Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς και στο τρίγωνο ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-κίνηση «58», δημιουργούν νέα δεδομένα και πρόσθετη πίεση στον Φώτη Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ.
Όλες οι ενδείξεις και οι πληροφορίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα για τη συγκρότηση ενός νέου εκλογικού συνδυασμού της Κεντροαριστεράς που θα μετρήσει τις δυνάμεις του στις ευρωεκλογές υπό την ομπρέλα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος θα προχωρήσει. Ο βασικός λόγος είναι ότι τα υπάρχοντα κόμματα και σχήματα του χώρου της Κεντροαριστεράς από μόνα τους, δεν μπορούν να ανακόψουν την ενίσχυση του διπόλου ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο προς τις επόμενες εθνικές εκλογές και αν δεν συνασπιστούν εν όψει ευρωεκλογών, κινδυνεύουν μετά τον Μάιο να βρεθούν στο περιθώριο.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τροχιά συμφωνίας με τους «58», παρά τις αντιδράσεις στο εσωτερικό του που συνεχίζονται. Σε τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα στον Ευ. Βενιζέλο και τον Γιάννη Βούλγαρη από την πλευρά των «58» οριστικοποιήθηκε η συμφωνία για να εκλεγούν με κάλπη οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, ώστε το εγχείρημα να αποκτήσει χαρακτήρα πολιτικής ανασυγκρότησης και κοινωνικό έρεισμα.
Στη συνάντηση με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μάρτιν Σουλτς για την προεδρία της Κομισιόν, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα οριστικοποιήσει και τη πραγματοποίηση της Συνδιάσκεψης μέσα στον Φεβρουάριο, στην οποία θα δοθεί χαρακτήρας επίσημης πρώτης για τον νέο εκλογικό συνδυασμό.
Απέναντι σε αυτές τις δύο κινήσεις, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, ρισκάρει να βρεθεί απομονωμένη, καθώς :
Πρώτον, βλέπει τρία στελέχη της όπως ο πρώην γραμματέας Σπ. Λυκούδης, ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου Αν. Παπαδόπουλος και ο βουλευτής Γρ. Ψαριανός να πιέζουν για στροφή της ΔΗΜΑΡ υπέρ του διαλόγου για την Κεντροαριστερά και τους κ.κ. Παπαδόπουλο και Ψαριανό να μετέχουν ανοικτά στις εκδηλώσεις των «58».
Δεύτερον, χαλάει τη συμφωνία «πολιτικής συμπόρευσης» με τη «Συμφωνία για την Νέα Ελλάδα» του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος αναμένεται σύντομα να ανακοινώσει όχι την επανένταξή του στο ΠΑΣΟΚ αλλά τη στήριξή του στην κίνηση των «58» και τη δημιουργία της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης.
Τρίτον, αντιμετωπίζει πλέον και οργανωμένη κίνηση στο εσωτερικό της, μετά την επιστολή προς τον Φώτη Κουβέλη των στελεχών που πιέζουν για στροφή του κόμματος στο διάλογο.
Ο Φώτης Κουβέλης επιμένει στην αυτόνομη πορεία του κόμματός του – και θα ρισκάρει γι΄ αυτό ακόμα και την εσωκομματική ρήξη – επειδή έχει αποφασίσει να παίξει το ρόλο του κυβερνητικού εταίρου του Αλέξη Τσίπρα. Με την αυτονόητη προϋπόθεση ότι η ΔΗΜΑΡ θα περάσει το όριο του 3% στις επόμενες εθνικές εκλογές αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις επόμενες εθνικές εκλογές, αλλά δεν θα έχει αυτοδυναμία. Με αυτήν την κίνηση, εκτιμά η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ ότι αφενός θα πάρει το πάνω χέρι από το ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση της Κεντροαριστεράς και αφετέρου θα «ξεπλύνει» την πολιτική απόφαση της συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση. Γι΄ αυτό η άκρως επιθετική τακτική της Κουμουνδούρου κατά του ΠΑΣΟΚ και των «58», γι΄ αυτό η έλλειψη κάθε κριτικής απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση, το τελευταίο διάστημα.
Ωστόσο, η στρατηγική αυτή και κυρίως η προοπτική του της μετατροπής της ΔΗΜΑΡ σε μικρό κυβερνητικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκει μεγάλη αντίδραση στο εσωτερικό του κόμματός. Όσο η ακινησία και η ατολμία ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των κινήσεων του ΠΑΣΟΚ, των «58» και των άλλων κινήσεων που συζητούν για το νέο φορέα της Κεντροαριστεράς, η τακτική αυτή ευνοούσε τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ και το κόμμα του.
Αν αυτό αλλάξει και ο διάλογος αποκτήσει δυναμική, τότε ενόψει των ευρωεκλογών, ο κ. Κουβέλης θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Το νέο δίλημμα, δηλαδή «με την Κεντροαριστερά ή με τον ΣΥΡΙΖΑ» είναι για τον Φώτη Κουβέλη και το μέλλον της ΔΗΜΑΡ κρισιμότερο από εκείνο του Ιουνίου του 2013 «μέσα ή έξω από την κυβέρνηση».
Γιάννης Καμπουράκης