Ο επικεφαλής του Ποταμιού στο μήνυμά του για την 28η Οκτωβρίου εξηγεί για ποιο λόγο απουσιάζει από τις εξέδρες των επισήμων – «Κοινός μας στόχος πρέπει να είναι, ένας: Να κερδίζει η Ελλάδα!»
«Νιώθω πιο άνετα κοιτάζοντας τους πολίτες από το ύψος των ματιών» αναφέρει στο μήνυμά του για την 28η Οκτωβρίου ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, εξηγώντας τον λόγο για τον οποίο δεν βρίσκεται στις εξέδρες των επισήμων.
Πέρυσι, ο κ. Θεοδωράκης βρισκόταν στη Σαμοθράκη, που είχε πληγεί από πλημμύρες, ενώ φέτος, θα βρίσκεται και πάλι στην Αγία Βαρβάρα. «Να συναντήσω παλιούς συμμαθητές, που καμαρώνουν τα παιδιά τους και σιγά σιγά τα εγγόνια τους», αναφέρει.
«Δεν μπορώ να αντιληφθώ την αξία της εξέδρας στις εθνικές γιορτές. Είσαι εσύ ο πιο ψηλός πατριώτης;, τονίζει ο κ. Θεοδωράκης, προσθέτοντας ότι ένας άλλος προβληματισμός αφορά στο ποιους θα συναντήσει στην εξέδρα. «Για κάποιους η αγάπη για την πατρίδα σημαίνει περιφρόνηση των άλλων λαών. Και σιγά σιγά φθόνος για τους άλλους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από εσένα. Εθνικισμός και ρατσισμός έχουν την ίδια ρίζα. Εγώ πάλι είμαι οπαδός ενός γενναιόδωρου πατριωτισμού που πολεμάει τις αυταπάτες και όχι ενός συντηρητικού κοντόφθαλμου πατριωτισμού», αναφέρει.
Πάντως, ο επικεφαλής του Ποταμιού υπογραμμίζει ότι οι πολίτες θέλουν από τους πολιτικούς να έχουν πρώτα στο νου τους το πατριωτικό συμφέρον, ενώ ο ίδιος θέλει από τους πολίτες να αποφεύγουν τον δρόμο της κολακείας και της παραπλάνησης. «Κοινός μας στόχος πρέπει να είναι, ένας: Να κερδίζει η Ελλάδα!», αναφέρει.
Αναλυτικά, ο κ. Θεοδωράκης γράφει σε ανάρτησή του στο Facebook:
«Ένα ΘΕΛΩ έχουν οι πολίτες για μας. Να έχουμε στο νου μας πρώτα την πατρίδα και μετά τα κόμματά μας. Το πατριωτικό συμφέρον και όχι το συμφέρον μας.
Ένα ΘΕΛΩ έχω και εγώ για τους πολίτες. Να αποφεύγουν – όπως ζητούσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος – τον δρόμο της κολακείας και της αποπλάνησης και να επιλέγουν τον δρόμο της αλήθειας όσο κι αν είναι πικρή μερικές φορές.
Κοινός μας στόχος πρέπει να είναι, ένας: Να κερδίζει η Ελλάδα!»
Αυτό είναι το μήνυμά μου για την 28η Οκτωβρίου.
Κάθε τέτοια μέρα τα κανάλια έχουν δύο ερωτήσεις για τους αρχηγούς των κομμάτων: «Ποιο θα είναι το μήνυμα σας για την επέτειο» και «σε ποια εξέδρα παρέλασης θα είσαστε να σας κάνουμε μερικά πλάνα».
Αυτό το δεύτερο αίτημα δεν το έχω ικανοποιήσει ποτέ και ήρθε η στιγμή να δώσω μια απάντηση.
Αντιλαμβάνομαι την αξία της εξέδρας στο μάθημα. Πρέπει να βλέπουν τον δάσκαλο ή τον καθηγητή. Αντιλαμβάνομαι ότι και σε μια ομιλία θα έχεις εξέδρα, να σε βλέπουν. Όμως τελικά – και παρά τις προσπάθειες – δεν μπορώ να αντιληφθώ την αξία της εξέδρας στις εθνικές γιορτές. Είσαι εσύ ο πιο ψηλός πατριώτης;
Και μετά είναι το άλλο. Με προβληματίζει ποιους θα συναντήσω πάνω στην εξέδρα. Για κάποιους η αγάπη για την πατρίδα σημαίνει περιφρόνηση των άλλων λαών. Και σιγά σιγά φθόνος για τους άλλους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από εσένα. Εθνικισμός και ρατσισμός έχουν την ίδια ρίζα.
Εγώ πάλι είμαι οπαδός ενός γενναιόδωρου πατριωτισμού που πολεμάει τις αυταπάτες και όχι ενός συντηρητικού κοντόφθαλμου πατριωτισμού.
Αυτός είναι ο λόγος λοιπόν που απουσιάζω από τις εξέδρες. Και νιώθω πιο άνετα κοιτάζοντας τους πολίτες από το ύψος των ματιών. Πέρυσι στην Σαμοθράκη – που τότε είχε πληγεί από πλημμύρες – φέτος ξανά στην Αγία Βαρβάρα. Να συναντήσω παλιούς συμμαθητές, που καμαρώνουν τα παιδιά τους και σιγά σιγά τα εγγόνια τους.
Καλημέρα – καλημέρα!