«Γίδια υπάρχουν, γάλα υπάρχει. Όρεξη και πολιτική βούληση υπάρχουν;»
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αιρετικός οικονομολόγος προκαλεί, αλλά είναι σίγουρο πως είναι η πρώτη φορά που θα συζητηθεί τόσο πολύ μια άποψή του. Χωρίς περιστροφές, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γιάννης Βαρουφάκης προτείνει μια εναλλακτική πρόταση για την οικονομία η οποία περιλαμβάνει την πλήρη κατάργηση του χρήματος και την αντικατάσταση του από κάτι που όλοι θα μπορούν να παράγουν, ή να το βρουν εύκολα.
«Δεν προτείνω κάτι καινούριο», σπεύδει να διευκρινήσει ο κ. Βαρουφάκης σε επικοινωνία του με το «Κουλούρι», «Η ανταλλακτική οικονομία είναι κάτι που λειτουργούσε για εκατοντάδες χρόνια σε πολλές κοινωνίες, όπως π.χ. στην αρχαία Σπάρτη όπου είχαν επιλέξει επί τούτου βαριά σιδερένια νομίσματα για να μην έχει νόημα η απόκτηση πολλών χρημάτων, ή σε κοινωνίες των νησιών του Ειρηνικού Ωκεανού όπου χρησιμοποιούσαν τεράστιους αμετακίνητους βράχους αντί για νομίσματα. Στην σημερινή Ελλάδα της κρίσης, βλέπουμε από παντού να ξεπηδούν τράπεζες χρόνου, τοπικά νομίσματα και μικρές ανταλλακτικές κοινότητες. Εγώ αυτό που προτείνω για την Κύπρο είναι να γίνει μαζικά και κάτω από την κρατική ομπρέλα, ώστε να γίνει ευρύτερα αποδεκτό. Το αγαθό που θα μπορούσε να παίξει αυτόν τον ρόλο θα πρέπει να είναι κάτι που όλοι έχουν στα σπίτια τους, όλοι επιθυμούν να αποκτήσουν και είναι εύκολο να το παράγουν, ώστε να αποφευχθούν ολιγοπωλιακά και μονοπωλιακά αδιέξοδα.»
Ο καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας του Πανεπιστήμιου Αθηνών συνέχισε την ανάλυσή του στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με το «Κουλούρι» λέγοντας τα εξής: «Ποιο είναι αυτό το αγαθό στην Κύπρο που φέρει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά; Ας το παραδεχτούμε, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό όλων μας, είναι το χαλούμι. Θα μπορούσε να είναι και κάτι άλλο στο οποίο έχουν όλοι πρόσβαση, όπως χαρούπια ή τσάντες Burberry, αλλά κατά γενική ομολογία το χαλούμι έχει και το ανάλογο διεθνές στάτους. Η Κύπρος θα μπορούσε να γίνει ένα μικρό case study και ταυτόχρονα παράδειγμα για πολλές χώρες, γιατί όχι και για την Ελλάδα! Θα ήταν δυνατό να εφαρμοστεί το ίδιο ακριβώς μοντέλο και με την φέτα, αν και λόγω του μεγέθους της χώρας θα έπρεπε να μπούν και άλλα τυριά στο παιχνίδι. Ούτε αυτό θα αποτελούσε όμως πρόβλημα, καθώς τυροανταλλακτήρια θα μετέτρεπαν την φέτα του κάθε πολίτη σε τοπικά ‘νομίσματα’ κρητικής ξινομυζήθρας, μυτιληνιού λαδότυρου, μετσοβόνε και ούτω καθεξής. Το ιδεατό θα ήταν να μπορεί ένα Κύπριος φοιτητης π.χ. που σπουδάζει στην Ελλάδα να φέρει χαλούμι ως ‘συνάλλαγμα’ και να το μετατρέψει σε φέτα, ώστε να μπορεί να ζήσει με άνεση και στην Ελλάδα. Παράλληλα, οι τράπεζες που θα έκλειναν θα μπορούσαν να γίνουν κάλλιστα τυραποθήκες και ψυγεία για την διατήρηση του ‘πλούτου’ του λαού».
Κλείνοντας, ο καθηγητής έκανε την εξής δήλωση-αιχμή: «Γίδια υπάρχουν, γάλα υπάρχει. Όρεξη και πολιτική βούληση υπάρχουν;»
Πηγή: tokoulouri.com