Δια πυρός και σιδήρου, συνεχών παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, πιέσεων και αλλαγών της τελευταίας στιγμής πέρασε, με 153 θετικές ψήφους, το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης που ανοίγει τον κύκλο της κινητικότητας και των απολύσεων στο Δημόσιο Τομέα.
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ανάλωσαν τεράστιο κεφάλαιο για να επιτύχουν το χθεσινό κοινοβουλευτικό αποτέλεσμα και πλέον μένει να επαληθευθεί η εκτίμηση πολλών βουλευτών που χθες υπερψήφισαν, ότι δηλαδή άλλο τέτοιο πακέτο δεν περνάει. Η εικόνα για την κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι λίγο καλύτερη αν λόγω του θανάτου της μητέρας του ο κ. Δημ. Κυριαζίδης δεν απουσίαζε και υπερψήφιζε το σχέδιο. Τότε το σχέδιο νόμου θα λάμβανε 154 ψήφους και η μόνη απώλεια θα ήταν αυτή του Απόστολου Κακλαμάνη. Πιθανά δε θα φάνταζε μικρή, ίσως, η διαφοροποίηση του Π. Κουκουλόπουλου στο άρθρο 81 για τη Δημοτική Αστυνομία.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, θα παρέμενε σκληρή για την κυβέρνηση καθώς έχει μπροστά της τα πλέον δύσκολα προβλήματα, με πρώτο να εφαρμόσει στην πράξη όσα ψήφισε χθες και, ταυτόχρονα, να βρει επιπλέον 12.500 υπαλλήλους προκειμένου να τεθούν σε διαθεσιμότητα μέχρι το τέλος του έτους, άλλους 2.000 προς απόλυση και επιπλέον 11.000 που, το 2014, θα δουν επίσης την πόρτα εξόδου από το Δημόσιο.
Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, η πρώτη μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, προσφέρεται για συμπεράσματα. Αφενός, αποδείχθηκε η σημασία της παρουσίας του κόμματος του Φώτη Κουβέλη στην κυβέρνηση, καθώς χθες διαπιστώθηκε σαφώς ότι ο αριθμός των 155 είναι οριακός ενώ η στάση της ΔΗΜΑΡ, όποτε ήταν θετική, συμπαρέσυρε και τους βουλευτές των δύο άλλων κομμάτων. Αφετέρου, διαπιστώθηκε ότι αποθέματα και εφεδρείες δεν υπάρχουν, τουλάχιστον όχι ορατά. Λοβέρδος και Αηδόνης ψήφισαν όχι, το ίδιο και ο Μίμης Ανδρουλάκης. Από τους πρώην γαλάζιους όχι ψήφισαν οι Νικολόπουλος, Σταυρογιάννης ενώ απείχε ο Γ. Κασαπίδης, που πολλοί έφερναν ένα βήμα πριν την επιστροφή στη Ν.Δ. Εμφανώς, λοιπόν, οι κοινοβουλευτικές εφεδρείες είναι μηδαμινές.
Τρίτον, με τα αποθέματα να εξαντλούνται, οι βουλευτές θα επιδιώκουν να ασκούν μεγαλύτερη πίεση στην κυβέρνηση. Άλλωστε και οι ίδιοι θέλουν να επανεκλεγούν. Είναι συνεπώς κατανοητό ότι τα περιθώρια νομοθετικών πρωτοβουλιών της λογικής «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» περιορίζονται