Ο χτεσινός υποτιθέμενος διάλογος που έβγαλε προς τα έξω το Μαξίμου δείχνει πως η κυβέρνηση έχει χάσει, όχι μόνο τη ψυχραιμία της, αλλά και τη μπάλα γενικότερα.
Γράφει ο Παναγιώτης Φωτεινός
Από τις 25 Ιανουαρίου η χώρα κυβερνιέται όχι μόνο με δημιουργικές ασάφειες και πολιτικές κωλοτούμπες, αλλά και με τη τακτική των non paper και των διαρροών.
Διαρροές οι οποίες δεν έφεραν ποτέ ούτε ένα ισοδύναμο μέτρο, όπως δεν έφεραν και κανένα θετικό αποτέλεσμα στη διαπραγμάτευση.
Διαρροές οι οποίες έφεραν μόνο αμέτρητες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και ούτε μία μεταρρύθμιση, ούτε μία επένδυση.
Η κυβέρνηση δυστυχώς συνεχίζει και σήμερα στο ίδιο βιολί.
Την ώρα που ακροβατεί κοινοβουλευτικά με 153 βουλευτές και έχει μπροστά της το ασφαλιστικό, την ίδια στιγμή εμπλέκει το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ μαζί με το ΠΑΣΟΚ, σε ένα άθλιο και συνάμα επικίνδυνο πολιτικό παιχνίδι, που αγγίζει τα όρια της σκευωρίας και διασύρει τη χώρα μας στα μάτια του μοναδικού μας συμμάχου.
Ο χτεσινός υποτιθέμενος διάλογος μεταξύ Ολάντ-Τσίπρα, που έβγαλε προς τα έξω το Μαξίμου, μαζί με τη «διπλωματία» που επιχείρησε να κάνει πρόσφατα ο πρωθυπουργός, στα ελληνοτουρκικά, μέσα από το twitter, δείχνει τις τελευταίες ημέρες, πως η κυβέρνηση φυλλορροεί και έχει χάσει, όχι μόνο τη ψυχραιμία της, αλλά και τη μπάλα γενικότερα.
Πέφτει από λάθος σε λάθος και αποδυναμώνει καθημερινά τη θέση της χώρας. Μία θέση που η ανερμάτιστη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερε τη χώρα και από τις 18 Δεκεμβρίου μας οδηγεί και εκτός συνθήκης Σένγκεν, με ότι δυσάρεστα αποτελέσματα μπορεί να φέρει μία τέτοια απόφαση.
Αν ο κ. Τσίπρας θέλει να κυβερνηθεί η Ελλάδα και να βγει από τα αδιέξοδα τα οποία έχει περιέλθει, πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό, ποιοι άνθρωποι είναι ικανοί να υλοποιήσουν ένα τέτοιο σχέδιο, όπως επίσης και το αν πρέπει να αποτελέσει και ο ίδιος μέρος της αλλαγής της οποίας ήθελε να φέρει στη χώρα, αλλά μέχρι στιγμής δε τα έχει καταφέρει.