Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Α. Λοβέρδος: Μου επιτέθηκαν οι αλλαζόνες φωστήρες του κατεστημένου ψεύδο-αριστερού λόγου

«Οι οπαδοί της δήθεν πολιτικής «ορθότητος», κεκράκτες της παρέμβασης του «καναπέ», και οι σικάτοι του πολιτικού καθωσπρεπισμού αποτελούν τους εξ αντικειμένου πολλαπλασιαστές της επιρροής της Χρυσής Αυγής».
loverdos 2H Mεταπολίτευση υπήρξε μία πολύ σημαντική περίοδος του σύγχρονου ελληνικού κράτους: η Γ´ Ελληνική Δημοκρατία είναι σταθερή, η δημιουργία ευρείας μεσαίας τάξης έγινε για πρώτη φορά πραγματικότητα, η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΟΚ αλλά και της Ευρωζώνης, η χώρα κατατάχτηκε, και παραμένει, στις 30 πιο πλούσιες χώρες του κόσμου.
Παράλληλα, βέβαια, άνοιξαν και τρεις μεγάλες πληγές, που έγιναν τελευταία αντιληπτές δια γυμνού οφθαλμού λόγω της δραματικής οικονομικής κρίσης: το αναποτελεσματικό δημόσιο, το εμπόδιο στην εξέλιξη που θέτει το Σύνταγμα του 1975, καθώς και οι αρνητικές συνέπειες της ιδεολογικο-πολιτικής επικράτησης της κατεστημένης Αριστεράς, που εκφράστηκαν στο πολιτικό πεδίο, αλλά και στη διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης.
Για τις δύο πρώτες μεταπολιτευτικές πληγές αφενός έχω συμμετάσχει στο δημόσιο διάλογο κι αφετέρου έχω λειτουργήσει στο πεδίο της πράξης (πρόσφατη ενέργεια η κατάθεση πρότασης νόμου στη Βουλή για την ελεύθερη πρόσβαση στην οικονομική ζωή, μέσω των επιχειρηματικών αυτο-αδειοδοτήσεων).
Στο παρόν άρθρο θα κάνω λόγο για την τρίτη πληγή, παίρνοντας αφορμή από το ακατάσχετο υβρεολόγιο με το οποίο αντιμετώπισαν κάποιες απόψεις μου για την ελληνική ακροδεξιά, διαδικτυακά κυρίως, συνειδητά ή ασυνείδητα, φορείς του πιο αυταρχικού και αλαζονικού λόγου που αρθρώνεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα: του λόγου της κατεστημένης Αριστεράς, της οποίας η αλαζονεία παροξύνθηκε, μετά το διπλό εκλογικό αποτέλεσμα του 2012.
Υποστηρίζω, πως το παρα-εμπόριο, με τα κυκλώματα του λαθρεμπορίου που, κρύβονται πίσω από τους αλλοδαπούς που πωλούν στο δρόμο την πραμάτεια τους, η παράνομη μετανάστευση και η ανασφάλεια που προκαλείται από τις περιορισμένες δυνατότητες της αστυνομίας αποτελούν τρία από τα μεγαλύτερα προβλήματά μας.
Οι κυβερνήσεις μας ζυγίζονται και βρίσκονται ελλιποβαρής ως προς τα θέματα αυτά, ενώ τα πολιτικά κόμματα ή δεν ενοχλούνται, βυθισμένα στη γραφειοκρατική τους λογική, ή τα έχουν μεν στην ατζέντα τους, αλλά πολύ χαμηλά.
Επειδή, όμως, στην πολιτική τα κενά κάποιος πάντα σπεύδει να τα καλύψει, ως προς το παρα-εμπόριο, την παράνομη μετανάστευση και την ανασφάλεια, εν μέσω βεβαίως της δραματικής οικονομικής κρίσης που πολλαπλασίασε τις αρνητικές τους συνέπειες, αναπτύχθηκε με τρόπο αυθεντικό, δηλαδή γνήσιο, το κίνημα που εκφράστηκε από τη Χρυσή Αυγή.
Μου επιτέθηκαν, οι αλλαζόνες φωστήρες του κατεστημένου ψεύδο-αριστερού λόγου, για τη χρήση των λέξεων «κίνημα» και «αυθεντικό». Είναι να απορεί κανείς για την ιδεολογικό-πολιτική τους τύφλωση και τη βία που ασκούν. Κατ” αρχάς η λέξη «κίνημα» μπορει να χαρακτηρίσει όλα τα ιδεολογικό-πολιτικά ρεύματα, ανεξαρτήτως αν κινούνται στα αριστερά ή τα δεξιά των πολιτικών συστημάτων. Έχουν γεννηθεί και γεννιούνται αριστερά κινήματα, φασιστικά κινήματα κ.ο.κ. Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο γέννησης.
Εάν η ίδρυση ή η μαζικοποίηση ενός κινήματος προκύπτει από τη σχέση του με μεγάλα θέματα και με τη διαχείριση τους, τότε στην ύπαρξή τους πρέπει να αναγνωρίσουμε αυθεντικά χαρακτηριστικά. Και τέλος, η αντιμετώπιση των μεγάλων θεμάτων που προαναφέρθηκαν με τρόπο πρακτικό-συμβολικό-εν μέρει επιβοηθητικό για τους ανθρώπους που πάσχουν-τιμωρητικό σε μικροκοσμικό πλαίσιο- συγκροτεί ακτιβισμό. Εδώ η αριστερή ιδιοκτητική αλαζονεία αγανάκτησε για τη χρήση του όρου «ακτιβισμός» .
Υποστηρίζω με τρόπο έμπρακτο, σε πείσμα των κατεστημένων βεβαιοτήτων, πως δύο και δύο κάνει τέσσερα, όποιος κι αν επιχειρηματολογεί γι “ αυτό. Είτε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε είναι η Χρυσή Αυγή. Πόσο μάλλον που αν αφαιρέσεις τους τίτλους και τις ιδεολογικές αναφορές, για την κρίση λένε τα ίδια και για την υπέρβασή της δεν λένε και οι δύο τίποτε συγκεκριμένο.
Υποστηρίζω, επίσης, πως όποιος απλώς καταγγέλλει την Χρυσή Αυγή, καταγγέλλει το φαινόμενο κι όχι την αυτουργό του αιτία, συμβάλλοντας μάλιστα στην ενδυνάμωσή του.
Η μόδα της αόμματης καταγγελίας της, έγινε λόγος ενδυνάμωσής της. Οι οπαδοί της δήθεν πολιτικής «ορθότητος», κεκράκτες της παρέμβασης του «καναπέ», και οι σικάτοι του πολιτικού καθωσπρεπισμού αποτελούν τους εξ αντικειμένου πολλαπλασιαστές της επιρροής της. Το απέδειξαν οι εκλογές, το αποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις.
Μόνος τρόπος να μειωθεί η δύναμη του κόμματος αυτού είναι η αφαίρεση της ατζέντας του, μέσω του αγώνα για τη μείωση των οδυνηρών αποτελεσμάτων του παρα-εμπορίου, της παράνομης μετανάστευσης και της ανασφάλειας. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Αλλά εδώ, δηλαδή στο πεδίο της πράξης, τα πράγματα είναι δύσκολα.
Απαιτείται τόλμη, ικανότητα, άκαμπτη θέληση, σχέδιο, χρονοδιαγράμματα γρήγορα και συνδυασμός συμβατικών και ασύμβατων μέσων. Δηλαδή ό,τι δεν διαθέτει η κατεστημένη Αριστερά, που κύριο όπλο της είναι η δημαγωγία.
Για να δούμε,όμως, και κάτι ακόμη! Ποιός διαμαρτύρεται για την άσκηση βίας από την πλευρά του ακροδεξιού ακτιβισμού; Μήπως οι οπαδοί της δήθεν αριστερής βιαιοπραγίας; Μήπως αυτοί που αντιμετώπιζαν με πολιτική κατανόηση τη βία κατά των στελεχών του ΠΑΣΟΚ; Μήπως οι αντιγραφείς των πρακτικών των παρακρατικών οργανώσεων που αυτο-βαφτίζονταν ως αγανακτισμένος λαός; Μήπως αυτοί που διακινούσαν από τα γραφεία τους καλέσματα για τη διάλυση ακόμη και εκδηλώσεων για την παρουσίαση βιβλίων; Μήπως αυτοί που έστειλαν στο νοσοκομείο κομματικά στελέχη με χτυπήματα στο κεφάλι; Μήπως οι οπαδοί της διάκρισης της ροπαλιάς σε δεξιάς και αριστερής; Μήπως εκείνοι που τώρα που άλλαξε ο συσχετισμός δυνάμεων και μυρίζονται εξουσία αναδιπλώθηκαν και το παίζουν κοινοβουλευτικοί;
Την αυθαιρεσία, την υποκρισία, τη βία, την κακεντρέχεια και τον φασισμό της αυτοεκτίμησης της κατεστημένης αριστεράς περιέγραφε με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο ένας σημαντικός έλληνας, με παγκόσμια ακτινοβολία, διανοητής και πολιτικός, που δυστυχώς δεν ζει πια. Έλεγε: κομματικής υφής παρέμβαση στην επιστήμη υπάρχει όταν επιχειρηματολογεί ένας επιστήμονας του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΚΚΕ και ετεροκαθορίζει τα συμπεράσματά του. Ενώ,όμως, όταν επιχειρηματολογεί ένας επιστήμονας της κατεστημένης σικ αριστεράς,τότε ομιλεί η αντικειμενικότητα αυτοπροσώπως!!!
Θα κλείσω το άρθρο μου με μία σκέψη: όταν η αλαζονεία από την αυτοεκτίμηση και κάποια εκλογικά ποσοστά μετατρέπουν ένα πολιτικό υποκείμενο ή έναν πολιτικό ή έναν πολίτη σε ελεγκτή πολιτικών φρονημάτων, τότε τα πολιτικά λάθη ακολουθούν το ένα το άλλο. Αν αυτό είναι σωστό, ως πρακτική μέθοδος πρόβλεψης μιας ορισμένης πολιτικής τακτικής, τότε η ριζική αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων είναι απολύτως ανοικτή τα αμέσως επόμενα χρόνια. Αλλά αυτό,βέβαια, αποτελεί το θέμα μιας άλλης συζήτησης.
[space size=»30″]
(Visited 1 times, 1 visits today)
By