«Η Αθήνα έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη»
Εκτενή αναφορά στην Ελλάδα κάνει ο πρώην Πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ σε άρθρο του στους Financial Times, με τίτλο «Δύο λάθος μονοπάτια για την Ευρώπη και ένας τρίτος δρόμος». Ο κ. Μπλερ σημειώνει την ανάγκη για μια πανευρωπαϊκή μεγάλη συμφωνία, ενώ σε ότι αφορά τη χώρα μας, τονίζει ότι «η Αθήνα έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη, αλλά η λύση που προτείνει είναι λάθος».
«Η Ευρώπη ως οντότητα και ως ιδανικό είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Οι επιμέρους χώρες της Ευρώπης χρειάζονται τη συλλογική δύναμη της Ευρώπης να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της, την επιρροή και τις αξίες τους. Ωστόσο, όπως επιβεβαιώνει το αδιέξοδο με την Ελλάδα, η ήπειρος βρίσκεται σε κρίση.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι κάποια μορφή συμβιβασμού βρίσκεται στον ορίζοντα. Το χρέος μπορεί με κάποιο τρόπο να αναβληθεί για το μέλλον. Η ελληνική κυβέρνηση θα λυγίσει, η τρόικα των πιστωτών θα λυγίσει και κάπου στη μέση οι δύο πλευρές θα συμβιβαστούν», υπογραμμίζει.
Όμως όπως εκτιμά κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. «Δεν το βλέπω. Η Ελλάδα είναι μέρος ενός πολύ ευρύτερου προβλήματος. Η Αθήνα έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη, αλλά η λύση που προτείνει είναι λάθος. Η υπόλοιπη Ευρώπη έχει επιβάλει ένα βάρος στην Ελλάδα που δεν θα μπορούσε να το σηκώνει για πολύ ακόμη. Δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν η οικονομία μας είχε συρρικνωθεί κατά 25%, αλλά υποψιάζομαι ότι υπήρχε επανάσταση».
«Το δίλημμα που αντιμετωπίζει Ελλάδα αντανακλά το δίλημμα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Η χώρα γνωρίζει ότι η αποχώρηση από το ευρώ θα είναι – τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα – καταστροφική, αλλά ο πόνος της διατήρησης των περιορισμών είναι αφόρητος. Ωστόσο, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που είναι επιθυμητές από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι πράγματι αναγκαίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το πρόβλημα με την ελληνική κυβέρνηση δεν αφορά απλώς στην αποπληρωμή του χρέους, αλλά στην αντίθεση στις μεταρρυθμίσεις.
Όπως έχει γίνει προφανές εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα, εάν η ευρωζώνη δεν μπορέσει να αναπτυχθεί με ταχείς ρυθμούς, με σημαντική βελτίωση στον τομέα της απασχόλησης, οι πολιτικές εντάσεις θα αυξηθούν. Είναι αλήθεια ότι ορισμένες οικονομίες δείχνουν πραγματικά σημάδια ανάκαμψης» αναφέρει, σημειώνοντας ότι αυτό δεν γίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας γράφει ότι σε πολλές περιπτώσεις η άκρα Αριστερά και η άκρα Δεξιά βρίσκουν κοινό σημείο επαφής και η μόνη λύση είναι να πάρουν πρωτοβουλία οι δυνάμεις του «κέντρο».
«Αυτό προϋποθέτει μια μεγάλη συμφωνία στην οποία η ευρωπαϊκή οικονομία θα τονώνεται με δημοσιονομικά και νομισματικά μέσα και σε αντάλλαγμα θα υπάρχει σε κάθε χώρα ένα σαφές πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει με μια σειρά από βήματα, ελιγμούς, από χώρα σε χώρα. Για να πετύχει η συμφωνία, ο καθένας πρέπει να κοιτάξει σε τι ωφελείται. Οι χώρες οι οποίες πρέπει να μεταρρυθμιστούν χρειάζονται την άνεση μιας πανευρωπαϊκής συμφωνίας.
Αυτό που χρειάζεται είναι κάτι περισσότερο από ένα τεχνικό πρόγραμμα. Ο αντίκτυπος της ευκαιρίας πρέπει να είναι αρκετά μεγάλος για να αποτελέσει μια νέα πορεία προς τα εμπρός, αρκετά μεγάλος για να κυριαρχήσει στον ευρωπαϊκό πολιτικό διάλογο και μεγαλύτερος από ό, τι μια απομονωμένη συμφωνία» προσθέτει.
Διαφορετικά, υπογραμμίζει, «η Ευρώπη θα βρεθεί μπροστά στο εξής: είτε να κάνει μια συμφωνία η οποία θα θεωρηθεί ως σημαντική παραχώρηση προς την ελληνική κυβέρνηση και στη συνέχεια θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για άλλους, υπονομεύοντας τις κυβερνήσεις που έχουν προσπαθήσει να συμμορφωθεί με τους όρους της Ευρώπης, ή η Ελλάδα θα καταρρεύσει, ή η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη».
«Η λιτότητα μαζί με τις μεταρρυθμίσεις δεν ήταν ποτέ μια καλή επιλογή για να προσφέρουν για την Ευρώπη. Πρέπει να προσφέρουμε ανάπτυξη σε συνδυασμό με μεταρρυθμίσεις. Η μακροοικονομική πολιτική πρέπει να κάνει ό, τι χρειάζεται για να φτάσει εκεί. Αυτό είναι ουσιαστικά που υποστηρίζουν η ηγεσία της Ιταλίας και της Γαλλίας. Τώρα, πολλοί ακόμα συμφωνούν με αυτό.
Η πλατφόρμα των εθνικιστών και των κομμάτων της αριστεράς και της δεξιάς που τάσσονται κατά των μεταρρυθμίσεων προσφέρουν αυτό που πάντα προσέφεραν: θυμό, αλλά όχι απαντήσεις. Χτίζουν άθλιους μύθους για τους μετανάστες, προσποιούνται ότι τα σύνθετα προβλήματα έχουν εύκολες ανώδυνες λύσεις. Επίσης, κρύβεται και ένας ανησυχητικός αυταρχισμός (εμφανής στον θαυμασμό τους για τον Βλαντιμίρ Πούτιν)» γράφει καταλήγοντας:
«Αν το κέντρο δεν ηγηθεί, τότε τα άκρα θα ακολουθήσουν. Η ελληνική κρίση είναι μια ευκαιρία. Πρέπει να την αδράξουμε».