Γράφει ο Δημήτρης Σούλτας*
Δεν ανήκω σ” αυτούς που φορτώνουν το «φασίστας» ή το «χρυσαυγίτης» σε όποιον διαφωνήσει μαζί μου.
Αν και έχει γίνει σύνηθες στα social media θεωρώ ότι είναι δείγμα ρηχής πολιτικής σκέψης και ενός ευνουχιστικού φανατισμού.
Από την άλλη πιστεύω ότι το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή» χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους κυβερνητικούς εταίρους και τους υποστηρικτές τους για να αποδυναμώσουν και να ενοχοποιήσουν οποιαδήποτε πράξη αντίδρασης στην πολιτική τους.
Είναι απολύτως φυσιολογικό για έναν που πλήττεται από την κρίση, που έχει πρόβλημα επιβίωσης, που υφίσταται με τον χειρότερο τρόπο τα αποτελέσματα της ακολουθούμενη πολιτική να ρίξει και ένα καντήλι, να πει και μια κουβέντα παραπάνω.
Αυτό δεν τον κάνει συνοδοιπόρο των νεοναζιστών, όπως κάποιοι (από την εποχή ακόμα των συγκεντρώσεων στην πλατεία Συντάγματος) αναμασούν συνεχώς, δίνοντας ουσιαστικά – ηθελημένα ή αθέλητα- πόντους στους νεοναζί.
Σε όλον τον κόσμο η θεαματική άνοδος των νεοναζί στην Ελλάδα θεωρείται αποτέλεσμα της κρίσης, της φτώχειας, της αμάθειας και της ανασφάλειας.
Μόνο στην Ελλάδα, οι πρόθυμοι παπαγάλοι, λεκιάζουν ως ναζιστή όποιον βρεθεί στο δρόμο (λες και αυτό ήταν το χαρακτηριστικό των φασιστόμουτρων σε όλη την ιστορία, να κατεβαίνουν σε συγκεντρώσεις), όποιον ρίξει ένα καντήλι, όποιον- σαν άνθρωπος- πει και ένα «άι- σιχτίρ».
Μερικές φορές με κάνουν να απορώ πώς ως δυτικοί έχουν φτάσει σε τέτοια κατάσταση ζεν, όπου η αγανάκτηση έχει το αυστηρότερο σαβουάρ βιβρ.
Όχι, οι πολιτικοί που κυβέρνησαν δεν είναι νεοναζιστές. Ήταν φιλελεύθεροι, νεοφιλελευθεροι, σοσιαλδημοκράτες, ήταν διεφθαρμένοι, ήταν πρεζόνια της εξουσίας.
Η διάχυση του όρου «νεοναζιστής» πέραν του χώρου τους, ως μόνους κερδισμένους έχει τους ίδιους τους νεοναζί.
Προφανώς κάποιος που κυβέρνησε θα προσπαθήσει να εκμεταλευτεί το φαινόμενο για να αμβλύνει τις αντιδράσεις στο πρόσωπο του.
Και ό,τι και αν δηλώσει, όσο κι αν επιμένει ότι είναι πολέμιος των φασιστών, από τη στιγμή που κυβέρνησε, από τη στιγμή που το όνομα του εμπλέκεται σε σκάνδαλα κάθε δήλωση του κατά της Χρυσής Αυγής, θα της δίνει μεγαλύτερα ποσοστά.
Δεν πιστεύω ούτε στη «δραστικότητα» των αντιρατσιστικών νόμων. Είναι πλέον πολύ αργά για να δούμε το φαινόμενο μόνο από την ποινική του διάσταση.
Ήδη οι νεοναζί έχουν αρχίσει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι σε σχέση με τον αντιρατσιστικό νόμο και παίζουν το ρόλο του αντισυστημικού διωκόμενου.
Και το παίζουν πειστικά για το κοινό στο οποίο απευθύνονται.
Δεν έχω μαγικές λύσεις.
Το φαινόμενο θα υποχωρήσει όταν εξαλειφθούν οι λόγοι που το παρήγαγαν.
Και αυτοί είναι η κρίση και η πολιτική που τη συνοδεύει.
Οι περισσότεροι κοιτούν αμήχανοι, αδρανείς ή απογοητευμένοι και ξεσπούν σε κάποια αλληλοστολίσματα.
Μόνο αν συνθέσουμε τον κόσμο που ονειρεύομαστε, χωρίς παρελθοντολαγνείες και εύκολα τσιτάτα και αν αποφασίσουμε να τον διεκδικήσουμε, θα μπούμε φρένο στον ναζιστικό εφιάλτη.
Αλλά μάλλον δεν έχουμε κάνει ούτε το πρώτο βήμα…
*Ο Δημήτρης Σούλτας είναι δημοσιογράφος