Την αντίδρασή του για τη γνωμοδότηση του ΝΣΚ εξέφρασε ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας
Την έντονη αντίδρασή του για τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για τις εφόδους των εφοριακών στα σπίτια των φορολογούμενων χωρίς την παρουσία δικαστικών λειτουργών εξέφρασε ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, Βασίλης Αλεξανδρής.
Όπως σημειώνει, η εν λόγω γνωμοδότηση αντιβαίνει ευθέως στις επιταγές της εσωτερικής συνταγματικής τάξης, ενώ η διάταξη του άρθρου 25 παρ. 3 τέλ. εδάφιο του ν. 4174/213 είναι προδήλως αντισυνταγματική.
Ο πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων υπογραμμίζει ότι το ΝΣΚ στη γνωμοδότησή του «παρείδε – κατά πλειοψηφία – τα δικαιοκρατικά όρια της ελεγκτικής εξουσίας της Φορολογικής Διοίκησης. Παραγνώρισε ότι η διαφύλαξη των φορολογικών δικαιωμάτων του Δημοσίου και η πάταξη της φοροδιαφυγής δεν μπορούν να επιτευχθούν έναντι οιουδήποτε τιμήματος, πολύ περισσότερο μέσω προσβολών του πυρήνα συνταγματικών εγγυήσεων και δικαιωμάτων».
Ο κ. Αλεξανδρής τονίζει ότι «στη φορολογική Διοίκηση δεν έχει παρασχεθεί καμία γενική εξουσιοδότηση να περιορίζει ατομικά δικαιώματα» ενώ επισημαίνει ότι «επεμβάσεις στο άσυλο της κατοικίας πρέπει να πληρούν τις επιταγές των άρθρων 9 και 25 του Συντάγματος.
» Σύμφωνα, δε, με το γράμμα του άρθρου 9 παρ. 1 εδ. 3, για την «έρευνα σε κατοικία» απαιτείται «πάντοτε» η παρουσία δικαστικού λειτουργού, ανεξαρτήτως του σκοπού της κάθε «έρευνας» ή της νομικής της φύσης, και υπό την επιφύλαξη του νόμου.
» Ας σημειωθεί ότι αιτιάσεις περί αντισυνταγματικότητας έχει προβάλει η συνταγματική θεωρία για την είσοδο σε κατοικία, χωρίς την παρουσία δικαστικού λειτουργού, κατά την αναγκαστική εκτέλεση του ΚΠολΔ ή τη διοικητική εκτέλεση του ΚΕΔΕ (βλ. σχετ. Δαγτόγλου, Ατομικά δικαιώματα, 2012, σελ. 349, επίσης Χρυσόγονου, Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, 2006, σελ. 249)».
Ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας κάνει λόγο για καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου από την στιγμή που δε διασφαλίζονται οι δικαιοκρατικές εγγυήσεις κατά το στάδιο των φορολογικών ελέγχων – ερευνών, με δεδομένο ότι κάθε φορολογικός έλεγχος μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την επιβολή διοικητικών κυρώσεων (ποινών κατά την έννοια της ΕΣΔΑ), αλλά και κίνησης ποινικής δίωξης κατά του φορολογουμένου.
Ο κ. Αλεξανδρής σημειώνει ακόμη πως στο άρθρο 23 του νόμου «η εξουσία ερευνών της φορολογικής Διοίκησης φαίνεται κατά τον σκοπό της να έχει κατ´ αρχήν προληπτικό – ελεγκτικό χαρακτήρα και πάντως περιορίζεται σε «εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια επιχειρηματικών δραστηριοτήτων». Οι όροι που διέπουν τις εν λόγω έρευνες ρυθμίζονται – ελλειμματικά – στο άρθρο 25 του ιδίου ως άνω νόμου.
» Όλως δε ασαφώς, στην παρ. 3 του άρθρου αυτού (τελ. εδάφιο) προβλέπεται η δυνατότητα εισόδου στην «κατοικία» του φορολογουμένου «μόνο με εντολή του αρμόδιου Εισαγγελέα». Είναι προφανές ότι η εν λόγω πρόβλεψη στερείται της απαιτούμενης «ποιότητας νόμου», η δε κατ´ οίκον έρευνα δεν έχει (μόνον) προληπτικό, αλλά (και) κατασταλτικό χαρακτήρα. Έτσι, ο κίνδυνος καταστρατήγησης θεμελιωδών δικαιωμάτων του καθ´ ου η έρευνα, δια του φερόμενου ως «διοικητικού ελέγχου», είναι απτός και συγκεκριμένος».