Περιγράφει την πυρετική διαδρομή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και το πως από το ζενίθ του 2007 βρέθηκε λίγο μετά στο ναδίρ, με τους μετόχους των τραπεζών να χάνουν όλα τα κεφάλαιά τους
Την εντυπωσιακή διαδρομή του εγχώριου τραπεζικού συστήματος την τελευταία 20ετία περιγράφει το νέο βιβλίο του Γιάννη Παπαδογιάννη, με τίτλο: «Το άδοξο τέλος – Η μετέωρη πορεία, η συντριβή και η αναγέννηση των ελληνικών τραπεζών» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος).
Στο τέλος του 2007 οι ελληνικές τράπεζες βρέθηκαν στο απόγειο. Τα υπερκέρδη δισεκατομμυρίων, η εντυπωσιακή αύξηση μεγεθών, οι εξαγορές στα Βαλκάνια και η θεαματική αύξηση των τιμών των μετοχών των τραπεζών στο Χρηματιστήριο Αθηνών αποτελούσαν τη ρουτίνα των αμέριμνων εκείνων ημερών. Οι τράπεζες ήταν ορισμός της επιτυχίας.
Ωστόσο, η εντυπωσιακή αυτή πορεία αποδείχθηκε μετέωρη. Από το ζενίθ του 2007, δεν πέρασαν ούτε έξι χρόνια προτού βρεθούν και πάλι στο σημείο μηδέν. Στη διετία 2011-2012 οι ζημιές των τραπεζών στην Ελλάδα –αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό του PSI- δεν διέγραψαν με μιας το σύνολο των κερδών που είχαν αποκομίσει στη «χρυσή» δεκαετία 2001-2010 αλλά «καταβρόχθισαν» το σύνολο των κεφαλαίων τους. Έτσι ένας νέος όρος μπήκε στη ζωή μας: η ανακεφαλαιοποίηση.
Το βιβλίο αυτό περιγράφει την πυρετική διαδρομή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και το πως από το ζενίθ του 2007 βρέθηκε λίγο μετά στο ναδίρ, με τους μετόχους των τραπεζών να χάνουν όλα τα κεφάλαιά τους. Το βιβλίο αναφέρεται, επίσης, στις ευθύνες του τραπεζικού συστήματος για την ανάδειξη και την επικράτηση ενός οικονομικού μοντέλου που παρήγαγε ελάχιστα και κατανάλωνε με λαιμαργία! Ενός μοντέλου που ήταν θέμα χρόνου να οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Το 1ο κεφάλαιο αναφέρεται στην κατάσταση του εγχώριου τραπεζικού συστήματος μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον κυρίαρχο ρόλο του κράτους και της Τράπεζας της Ελλάδος και το πώς βαθμιαία, μετά την είσοδο της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ, ξεκίνησε η προσπάθεια απελευθέρωσης της τραπεζικής αγοράς – προσπάθεια που ολοκληρώθηκε το 2003. Το 2ο κεφάλαιο περιγράφει τη μεγάλη επέλαση, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, που πραγματοποίησαν οι τράπεζες στην Ελλάδα αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το 3ο κεφάλαιο αναφέρεται στην κορύφωση της ανοδικής αυτής πορείας, που πραγματοποιήθηκε τη διετία 2006-2007. Το 4ο κεφάλαιο επικεντρώνεται στα λάθη, τις αστοχίες και τις υπερβολές στις οποίες παρασύρθηκαν οι διοικήσεις των τραπεζών, επηρεαζόμενες από την άκρατη αισιοδοξία που επικρατούσε σε όλο τον κόσμο, αλλά και από τα εκπληκτικά αποτελέσματα των προηγούμενων ετών. Το 5ο κεφάλαιο περιγράφει την αποκαθήλωση, τη συντριβή του κλάδου, που σφραγίστηκε με την εφαρμογή του «εθελοντικού» προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων (PSI). Το 6ο κεφάλαιο περιγράφει τη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης και την αναγέννηση του εγχώριου τραπεζικού συστήματος μέσα από τις στάχτες της καταστροφής. Αναφέρεται στις μεγάλες αλλαγές που κυοφορούνται σε θεσμικό επίπεδο, με σημαντικότερη την ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση, κι οι οποίες θα σφραγίσουν τη «νέα» εποχή της τραπεζικής.
http://toadoxotelos.wordpress.