε από τη θάλασσα μέσα σε φέρετρο, πριν λίγα χρόνια.
Η Ύδρα όμως ήταν από πάντα το νησί των καλλιτεχνών, διευκρινίζει ο δημοσιογράφος. O Henry Miller ήταν εδώ το 1939, περιγράφοντας το νησί με κολακευτικά λόγια «δυο χρώματα υπάρχουν εδώ, λευκό και μπλε και το λευκό καίγεται από τον ήλιο κάθε μέρα, φωτίζοντας τα καλντερίμια από πέτρα».
Ο Leonard Cohen αγόρασε σπίτι εδώ την δεκαετία του ’60 και συνεχίζει να έρχεται στο νησί και άλλοι πολλοί καλλιτέχνες Έλληνες όπως ο ζωγράφος Νικόλαος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ποιητές όπως ο Γιώργος Σεφέρης λάτρευαν, ζούσαν και εκθείαζαν το νησί.
Ο Άγγλος δημοσιογράφος όμως, ξεκαθαρίζει ότι αυτό που γι” αυτόν σημαίνει Ύδρα, είναι οι αναφορές του Henry Miller, στο φιλελληνικό βιβλίο του «Ο Κολοσσός του Αμαρουσίου» και το ότι είναι το μέρος όπου ο συγγραφέας Patrick Leigh Fermor έγραψε το έργο «Mani: Travels in the Southern Peloponnese» .
Πλέκοντας το εγκώμιο του Ελληνοκύπριου συλλέκτη, ο δημοσιογράφος υπογραμμίζει οτι ο Ιωάννου δεν είναι γνωστός για την περιουσία του από κατασκευαστικές, αεροπορικές εταιρείες και ξενοδοχεία, αλλά από τη συλλογή του, που είναι μια από τις καλύτερες στον κόσμο. Maurizio Cattelan, Charles Ray, Paul McCarthy, Kara Walker, Kiki Smith και δεκάδες άλλοι καλλιτέχνες που αποτελούν την αφρόκρεμα του διεθνούς εικαστικού στερεώματος.
Η Ύδρα είναι μικρή και όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά διατηρεί μια αξιοπρεπή ιδιωτικότητα, πίσω από ψηλούς φράχτες και απομονωμένες αυλές και με μια ησυχία που επικρατεί ευλαβικά τα μεσημέρια.
Οι διάσημοι οπλαρχηγοί του νησιού κατά την επανάσταση του 1821, αναφέρονται και αυτοί στο εκτενές ρεπορτάζ: Τομπάζης, Βούλγαρης, Μιαούλης, Τσαμαδός.
Επιστροφή στο σήμερα και ο δημοσιογράφος πίνει ουζάκι στο εμβληματικό μπαρ Πειρατής, συναντώντας τον Δημήτρη Αντωνίτση, που και αυτός έχει συμβάλει στην διαφήμιση του νησιού, με το εικαστικό του project Hydra School, που προσκαλεί διεθνείς καλλιτέχνες όπως η Tracey Emin και ο Juergen Teller.
«Είναι περίεργο το πως η Ύδρα έγινε το νησί των καλλιτεχνών, αλλά η αλήθεια είναι ότι μάλλον όλα τα οφείλουμε στον Γκίκα» λέει ο Αντωνίτσης.
Ο καλλιτέχνης Brice Marden και η γυναίκα του Helen, ανοίγουν το σπίτι τους στην Ύδρα για τον δημοσιογράφο, εξιστορώντας ιστορίες από προηγούμενους ιδιοκτήτες (ένας Γάλλος Κόμης και η Ελληνίδα σύζυγος του). «Μέσα από αυτά τα Υδριώτικα σπίτια βλέπεις τι ήταν αυτό που τραβούσε όλους αυτούς τους ξένους καλλιτέχνες και συγγραφείς: η αίσθηση της απεξάρτησης από τον κόσμο, οι ψηλοί φράχτες σε συνδυασμό με τον ανοιχτό ουρανό και την θάλασσα» αναφέρει το ρεπορτάζ.
Δεκάδες νέοι ξένοι επενδύουν στο νησί, ο Αυστριακός γκαλερίστας Tadaus Ropac, η βρετανίδα γκαλερίστα Sadie Coles, και ο δημοσιογράφος στο τελευταίο του βράδυ περπατώντας στα στενά σκοτεινά σοκάκια του νησιού συνειδητοποιεί οτι ίσως η μεγαλύτερη ευτυχία που προσφέρει το νησί είναι οτι «επαναφέρει τον άνθρωπο στις συζητήσεις, στην καλή παρέα και στην χαμηλή ευγενέστερη φωνή. Αυτό πρέπει να υπενθύμισε και στον Miller και τον Cohen το νησί: την ανθρώπινη υπόσταση στην πραγματική της διάσταση».
