Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Πρώτη φορά εκνευρισμός στα αριστερά

Πολιτική σαλάτα ενός εκνευρισμένου μάγειρα, θύμιζε η χτεσινή συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα

editorial

Ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει πιο εγκλωβισμένος από ποτέ.

Από τη μία οι δανειστές και η απότομη προσγείωση στον ρεαλισμό, που πιέζουν μαζί με τη συνείδηση του, για οριστική λύση, με μία όμως επώδυνη συμφωνία.

Από τη άλλη το εσωτερικό της κοινοβουλευτικής του ομάδας, που ζυμώθηκε στις πλατείες των αγανακτισμένων και πολλοί από αυτούς ακόμα περιμένουν να ακούσουν τα νταούλια, για να χορέψουν οι αγορές.

Ο πρωθυπουργός απέδειξε όμως και κάτι άλλο χτες. Πως εκτός από την διχασμένη κοινοβουλευτική του ομάδα, είναι και ο ίδιος δέσμιος της πενταετούς προεκλογικής δημαγωγίας, που διέγραφε τα χρέη του ελληνικού δημοσίου με ένα νόμο και ένα άρθρο, που όποιος έμπαινε στο αεροπλάνο μύριζε δοσιλογισμό και «Μερκελισμό», που η Αργεντινή  φάνταζε ως εξωτικός οικονομικός προορισμός, για το καράβι που λέγεται Ελλάδα.

Όλα αυτά δεν μπορούν να ξεχαστούν με μία συνέντευξη, για αυτό και έχω την εντύπωση ότι θα ακολουθούσουν κι άλλες. Στο ίδιο πλαίσιο, με διπλά μηνύματα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Με την κυρία Μέρκελ  να γίνεται κάλος άνθρωπος από τη στιγμή που την γνώρισε. Με τον κ. Βαρουφάκη να αποπέμπεται επειδή το ζήτησαν οι ξένοι. Με την παραδοχή ότι κ. Κωνσταντόπουλου υπερβάλλει, πολλές φορές μέσα στη Βουλή. Αλλά και με το δημοψήφισμα να είναι κι αυτό εδώ που φτάσαμε«μία κάποια λύσης» που θα έλεγε κι ο Καβάφης, τότε που περίμενε τους βαρβάρους…

Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό το σκηνικό της στροφής και του «λικβινταρισμού», που διέπει αυτή την «πρώτη φορά αριστερά», ο Αλέξης Τσίπρας κινδυνεύει να χάσει και το μοναδικό κάλο χαρτί της Ελλάδας, που είναι η γεωπολιτική της θέση. Κι αυτό γιατί έχει πεταχτεί τόσες φόρες στο τραπέζι, που πλέον θυμίζει μπλόφα ερασιτέχνη χαρτοπαίχτη και όχι τακτική επαγγελματία.

Κι όλα αυτά ,για όσα είπε, με διακυμάνσεις στη συμπεριφορά και το λόγο του. Με έντονο τον εκνευρισμό του να διαχέεται, από το πάνελ προς εμάς, στο πρώτο μισό της συζήτησης, εκείνο που αφορούσε τα θέματα της διαπραγμάτευσης. Αλλά και με μία πραότητα που αναδείκνυε το ευπροσήγορο του χαρακτήρα του, όταν μιλούσε με τον κόσμο.

Αυτά λοιπόν έπεσαν στο χθεσινό τραπέζι.

Όλα μαζί και όχι με τη σωστή αναλογία. Απαντήσεις για τα ραντεβουδάκια με τον Παπανδρέου, αλλά και τη αναδρομικότητα της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου δεν πήραμε.

Δεν γίναμε σοφότεροι από έναν πρωθυπουργό  που όποτε στριμώχνονταν επεδίωκε εσκεμμένα  να συγκρίνεται με τους προηγούμενους και όχι με αυτά που ο ίδιος έλεγε…

 

Φωτεινός Παναγιώτης