Ερωτήματα και συζητήσεις προκαλεί η προτεινόμενη κατάργηση του άρθρου 151 του Ποινικού Κώδικα, που τιμωρεί με ποινή κάθειρξης πρόσωπα που εκπροσωπούν τη χώρα σε διαπραγματεύσεις με ξένες κυβερνήσεις και προκαλούν ζημία στα συμφέροντά της.
Στόχος του συγκεκριμένου άρθρου είναι να αποτρέψει τους εκάστοτε εκπροσώπους της Ελλάδας να «εκμεταλλευτούν» τρόπον τινά την ιδιότητά τους, βλάπτοντας τα συμφέροντα της χώρας.
«Όποιος ως πληρεξούσιος του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του, διεξάγει με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που να μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα, τιμωρείται με κάθειρξη», ανέφερε το άρθρο, με τίτλο «Κατάχρηση πληρεξουσιότητας», που εντάσσεται με τον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα στο κεφάλαιο «Προδοσία της χώρας».
Η νομοθέτηση της συγκεκριμένης κακουργηματικού χαρακτήρα διάταξης είχε σκοπό να περιορίσει την πληρεξουσιότητα του εκάστοτε εκπροσώπου της χώρας (πχ. πρόεδρος κυβέρνησης, υπουργός Εξωτερικών), ο οποίος δεν μπορεί να δρα ανέλεγκτα, ούτε ενάντια στη βούληση του εντολέα του, ούτε να επιφέρει βλάβη των συμφερόντων του.
Λειτουργεί δηλαδή ως ένα θεσμικό αντίβαρο, που αφενός περιορίζει τον εκάστοτε υπουργό και αφετέρου λειτουργεί προστατευτικά για τα συμφέροντα της χώρας.
Ως εκ τούτου, σε κρίσιμα νομοθετήματα για τη χώρα μας, όπως στα μνημόνια, οι υπουργοί Οικονομικών φρόντιζαν να λάβουν την πρωθύστερη εξουσιοδότηση από τη Βουλή, που προσδιόριζε τα όρια της πληρεξουσιότητάς τους στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
Η χρονική στιγμή που το υπουργείο Δικαιοσύνης επιλέγει να προτείνει την κατάργηση του άρθρου 151 προκαλεί ερωτήματα. Κι αυτό, επειδή επί της ουσίας η κατάργηση της διάταξης σημαίνει ότι δεν θα ασκείται ποινική δίωξη σε περιπτώσεις λειτουργών ή εκπροσώπων της πολιτείας που με τους χειρισμούς τους προκάλεσαν βλάβη για το κράτος.
