Ο Νίκος απασχολεί συχνά τα μέσα λόγω του τεράστιου ταλέντου του, και αυτή τη φορά το Ελβετικό site γαστρονομίας, Gault&Millau, έγραψε για εκείνον τα καλύτερα πριν μερικούς μήνες, καθώς τα πιάτα του κλέβουν τις εντυπώσεις.
Αναλυτικά το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Ελβετικό site gaultmillau.ch, για το Νίκο Σκαμνάκη.
Ο σεφ με τα πολλά τατουάζ Νίκος Σκαμνάκης, ρισκάρει και δοκιμάζει τα πάντα στη μαγειρική. Το ταλέντο του, του επιτρέπει να πειραματίζεται και εκείνος εκμεταλλευόμενος εξαιρετικές πρώτες ύλες, κάνει αριστουργήματα.
Ακόμη και η αρχή ήταν αρκετά ασταθής: Carpaccio. Από έναν Ιαπωνικό Wagyu της πρόσθετης τάξης, ο Νίκος καταφέρνει να φέρει το Kagoshima στην Ελλάδα με μεγάλη ευκολία. Το ελαιόλαδο, το yuzu και το πιπέρι είναι αρκετά.
Αρχιτέκτονες και τρούφες
Ο σεφ σερβίρει τόνους σαλάτες το καλοκαίρι στο πάρτι της Μυκόνου. Ήταν ο Νίκος ο πρώτος που έφερε μία ιδιαίτερη σαλάτα στο St. Moritz και την λάτρεψαν: Ρύζι με σαλάτα αγκινάρας. Με πολλές άσπρες τρούφες. Με ένα “μπλε” αστακό από τη Βρετάνη. Το μυστικό όπλο του Νίκου: Dry Miso!
Φωνή στην Ιαπωνία
Πρώτα ένα λαβράκι από τα κρύα νερά της Χιλής. Μια βλάστηση του παγετώνα, φυσικά, δύο φορές πιο ακριβή, αλλά εξαιρετικά καλή, σερβίρεται με τηγανητά πράσινα καρότα. Μας αρέσουν οι λευκές σχάρες του λαβρακιού. Και μας αρέσει η σάλτσα (kombu, yuzu) τόσο πολύ που βάζουμε τα chopsticks στην άκρη και ζητάμε ένα κουτάλι αγνοώντας τα πρωτόκολλα. Πρέπει να προετοιμαστούμε για την τελευταία γεύση. Shabu-shabu, το “fondue” των Ιαπώνων. Αυτό που τραβάμε μέσα από το ζωμό λαχανικών είναι ανώτερης τάξης: Kobe Beef, A5. Μόνο το σούσι ταιριάζει: Τόρο, Κίτρινο Τσάι Jalapeno, Sea Urchin & Co.