Συνεχίζονται τα προεκλογικά ΦΕΚ από την κυβέρνηση, που πλέον παρεμβαίνει και στη φύση με την ανέγερση υδροηλεηκτρικού εργοστασίου στη λίμνη Πλαστήρα
Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και πέντε χρόνια πορεύθηκε αναδεικνύοντας ως ρομφαία της πολιτική του το «αντιμνημόνιο». Μία ετεροκαθοριζόμενη πολιτικοικοκοινωνική προσέγγιση με βάση και σημείο αναφοράς μια σύμβαση κράτους και θεσμών, που σου λέει αυτόματα τι δεν είσαι και όχι τι προτείνεις εσύ ως λύση.
Πότε-πότε όμως και κυρίως για ξεκάρφωμα, έβαζε μέσα στις θέσεις του και ζητήματα για το περιβάλλον. Σε αυτό συνέδραμε και η πολιτική συμπόρευση με τους οικολόγους. Μία πολιτική κίνηση που εξαργύρωσε την συμφωνία της με το ΣΥΡΙΖΑ, με κάποιες θέσεις στο Εθνικό Κτηματολόγιο και με μερικές ανακοινώσεις για την υπόθεση στις Σκουριές. Ανακοινώσεις που δεν είχαν καμία σχέση και επαφή με τις αποφάσεις του ΣτΕ που δικαίωναν την επένδυση.
Αυτές τις μέρες και πιο συγκεκριμένα στις 27 Αυγούστου και ενώ έχουν προκηρυχτεί εκλογές, δημοσιεύεται στην εφημερίδα της κυβερνήσεως με αριθμό φύλλου 188 απόφαση σύμφωνα με την οποία απαλλοτριώνεται δασική έκταση στην περιοχή του Δήμου της λίμνης Πλαστήρα, για να γίνει υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, από την εταιρεία ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ Α.Β.Ε.Τ.Ε.
Αναρωτιέμαι αν αυτή η απόφαση είχε παρθεί με άλλη κυβέρνηση τι θα είχε γίνει.
Αναρωτιέμαι που πήγαν οι αριστερές ευαισθησίες των κινημάτων, αυτές που συμβάδιζαν με όλες εκείνες τις αρχές της αειφορίας, έτσι όπως τις όρισαν οι συνθήκες του Κιότο και του Ρίο Ντε Τζανέιρο.
Αναρωτιέμαι που πήγε εκείνη η «ηθική υποχρέωση για το μέλλον» που ορίζονταν από την αγάπη και τον σεβασμό προς το περιβάλλον.
Αναρωτιέμαι, ποιο θα είναι το «εικαστικό αποτύπωμα» του εργοστασίου σε ένα απαράμιλλης ομορφιάς μαγευτικό τοπίο και ποια η προσφορά του στον Τουρισμό, που αποτελεί και την κύρια πηγή εσόδων για τους κατοίκους της περιοχής.
Μα πάνω από όλα αναρωτιέμαι που πήγε η αριστερά, που είναι οι οικολόγοι και γιατί βγαίνουν αυτές οι αποφάσεις τέτοια περίοδο.