Το ελληνικό Πανεπιστήμιο καθίσταται έρμαιο μιας καθεστωτικής και δογματικής πολιτικής
Είναι πλέον εμφανές ότι το ελληνικό Πανεπιστήμιο οδεύει ολοταχώς προς τον πάτο και τη μέγγενη της διεθνούς απομόνωσης. Ο ευαίσθητος χώρος της Παιδείας, ο οποίος θα έπρεπε να συνιστά πεδίο καινοτομίας, συνεργασίας και συναίνεσης, μεταλλάσσεται με τα μελανότερα χρώματα σε ένα ακόμα δείγμα της ολέθριας διαχειριστικής πολιτικής της «δεύτερης φοράς Αριστεράς». Οι εμμονικές ιδεολογικά αντιλήψεις και οι επικίνδυνες νομοθετικές πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας όχι μόνο δεν έχουν συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων, αλλά αντίθετα οξύνουν περεταίρω τα «κακώς κείμενα» των τελευταίων ετών.
Το «μεγαλοπρεπές» όραμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία, προσβαλλόμενο από το ανίατο μικρόβιο της κομματικής ιδεοληψίας, επικεντρώθηκε εξ’ αρχής στην απορρύθμιση και στο «δημοκρατικό» ξεχαρβάλωμα της λεγόμενης «αντιδημοκρατικής και αναχρονιστικής» εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, (Ν.4009/2011), η οποία ψηφίστηκε στη βάση μιας ιστορικής κοινοβουλευτικής συναίνεσης της τάξεως των 255 βουλευτών.
Η εκάστοτε «αριστερή» ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, μένοντας πιστή στην υλοποίηση του συνθήματος, «εμπρός πίσω», επιδίδεται στο ξήλωμα οποιοσδήποτε πολιτικής που προήγαγε την αναδιάρθρωση και την εξυγίανση του ελληνικού Πανεπιστημίου από τις χρόνιες παθογένειές του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα θεωρείται το γεγονός ότι ο θεσμός των Συμβουλίων Ιδρυμάτων, ο οποίος κυριαρχεί σε όλα τα δυτικά Πανεπιστήμια, εισέρχεται πλέον σε μία κατάσταση αδρανοποίησης και οδεύει προς το οριστικό του ξήλωμα. Ενώ παράλληλα ο κ. Φίλης φέρεται διατεθειμένος να προβεί και στην επαναφορά των αιώνιων φοιτητών, σε αποφάσεις δηλαδή που συνεπάγονται την υποβάθμιση της ποιότητας των σπουδών και αμαυρώνουν την αξιοπιστία και το κύρος του δημόσιου Πανεπιστημίου.
Το κυβερνών κόμμα, εμπνεόμενο από την εμβληματική φράση, πως «η αριστεία είναι ρετσινιά», διατηρεί την αντιμεταρρυθμιστική του σημαία και έχει ως νομοτελειακό οδηγό το καχεκτικό τρίπτυχο, «αντιμεταρρύθμιση – λαϊκισμός – αδιαφάνεια», οδηγώντας σε τέλμα το εκπαιδευτικό σύστημα. Το ελληνικό Πανεπιστήμιο καθίσταται έρμαιο μιας καθεστωτικής και δογματικής πολιτικής, η οποία έχει ως πρωταρχικό μέλημα τη διάχυση της κομματοκρατίας και την ικανοποίηση πελατειακών συμφερόντων, μακριά από αναγκαία και σύγχρονα πρότυπα αριστείας, προοδευτικότητας και αξιοκρατίας.
*Η Τζένη Μαυροπούλου είναι Πολιτικός Επιστήμονας