Συνταρακτικά τα στοιχεία όσον αφορά στη διέλευση προσφύγων στη χώρα μας από χώρες όπως η Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ
Ένας στους 50 πρόσφυγες που επιχειρούν να περάσουν στη χώρα μας από τη θάλασσα καταλήγει νεκρός, ενώ υπολογίζεται ότι 300 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2015.
Τα παραπάνω επεσήμανε η Παθολόγος-Λοιμωξιολόγος και αντιπρόεδρος των «Γιατρών χωρίς Σύνορα» Ελένη Κάκαλου, στην ομιλία της στο πρόσφατο συνέδριο της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας.
Η κ. Κάκαλου σημείωσε ακόμη ότι τα κύρια προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν είναι οι λοιμώξεις αναπνευστικού, οι δερματικές λοιμώξεις, οι μυαλγίες και τα συμπτώματα απο το γαστρεντερικό.
Όσον αφορά τους πρόσφυγες που διαβιούν σε συνθήκες κράτησης, τα περισσότερα προβλήματα υγείας σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την κράτηση. Σύμφωνα με την κ. Κάκαλου, η κράτηση και η διάρκειά της αποδεικνύονται εξαιρετικά επιζήμιες και για την ψυχική υγεία των μεταναστών.
Οι καλές πρακτικές που θα πρέπει να εφαρμοστούν περιλαμβάνουν τη διανομή απαραίτητου υλικού πρώτης υποδοχής, την προτεραιότητα στις ιδιαίτερα ευάλωτες ομάδες πληθυσμού (έγκυες, νεογνά, βρέφη, παιδιά, υπερήλικες, ΑΜΕΑ, χρόνια πάσχοντες), την παροχή επείγουσας ψυχολογικής υποστήριξης σε επιβιώσαντες ιδιαίτερα τραυματικών γεγονότων, την εξασφάλιση άμεσης πρόσβασης σε χώρους παραμονής/κράτησης μεταναστών και προσφύγων, την παροχή σίτισης, δυνατότητας επικοινωνίας, την εξασφάλιση διερμηνείας/διαπολιτισμικής μεσολάβησης, την παροχή ΠΦΥ και τη διασφάλιση κατάλληλου χώρου που θα επιτρέπει την τήρηση του ιατρικού απορρήτου, την παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, δράσεις για βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και την παροχή βασικών ειδών πρώτης ανάγκης, τον εντοπισμό ευάλωτων περιπτώσεων και την ευαισθητοποίηση για θέματα υγείας που αντιμετωπίζουν μετακινούμενοι πληθυσμοί και πρόσφυγες (π.χ. έκθεση σε βία).
Σε περίπτωση μακροχρόνιας παραμονής των μεταναστών-προσφύγων απαιτούνται άλλες λύσεις, όπως επιδότηση ενοικίου, επιδημιολογική επιτήρηση, ΠΦΥ, σύστημα παραπομπών στο ΕΣΥ (δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια φροντίδα), παρεμβάσεις για ευάλωτες ομάδες (υποστήριξη θηλασμού, παιδιών, ατόμων με χρόνια νοσήματα), ψυχοκοινωνική & νομική υποστήριξη και, ενδεχομένως, εμβολιασμοί, ανέφερε η κ. Κάκκαλου.