Τα επιχειρήματα εναντίον της απόφασης για κατάργηση της λίστας και αντικατάστασής της από το σταυρό είναι σεβαστά και πολλά από αυτά έχουν βάση
Οι πρώτες αντιδράσεις μετά την αποκάλυψη της πρόθεσης της κυβέρνησης να εκλεγούν με σταυρό οι ευρωβουλευτές και να αντικατασταθεί η λίστα, προδίδουν την αμηχανία όλων των πλευρών και υπό αυτήν την έννοια είναι πραγματικό το ερώτημα αν Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος έχουν υπολογίσει το ρίσκο που παίρνουν, με αυτήν την απόφαση.
Τα επιχειρήματα εναντίον της απόφασης για κατάργηση της λίστας και αντικατάστασής της από το σταυρό είναι σεβαστά και πολλά από αυτά έχουν βάση. Οι πολιτικοί όμως δεν μπορούν να επικαλούνται τη δύναμη του λαού κατά το δοκούν. Οφείλουν να διατηρούν καθαρό το πεδίο των επιλογών των πολιτών από διάφορες μορφές επιρροής και παραμορφωτικούς φακούς και από εκεί και πέρα να δέχονται και να διαχειρίζονται τις αποφάσεις του.
Υπάρχει όντως ενδεχόμενο να επικρατήσουν όσοι διαθέτουν προσωπικούς στρατούς οπαδών ή είναι περισσότερο αναγνωρίσιμοι, έναντι των άσημων πλην άξιων και ικανών. Είναι όμως ισχυρό και το ενδεχόμενο ο κόσμος, οι πολίτες να γυρίσουν την πλάτη στους αναγνωρίσιμους και σε όσους έχει ταυτίσει με αρνητικές πολιτικές επιλογές ή και εμφανείς πολιτικές επιδιώξεις και να επιλέξει το άγνωστο.
Υπάρχει όντως μεγάλη πιθανότητα να κερδίσουν πόντους δημοσιότητας όσοι βρεθούν τις περισσότερες φορές σε σχέση με τους αντιπάλους τους στις λίστες καλεσμένων των τηλεοπτικών καναλιών. Υπό αυτήν την έννοια έχουν ένα δίκιο όσοι προβλέπουν επικράτηση της μιντιακής διαπλοκής στην εκλογή ευρωβουλευτών, ανεξάρτητα αν δεν έχουν δικαίωμα να καταγγέλλουν κάτι που υπηρέτησαν πιστά, όσο ήταν εκείνοι στα πράγματα. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα οι πολίτες να γυρίσουν την πλάτη σε εκείνους που θα αντιληφθούν ότι η υποψηφιότητά τους «σπρώχνεται» από τα κανάλια και να κάνουν τις επιλογές τους με εντελώς διαφορετικά κριτήρια.
Επιπλέον, έχουν εν μέρει δίκιο όσοι ασκούν κριτική εναντίον του Α. Σαμαρά και του Ευ. Βενιζέλου ότι λόγοι τακτικής και εσωκομματικών ισορροπιών τους οδήγησαν – ανάμεσα σε άλλα – στο να πάρουν μία τέτοια απόφαση, η οποία ελήφθη σε λάθος χρόνο αφού είναι πολύ κοντά στην εκλογική αναμέτρηση. Οφείλουν όμως να εξηγήσουν αν προτιμούν τον ορισμό των υποψηφίων ή γιατί θεωρούν πιο ασφαλές πεδίο τη βάση κάθε κόμματος, αφού παράλληλα προτείνουν επιλογή υποψηφίων ευρωβουλευτών μέσω εσωκομματικής κάλπης.
Στην πραγματικότητα, η απόφαση για απευθείας εκλογή των ευρωβουλευτών, ενέχει ένα μεγάλο ρίσκο. Πετά στους πολίτες το μπαλάκι της ευθύνης των πολιτικών εξελίξεων, σε μία περίοδο που η κρίση της πλειονότητας των Ελλήνων είναι θολή και παραδομένη σε κάθε λογής συνωμοσιολογία ή υποκριτική στάση. Όντως διακινδυνεύει να βγει από την ευρωκάλπη ένα αποτέλεσμα που περισσότερο θα θολώσει παρά θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Όσοι αντιδρούν, αντιδρούν επειδή έχουν αντιληφθεί ότι στην ελληνική κοινωνία επικρατούν πλέον πολλά μικρά ρεύματα και όχι ένα ή δύο μεγάλα και ευδιάκριτα. Και προβλέπουν ότι από την κάλπη των ευρωεκλογών θα προκύψουν μεγάλες ανατροπές και κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος, που θα είναι και ανεξέλεγκτος. Μπορεί να κάνουν και λάθος στις προβλέψεις τους, μπορεί όμως και να έχουν δίκιο. Αυτό όμως είναι το διαρκές ρίσκο της άμεσης Δημοκρατίας. Την οποία κανείς δε μπορεί να επικαλείται όταν πρόκειται για τα κομματικά ακροατήρια αλλά από την άλλη πλευρά να θεωρεί έρμαιο συμφερόντων και εντέλει ακατάλληλη την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Γιάννης Καμπουράκης