Μπορεί η καρδιά του να σταμάτησε για πάντα, ο μύθος του όμως, θα ζει αιώνια. Γιατί ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο που άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών σε νοσοκομείο της Μαδρίτης, υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Σύμφωνα μάλιστα με κάποιους παλαιότερους, που τον είδαν μέσα στο γήπεδο να ζωγραφίζει, υπήρξε πρωτοπόρος –στον τρόπο παιχνιδιού του- και, στην γενική κατάταξη, λίγο πιο κάτω από τον Πελέ.
Αυτό έλεγε κάποτε ο δικός μας μεγάλος της τηλεόρασης και του αθλητισμού, ο Γιάννης Διακογιάννης, που δεν επέτρεπε συγκρίσεις. «Ήσαστε άτυχοι εσείς που δεν τον είδατε», είχε πει για τον παίκτη που έφερε την επανάσταση στο ποδόσφαιρο με τον τρόπο παιχνιδιού του, με τις τροδοφοτήσεις του, με το στυλ του…
Ο Ντι Στέφανο, που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας από το 2005 και που εδώ και μερικές ημέρες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο σε μονάδα εντατικής θεραπείας, λατρεύτηκε από τους φίλους του ποδοσφαίρου παγκοσμίως.
Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1926 στο Μπουένος Άιρες και ήταν ο ποδοσφαιριστής που έβαλε την προσωπική του σφραγίδα στα επιτεύγματα της Ρεάλ Μαδρίτης, με τα χρώματα της οποίας κατέκτησε 5 κύπελλα πρωταθλητριών (1956,1957, 1958, 1959, 1960), 8 πρωταθλήματα Ισπανίας και 1 Κύπελλο. Το 1960 κατέκτησε και το διηπειρωτικό.
Αγωνίστηκε στη Ρίβερ Πλέιτ, την Ουρακάν, την Μιγιονάριος και την Εσπανιόλ που ήταν και ο τελευταίος του σταθμός. Κατέκτησε ακόμα 2 πρωταθλήματα Κολομβίας και 1 πρωτάθλημα Αργεντινής, ενώ υπήρξε διεθνής με τρεις διαφορετικές εθνικές! Αργεντινή, Κολομβία και Ισπανία!
Σε 1166 αγώνες στα εθνικά πρωταθλήματα πέτυχε 829 γκολ. Του απονεμήθηκε δυο φορές η χρυσή μπάλα, το 1957 και το 1959. Η »ξανθιά σαϊτα» , όπως ήταν το παρατσούκλι του, ήταν μέλος του Hall of Fame της FIFA από το 2011. Δούλεψε και ως προπονητής (Ρεάλ, Βαλένθια, Ρίβερ Πλέιτ, Μπόκα, Σπόρτινγκ), κατακτώντας παντού τίτλους!
Το 1953 πήρε μεταγραφή για τη Ρεάλ, όπου έμεινε μέχρι το 1964.
Ο τύπος της εποχής είχε γράψει πως, αρχικά ο Ντι Στέφανο είχε συμφωνήσει με την Μπαρτσελόνα, αλλά τον… έκλεψε η «βασίλισσα» λόγω της ισχύος της από το χουντικό καθεστώς –ποιος ξέρει, μπορεί νάταν κι έτσι…
Το πρώτο… κλάμα του Αλφρέδο, ακούστηκε σε μια φάρμα λίγο έξω από το Μπουένος Άιρες, με τους γονείς του (Ιταλοί στην καταγωγή) να ανοίγουν ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί για την γέννηση του παιδιού τους. Ο μικρός από νωρίς μπήκε στα βάσανα, βοηθώντας τους γονείς του στις δουλειές στα κτήματα. Κάτι που, όπως ο ίδιος είχε πει, του έκανε πολύ καλό, καθώς οι δυσκολίες που πέρασε τον έκαναν πολύ δυνατό ως άνθρωπο.
Όπως κάθε παιδί, έτσι και ο Ντι Στέφανο αγάπησε το ποδόσφαιρο και σε ηλικία 12 ετών εντάχθηκε στην ερασιτεχνική Λος Καρντάγιες. Από μικρός είχε ξεχωριστή επαφή με την μπάλα, και έτσι κατάφερε να βοηθήσει την πρώτη ομάδα να κατακτήσει το ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Αργεντινής… Τα κατορθώματα του έφτασαν στα… αυτιά των ανθρώπων της Ρίβερ Πλέιτ, και οι «εκατομμυριούχοι» τον έκαναν δικό τους το 1941. Δεν ήρθε αμέσως η καθιέρωση στην Ρίβερ. Πρώτα έπαιξε δανεικός σε Ουρακάν και Ατλάντα και στα 20 του κατάφερε να πάρει θέση βασικού. Αυτό ήταν…
Από την πρώτη στιγμή κατάφερε να δείξει το πλούσιο ταλέντο του και να θεωρηθεί αναντικατάστατος.
Την επόμενη χρονιά (1947), όταν η Ρίβερ πήρε το πρωτάθλημα, ο Ντι Στέφανο πέτυχε 27 γκολ σε 30 αγώνες και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ. Εκείνη την εποχή έκανε και τις πρώτες εμφανίσεις του με την Εθνική της Αργεντινής. Η μεγάλη απεργία της περιόδου, τον… έστειλε στην Κολομβία.
Τα χρόνια ήταν δύσκολα στην Αργεντινή που το 1949 πλήγεται από μια μεγάλη ποδοσφαιρική απεργία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί παίκτες να… μετακομίσουν στην Κολομβία, καθώς το πρωτάθλημα της συγκεκριμένης χώρας δεν τελούσε υπό την έγκριση της FIFA. Στην Κολομβία με το συγκεκριμένο καθεστώς, δεν πλήρωσαν χρήματα για μεταγραφές και δεν έδιναν υψηλά ποσά για μισθούς. Έτσι, ο Αλφρέδο ντι Στέφανο φόρεσε τη φανέλα της Μιλιονάριος (της πρωτεύουσας Μπογκοτά). Με την ομάδα της Κολομβίας έκανε… πράγματα και θαύματα. Κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1950, ’51, ’52, ’53), πέτυχε 267 γκολ σε 292 ματς! Τότε, φόρεσε και την φανέλα της Εθνικής Κολομβίας.
Το 1953 ήταν χρονιά ορόσημο για τον Ντι Στέφανο. Το καλοκαίρι η Μιλιονάριος πραγματοποίησε περιοδεία στην Ισπανία. Η «ξανθιά σαΐτα» με τις επιδόσεις του ξετρέλανε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Οι δυο μεγάλοι της Ισπανίας κινήθηκαν για την απόκτησή του. Ο παίκτης ανήκε στην Ρίβερ Πλέιτ, αφού στη Μιλιονάριος δεν είχε πάρει ουσιαστικά μεταγραφή και η Μπάρτσα πρόλαβε να έρθει σε συμφωνία με την ομάδα του Μπουένος Άιρες. Την ίδια ώρα, οι άνθρωποι της «βασίλισσας» συμφώνησαν για την απόκτησή του με την Μιλιονάριος!
Είναι χαρακτηριστικό πως εκείνη την εποχή οι δυο μεγάλοι της Ισπανίας βρέθηκαν στα… χαρακώματα, με τους ανθρώπους της Ρεάλ να απαγάγουν τον παίκτη από το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης, φέρνοντας τον στη Μαδρίτη…
Τελικά, αποφασίστηκε να δώσει λύση μια επιτροπή, που-με βάση τα δημοσιεύματα της εποχής-με την… απειλή της χούντας, αποφάσισε τα δικαιώματα του Ντι Στέφανο να ανήκουν μισά- μισά και στις δυο ομάδες. Αυτό σήμαινε πως ο Ντι Στέφανο, θα αγωνιζόταν μια χρονιά στην Ρεάλ και μια στην Μπάρτσα. Κάτι που δεν άρεσε στους μπλαουγκράνα, οι οποίοι αποσύρθηκαν από την διεκδίκηση του παίκτη, κάνοντας λόγο για φαρσοκωμωδία! Έτσι, ξεκίνησε η… περιπέτεια του Ντι Στέφανο στην «βασίλισσα» με τα γνωστά αποτελέσματα…
Με τη φανέλα της «βασίλισσας» ο Ντι Στέφανο έκανε εκπληκτικά πράγματα. Αποτέλεσε τον ηγέτης της σούπερ ομάδας που κατέκτησε τα 5 πρώτα κύπελλα Πρωταθλητριών. Κατάφερε και το ακατόρθωτο: σκόραρε και τους πέντε τελικούς! Στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών σημείωσε 49 γκολ και για πολλά χρόνια ήταν ο πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση.
Ο Ντι Στέφανο παίζει μπάλα πια, με αντίπαλους τους… αγγέλους του ουρανού. Όσο καλοί κι αν είναι, μάλλον δύσκολο να τον νικήσουν.