«Όσο συνεχίζεται η κατρακύλα του success story, τόσο θα ρίχνουν λάσπη και θα προκύπτουν… άκρα» διαμηνύουν από την Κουμουνδούρου
Του Νίκου Ανδριόπουλου
Με ενδιαφέρον παρατηρούν εξ” αποστάσεως τις εν εξελίξει ζυμώσεις στη βάση του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού πολιτικού τοπίου, μετά και το κείμενο των «58». Το βήμα που επιχειρήθηκε τη Δευτέρα για τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα – ομπρέλας υπό την οποία θα στεγαστούν στις επικείμενες ευρωεκλογές κατά κύριο λόγο ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν φαίνεται να ανησυχεί την Κουμουνδούρου και χαρακτηρίζεται «μετέωρο». Και αυτό διότι όπως επισημαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προκύπτουν σημαντικά προβλήματα. «Πώς θα μπορεί το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται στην κυβέρνηση, αλλά να είναι και υπό τη σκέπη του νέου πολιτικού φορέα που πρεσβεύει υποτίθεται μία αλλαγή πολιτικής;» διερωτάται στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκτός αυτού το σημαντικότερο πρόβλημα αναμένεται να επισημοποιηθεί σήμερα, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες η ηγεσία της Αγίου Κωνσταντίνου δεν είναι θετικά διακείμενη στην εν λόγω κίνηση, γεγονός που αν επιβεβαιώσει ο Φ. Κουβέλης αφήνει το ΠΑΣΟΚ μόνο του και ουσιαστικά ακυρώνει την προσπάθεια δημιουργίας μίας «Ελιάς» εν τη γεννέσει της.
Στο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο αποκομίζουν και κάποια θετικά συμπεράσματα από την συγκεκριμένη κίνηση, καθώς βλέπουν την προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου κεντροαριστερού μνημονιακού φορέα που θα αλιεύσει στις παρυφές της Κουμουνδούρου, ως προσπάθεια να ανακοπεί η πορεία της προς την εξουσία, ως ένα άλλοθι που θα μπορέσει να λειτουργήσει εκ νέου ως κολυμβήθρα του Σιλαώμ για συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής και τέλος ως επιβεβαίωση για το ορθό της πολιτικής γραμμής που ακολουθεί.
Στα… άκρα η θεωρία των δύο άκρων
Εν τω μεταξύ ολομέτωπη επίθεση εξαπέλυσε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ στον πρωθυπουργό και το στενό επικοινωνιακό του περιβάλλον με αφορμή τη γενικότερη στάση του γύρω από την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων. Στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου ο Αλέξης Τσίπρας όταν του ετέθη ερώτημα για τις Σκουριές και την υπόθεση της Μαρφίν επανέλαβε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαρχής καταδικάσει απερίφραστα τις επιθέσεις. Έκανε ωστόσο λόγο και για παραθεσμικές λειτουργίες και άφησε ανοιχτό παράθυρο για προβοκατόρικες μεθοδεύσεις που στόχο έχουν να βλάψουν την αξιωματική αντιπολίτευση.
Σε αυτό το μήκος κύματος κινούνται στην Κουμουνδούρου, τονίζοντας πως «διατυπώνουμε εύλογες απορίες γιατί η δικαιοσύνη δεν έχει κάνει τίποτε ακόμη στην υπόθεση της Μαρφίν, ενώ έχουν περάσει τριάμισι χρόνια κι ενώ έχει σχηματιστεί δικογραφία ήδη από τον περασμένο Μάιο. Μήπως για να διευκολυνθεί η επικοινωνιακή χυδαιότητα των υπογείων της Ρηγίλλης;»
Κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ διαρρέουν, όπως επεσήμανε και χθες το thepaper.gr, πως «δεν υπάρχει κανένας λόγος εμείς να συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με αυτή την αθλιότητα περί δύο άκρων που σκοπό έχει τον αποπροσανατολισμό από τα εγκληματικά λάθη στον τομέα της οικονομίας και την αλλαγή ατζέντας μέσα από πολωτικές πρακτικές και επίπλαστα σενάρια επιστημονικής φαντασίας». Επισημαίνουν ωστόσο πως, όσο επιβεβαιώνεται ότι η ασκούμενη πολιτική έχει μπει σε λάθος ράγες, τόσο από την πλευρά της η κυβέρνηση θα οξύνει το κλίμα πόλωσης. Έτσι, στην αξιωματική αντιπολίτευση αναμένουν πως τα χθεσινά μαντάτα από το Eurogroup και η «πόρτα» του κ. Άσμουσεν στον υπουργό Οικονομικών, που αποτελεί ουσιαστικά προαναγγελία νέων μέτρων, αφού απέκλεισαν κούρεμα και μετακύλιση των ομολόγων που λήγουν το 2014, θα επιφέρουν νέα επικοινωνιακή επίθεση και «λασπολογίες» από το Μαξίμου.
Σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ το μύθευμα των δύο άκρων προέκυψε για να εξυπηρετήσει μικροπολιτικές σκοπιμότητες:
«α) Επιχειρεί να διασκεδάσει τις πολιτικές ευθύνες των κ.κ. Σαμαρά και Δένδια για την ιδιοτελή πολιτική ανοχή απέναντι στην εγκληματική δράση των νεοναζί και τη διάβρωση της Ελληνικής Αστυνομίας. Ανοχή την οποία παραδέχτηκε ο ίδιος ο κ. Σαμαράς στην εμπρηστική ομιλία του. Ανοχή που κάποιοι φίλοι του (πχ Μπαλτάκος) δεν δίστασαν να την φαντασιωθούν ακόμη και ως μετεκλογική συνεργασία. Ο δε αρμόδιος υπουργός Δημόσιας Τάξης είναι πολλαπλά έκθετος. Διότι, στη Βουλή, στις 40 και πλέον συναφείς ερωτήσεις της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος ο κ. Δένδιας, παρόλο που γνώριζε, καθησύχαζε. Και διότι μπροστά στον διεθνή διασυρμό της Ελλάδας από εφημερίδες όπως ο Guardian ο ίδιος, αντί να πράξει τα δέοντα, απειλούσε με μηνύσεις (που βεβαίως ποτέ δεν έκανε).»
β) Επιχειρεί να συσκοτίσει την απανθρωπιά της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής. Διότι αν πιστέψουμε ότι ο κ. Σαμαράς «καταδικάζει τη βία απ” όπου κι αν προέρχεται», τότε η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησής του δεν συνιστά βία. Όμως, τι είναι η ανεργία και η εισοδηματική εξαθλίωση, τι είναι το να μην μπορείς να ταΐσεις τα παιδιά σου ή/και να τα στείλεις σχολείο, τι είναι ο κίνδυνος να σου πάρουν το σπίτι ή να μπεις φυλακή λόγω υπερχρέωσης, τι είναι ο αποκλεισμός εκατομμυρίων πολιτών από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τι είναι οι αυτοκτονίες; ρωτά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.»
γ) Επιχειρεί να κατασυκοφαντήσει τους μαζικούς κοινωνικούς αγώνες. Αυτή είναι μια από τις βαθύτερες στοχεύσεις της αθλιότητας των δύο άκρων και της κατασυκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εμπρηστική ομιλία του ο κ. Σαμαράς δεν δίστασε να πει ότι όποιος αντιτάσσεται στην απελπισία που προκαλεί η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησής του (δηλαδή πρώτα και κύρια τα ίδια τα θύματα της πολιτικής αυτής) ενισχύει τον εξτρεμισμό».
δ) Επιχειρεί να προστατέψει τον κ. Σαμαρά από το πολιτικό κόστος της κυβερνητικής πολιτικής. Διότι οι μνημονιακοί γνωρίζουν πολύ καλά πόσο βαθειά είναι η κοινωνική και οικονομική καταστροφή που προκαλεί η πολιτική τους, πόσο γιαλατζί είναι το υποτιθέμενο success story. Γνωρίζουν ότι ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να ανεχτεί τη νέα εισοδηματική αφαίμαξη που σχεδιάζουν με περικοπές και χαράτσια, δεν πρόκειται να ανεχτεί να του πάρουν το σπίτι, δεν θα ανεχτεί δεύτερο χειμώνα να ξεπαγιάζουν τα παιδιά του, δεν θα ανεχτεί την εν εξελίξει διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, τις μαζικές απολύσεις, τη διάλυση της αμυντικής βιομηχανίας, την ιδιωτικοποίηση του νερού».