ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΜΑΞΙ…
Ξεκινάς μια βόλτα με το αμάξι…
Μπαίνοντας δεν ξέρεις που ακριβώς θέλεις να πας! Αν πρέπει. Θέλεις; Δεν θέλεις;… Δεν ξέρεις…
Ένα κενό… Απλά θες να οδηγήσεις…σ” όσο πιο ήσυχα μέρη μπορείς..!
Κάπου ν ακούγεται μόνο η μουσική σου!
Πατάς γκάζι κι έφυγες λοιπόν…
Οδηγώντας φτάνεις σε δρόμους που δεν ξέρεις! Δεν έχεις ξαναδεί…
Βλέπεις εκατοντάδες ανθρώπους να σέρνονται τριγύρω… Εκνευρίζεσαι…
Αυτή η μίζερη μετριότητα ψυχών μπορεί να σε εξοντώσει…
Διψάς για ενέργεια… Να πάρεις και να δώσεις…
Να νιώθεις την θετική αύρα να στολίζει τις ψυχές…
Τπτ και πουθενά… Νεκρά κουφάρια ψυχών απλά υπάρχουν… Τα σώματα δοχεία άδεια σε περικυκλώνουν…
Θες να ουρλιάξεις! Και; Κανείς δεν θα σε ακούσει…
Δεν θα καταλάβει τπτ από την κραυγή σου…
Κι όμως εσύ ουρλιάζεις… μ” όλη σου τη δύναμη… μέχρι να γδαρθούν τα σωθικά σου…
Καμιά ανταπόκριση μα συνεχίζεις… όλο και πιο δυνατά…
Σαν να θέλει η ψυχή σου να δραπετεύσει… Αλλά τωρα πια δεν ακούς… Δεν ακούς την ίδια σ τη φωνή..!
Φόβος… τον νιώθεις… Σε πλησιάζει απειλητικά χωρίς να χεις τρόπο να τον αντιμετωπίσεις…
Κι έχει παρέα μαζί του…Ολόκληρη στρατιά ανθρώπων φοβικών…
Δεν θες να γίνεις σαν αυτούς… Αρχίζεις να τρέχεις… τρέχεις όσο πιο γρήγορα μπορείς… Αλλά ξάφνου καταλαβαίνεις ότι είσαι στάσιμος…
Σπρώχνεις το κορμί σου με δύναμη να φύγει…Πλησιάζουν!
Απλώνουν τα χέρια τους να σε αγγίξουν…Κι εσύ εκεί με κολλημένα τα πόδια στο ίδιο σημείο…
Κι όλα γύρω σου αρχίζουν αν κινούνται σε fast forward… Κι εσυ εκεί,στάσιμος…όσο κι αν προσπαθείς…
Ο φόβος πια είναι τρόμος! Κρύος ιδρώτας… Θέλεις όμως να βρεις τη δύναμη να φύγεις μακριά…
Να καταφέρεις να κουνήσεις το κορμί σου…
Μπορείς… Γιατί εσύ έχεις μάθει να μην φοβάσαι…
Μη σε ξεγελά αυτό που νιώθεις, δεν είναι τρόμος… Είσαι πιο δυνατός… Φώναξε το να το ακους..!
Η φωνή σου επανέρχεται! Φώναξε! ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ!
Είσαι περικυκλωμένος και πρέπει αν δραπετευσεις…
ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ!…
Ένα χέρι σ ακουμπάει βρώμικο και σαν ηλεκτρισμός διαπέρασε το σώμα σου…
Ξεκόλλησες… Άρχισες να τρέχεις στο φως… Το βλέπεις…μπορείς… Μπορείς να το φτάσεις!
Κοιτάς τριγύρω σου ολοι νεκροί,κανείς να πιαστείς…να σε σπρώξει,να γλυτώσεις πιο γρήρορα…
Τώρα στόχος σου μόνο το φως! Πλησιάζεις…
Λίγο ακομα για να γλυτώσεις από το μίασμα των νεκρών ψυχών…
Λίγο ακόμα και θα μείνεις γεμάτη,ζωντανή…δεν έχουν καταφέρει να σε μολύνουν ακόμα…
Δάκρυα νιωθεις να κυλάνε στα μάγουλα σου!
Είναι από την λύτρωση που νιώθεις να έρχεται…κι από μια ξαφνική χαρά…
Έφτασες στο φως και χαμογελάς!
Ένα χέρι! Μια μορφή! Μια φωνή σε καλεί!
Άλλος ένας “ζωντανός” σαν εσένα! Που γλύτωσε τον «θάνατο»…
Σου αρπάζει το χέρι και σε κρατάει σφιχτά… Δεν περίμενες να τον βρεις εκεί… Προχωράτε μαζί
ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΜΑΞΙ… στο φως!
Γυρνάει σε κοιτάει με το καθάριο βλέμμα του και σου χαμογελά!…
«Είμαι εγώ εδώ! Μη φοβηθείς ποτέ ξανά», λέει, «μαζί θα κρατηθούμε στη ζωή!»
«Δεν θ” αφήσω ποτέ το χέρι σου..!» Δεν φοβάσαι πια…
Δεν είσαι μόνος..![space size=»20″]