Μπορεί Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη να πρωταγωνιστεί στην ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών, ένα δεύτερο περιστατικό σχετιζόμενο με το νέο κόμμα έχει προκαλέσει ωστόσο αντιδράσεις
Η δήλωση του συγγραφέα του Αύγουστου Κορτώ ότι δεν προτίθεται να συμμετάσχει στο νέο κόμμα, καθώς προέχουν γι” αυτόν τα βιβλία του και ο άντρας του, ήταν αυτό που τάραξε τα νερά. Ο Αύγουστος Κορτώ άθελά του προκάλεσε έντονες αντιδράσεις μιλώντας για τον άντρα του.
Παρά τα θετικά και υποστηρικτικά σχόλια, υπήρξαν πολλοί που αντί να εστιάσουν στην πολιτική πλευρά της υπόθεσης, του επιτέθηκαν για τη δημόσια τοποθέτησή του για την ομοφυλοφιλία του.
Οι αντιδράσεις αυτές και ειδικότερα η ειρωνική και άκρως ρατσιστική επίθεση του γνωστού δημοσιογράφου Δήμου Βερύκιου στον Αύγουστο Κορτώ δείχνουν την υποκριτική και ρατσιστική διάθεση που επικρατεί στην κοινωνία μας.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο εύκολο το φαινόμενο, η ελληνική κοινωνία να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως καθαρόαιμη, λευκή και ετεροσεξουαλική. Μία κοινωνία που υποκρίνεται ότι είναι ευρωπαϊκή και κατά βάθος είναι μικροαστική και υπερσυντηρητική. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής, οι εριστικές δηλώσεις αρχιερέων σε θέματα μετανάστευσης, ομοφυλοφιλίας και πολιτικής υποδεικνύουν την απουσία δημόσιου διαλόγου, αλλά και απουσία βούλησης από την πολιτεία και την κοινωνία να πάρει θέση.
Σε μία ευρωπαϊκή χώρα, οι δηλώσεις του Σεραφείμ Πειραιώς, του Άνθιμου Θεσσαλονίκης, των μελών της Χρυσής Αυγής και δημοσιογράφων όπως του Δήμου Βερύκιου, θα οδηγούσαν στην παρέμβαση της Δικαιοσύνης, ενώ θα υπήρχε και αντίδραση από την πολιτική ηγεσία της χώρας.
Στην Ελλάδα τηρείται όμως σιγή ιχθύος. Παρά τις όποιες αποφάσεις από την ΕΕ και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, στη χώρα μας παραβιάζεται συνεχώς η όποια συναίσθηση κοινωνικής υπευθυνότητας. Οι γυναίκες απολύονται μόλις περάσει ο χρόνος προστασίας μετά την άδεια εγκυμοσύνης, το σύμφωνο συμβίωσης ισχύει μόνο για τους ετεροφυλόφιλους και οι μετανάστες δεν έχουν καμία ευκαιρία κοινωνικής ενσωμάτωσης.
Για να μην παρεξηγούμαστε, αυτά δεν είναι τα μόνα προβλήματα κοινωνικής ισότητας και δημοκρατίας στην Ελλάδα, αλλά απλά παραδείγματα. Αλλά αν εξαιρέσει κανείς το θέμα της Χρυσής Αυγής, όπου υπάρχει εισαγγελική έρευνα, δεν υπάρχει δημόσιος αντίλογος σε ανθρώπους που σπέρνουν το μίσος όπως οι εν λόγω ιερείς και δημοσιογράφος. Υπάρχουν συγκεκριμένα ανθρώπινα δικαιώματα που δεν αναγνωρίζονται στην Ελλάδα και οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν να δημιουργήσουν ακόμη περισσότερα προβλήματα σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Με αφορμή μάλιστα, την Παγκόσμια Ημέρα για το Bullying που ήταν χθες, οι συμπεριφορές αυτές μόνο ως Bullying μπορούν να εκληφθούν. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο κ. Βερύκιος έκανε ένα βήμα παραπάνω και όχι μόνο σχολίασε δηκτικά τη σεξουαλική ταυτότητα του Αύγουστου Κορτώ, επιτέθηκε όμως και προσωπικά στον συγγραφέα χρησιμοποιώντας ως «όπλο» τα όποια στερεότυπα για την ομοφυλοφιλία και τους γκέι.
Τέτοιες συμπεριφορές θα συνεχίσουν να αυξάνονται όσο δεν υπάρχει βούληση από την πολιτεία να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις. Τέτοια προβλήματα εν τη γενέσει τους και όχι όταν πλέον δεν υπάρχει επιστροφή. Έτσι, φτάσαμε να έχουμε τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή, έτσι φτάσαμε να βιώνουμε την κοινωνική κρίση στην οποία έχει βυθιστεί η χώρα. Είναι καιρός για τους πολιτικούς και τους κοινωνικούς φορείς να μη σφυρίζουν αδιάφορα, αλλά να πάρουν θέση ανοιχτά και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα.
Νίκος Ιτσινές