Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Γράφει ο… ‪@tsiakanikas

 ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΧΘΕΣ…

 

 

@tsiakanikas RUBICΤι συνέβη τα τελευταία χρόνια; Πως αντέδρασαν οι ηγέτες; Μπορούν να αποδιαρθρώσουν το πελατειακό-ρουσφετολογικό σύστημα που δημιούργησαν; Η κρίση μπορεί να γεννήσει νέα μοντέλα ηγετών; Ποια χαρακτηριστικά επιβάλλεται να έχουν; Ας θυμηθούμε…

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Π,

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Σ,

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Τ

ΚΑΙ…Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ Χ !

-Πολλούς μήνες πριν τις εκλογές του 09, προειδοποιείται η Κυβέρνηση Καραμανλή απο τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και  το ΔΝΤ, ότι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός οδηγεί τη χώρα στα βράχια. Το αυτί του ιδρώνει, αλλά στα μάτια του έχει τα σκάνδαλα και τη σκανδαλολογία…

-Καραμανλής και Παπανδρέου ενημερώνονται πριν τις εκλογές από τον Προβόπουλο ότι χτυπάνε καμπανάκια στην ΤτΤ…Το τι α κ ρ ι β ώ ς τους είπε, παραμένει μέχρι σήμερα ασαφές, παρά τις δηλώσεις που έγιναν …

– Ο Καραμανλής πάει σε εκλογές συνεχίζοντας τις προσλήψεις στο Δημόσιο μέχρι και την Παρασκευή πριν την Κυριακή της κάλπης, όπως έκαναν όλοι οι Πρωθυπουργοί, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, για να διατηρήσουν δυνάμεις και να… ισοφαρίσουν τη φθορά που προκάλεσε η διακυβέρνηση τους.

 

– Ο Παπανδρέου, δέσμιος του κομματικού μηχανισμού και των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστικών πριγκιπάτων που το κόμμα του δημιούργησε, χαϊδεύει αυτιά για να μεγιστοποιήσει την εκλογική επιτυχία, παρότι ήταν δήλωνε εχθρός του εγχώριου κοτζαμπασισμού. <Λεφτά υπάρχουν >, λέει, <αλλά που πανε τα λεφτά> και αυτή η φράση, στιγματίζει το μέλλον του!

 

– Ο Καραμανλής, ξερει το ότι έλλειμμα  μιας μόνο χρονιάς (2009) θα πετάξει σε πρωτοφανή ύψη, μιλά αορίστως για μεταρρυθμίσεις (έξι χρόνια μετά την…επανιδρυση του κράτους), μιλά για συγκράτηση μισθών και συντάξεων, αλλά ξέρει ότι αυτό δεν φτάνει ούτε για τα… μάτια του κόσμου (ΕΕ,ΔΝΤ)… Ξέρει ότι θα χάσει στις εκλογές γι αυτό και ψεύδεται… λελογισμένα! Υπενθυμίζεται ότι οι εκλογές του ‘09 ήταν πρόωρες, όπως και οι εκλογές του ‘07! Δύο χρόνια χαμένα, στη δίνη της διεθνούς κρίσης, από μια άτολμη εσωστρεφή Κυβέρνηση, που προτίμησε να αποδράσει από τα προβλήματα, παρά να τα αντιμετωπίσει.

 

– Ο Παπανδρέου, κερδίζει τις εκλογές με περίπατο! Βρίσκει το ταμείο της Γενικής Κυβέρνησης άδειο και τα ταμεία των Ασφαλιστικών ταμείων ρημαγμένα…Αντί να δράσει άμεσα, ψάχνεται! Αντί να πάρει μέτρα, δίνει επιδόματα αλληλεγγύης ,για να μην τον κατηγορήσουν για αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων.

 

– Ο Καραμανλής  μετεκλογικά… ξεκουράζεται σε χιονοδρομικό κέντρο κι ο Παπανδρέου… ξυλιάζει στην Αθήνα! Χαζεύοντας  το άδειο ταμείο, επικοινωνεί με τη Μέρκελ, που-απο οτι μάθαμε αργότερα- του γυρίζει την πλάτη, με το ατράνταχτο επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν ευρωπαϊκοί θεσμοί προστασίας για τα…ζημιάρικα μέλη της Ένωσης. Υπενθυμίζεται ότι, τότε, στην Ευρώπη κυριαρχεί η Δεξιά (Μέρκελ, Σαρκοζί), στις αγορές κυριαρχούν οι κερδοσκόποι και στην ελληνική πολιτική ζωή οι καιροσκόποι! Στρέφεται στον Στρος Καν (πριν νταραβεριστεί με την καμαριέρα) για να πιέσει την Ευρώπη στην εξεύρεση λύσης.

 

-Ο Καραμανλής, επιστρέφει στην Ελλάδα  χωρίς το άγχος της διακυβέρνησης που τον βασάνιζε, αλλά με μια ..αφωνία που τον ταλαιπωρεί από τότε! Με την ελπίδα ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντα ως φάρσα, οι Καραμανλήδες… αυτοεξορίζονται για να τους ζητηθεί η σωτηρία, μετά από καταστροφές!

 

-Τη Νέα Δημοκρατία αναλαμβάνει ο Αντώνης Σαμαράς. Σχετικά άφθαρτος, μετά  την πολύχρονη απουσία του από την πολιτική ζωή, γίνεται ο πολιορκητικός κριός για την άλωση του… Μητσοτακικού κάστρου! Σε λίγο, θα αρχίσει να διαφημίζει στο Ζάππειο τα… θαύματα που θα έκανε, εάν κυβερνούσε αυτός κι όχι ο συμμαθητής του Παπανδρέου! Ως άλλος Ιησούς, που χάθηκε από την ιστορία στο Ναό του Σολομώντα και εμφανίστηκε θαυματοποιός μετά από χρόνια στην Ιερουσαλήμ…

 

– Ο Παπανδρέου συνεχίζει να ομφαλοσκοπεί, να ρωτάει δεξιά κι αριστερά τους νομπελίστες της Οικονομίας, να κυνηγιέται από τους δημοσιογράφους στα όρη (Νταβός) και τα άγρια βουνά (S&P και λοιποί Οίκοι), να πιέζεται από τη βαθιά Πασοκαρια και να μην τολμά! Χρειάζονται λεφτά για να μην κηρύξει χρεοστάσιο! Χρειάζεται πολλά  δισεκατομμύρια για να μην του σκάσει η βόμβα στα χερια! Δεν απευθύνθηκε στη Ρωσία, δεν απευθύνθηκε στην Κίνα, δεν βγήκε στις αγορές για να δανειστεί ξαφνικά… πολλαπλάσια ποσά απ ότι συνήθως δανείζονταν η Ελλαδα!(Αν το έκανε δεν θα μας έπαιρναν χαμπάρι λενε οι αφελείς) Κατηγορηθηκε για αυτό… Απο τον Συριζα, τη Χρυσή Αυγή, το Χρυσό Αυγό (Καμμένος) και φυσικα το ΚΚΕ… Χρόνια αργότερα, κατάλαβαν όλοι αυτοί (αν κατάλαβαν… ) ότι αυτοί οι σωτήρες δεν ήταν πρόθυμοι να δώσουν ούτε 2 δισ. στην Κύπρο!

 

– Ο Παπανδρέου στον <γύρο του κόσμου > ανακαλύπτει ότι ο κόσμος είναι άκαρδος, όταν πρέπει να δανείσει  κάποιον που έφαγε τον  <μισθό > του σε μίζες, καγιέν, λούσα, μπαρμπούτι και ντόλτσε βίτα! Κι ότι γίνεται αδίστακτος όταν δεν έχει διαβεβαιώσεις ότι δεν θα ξοδέψει με τον ιδιο τρόπο τα δανεικά που θα του δώσει! Έτσι, το μνημόνιο έγινε μονοδρομος! Κι από τότε, οι Έλληνες χωρίστηκαν σε μνημονικούς και αντιμνημονιακους! Κι οπου υπάρχει χωρισμός, υπάρχει γκρίνια και φασαρία…

 

-Το μνημόνιο (δηλαδή το συμβόλαιο με τους δανειστές) επέβαλε μειώσεις μισθών, συντάξεων, εσωτερική υποτίμηση, ύφεση και εφιαλτική ανεργία. Προέβλεπε αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, που όλοι γνώριζαν ότι πρέπει να γίνουν, αλλά κανένας δεν τολμούσε για 30 χρόνια! Ακόμα και με τη δαμόκλειο σπάθη της καταστροφής  να επικρέμαται επί των κεφαλών μας, αυτές οι αλλαγές και αυτές οι μεταρρυθμίσεις φρενάρονται μέχρι σήμερα, από τα συμφέροντα που λειτούργησαν ως συγκοινωνούντα δοχεία με το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του.

 

– Ο Παπανδρέου δέθηκε χειροπόδαρα από το ίδιο του το κόμμα, ο Σαμαράς έτρεχε κάθε τρείς και λίγο στο Ζάππειο, ο Τσίπρας ανέβηκε στα… κάγκελα και οι αγανακτισμένοι πλημμύρισαν το Σύνταγμα… Με απειλές για ξύλο, για ελικόπτερα, για φυλακίσεις…Ταυτόχρονα η  μωροφιλοδοξία αντάμα με την πατριδοκαπηλεία, γέννησαν νέα σχήματα που στόχευσαν (και) στην κρατική επιδότηση. Αθάνατη Ελλάς!

 

-Τώρα μιλάει ο …Παπακαλιατης! Αν υπήρχε σύμπνοια, αν είχαν γίνει στην ώρα τους οι μεταρρυθμισεις, αν δεν χάνονταν χρόνος σε άγονες ενδοκυβερνητικές αντιδικίες, αν δεν παίζανε ζαριές τα κόμματα για το μέλλον της χώρας, αν η εθνική συνείδηση ήταν το μόνο ζητουμενο, αν η αστική ταξη στέκονταν στο ύψος των περιστάσεων, αν, αν, αν,…ίσως σήμερα να ήμασταν ήδη πιο κοντά στην πόρτα της εξόδου από την κρίση. Αλλά τα <αν> είναι πολλά για να βγάζουμε συμπεράσματα… Ας περιοριστούμε στα δεδομένα!

 

-Ο Παπανδρέου έκανε πολλά λάθη. Και  εις βάρος του!

 

1. Όταν είδε τον γκρεμό, μετά τις εκλογές, δεν μοιράστηκε τον… πόνο του! Χίλιες φορές να έλεγε στους πολίτες <η κατάσταση είναι χειρότερη απ ό,τι φανταζόμουν, χρειάζεται πανεθνική προσπάθεια, συγγνώμη για τις υποσχεσεις, ξαναπάμε σε εκλογές, τιμωρήστε και μένα, αλλά επιβάλλετε εσείς τις εξελίξεις>.

 

2. Κατηγορήθηκε ότι έσυρε την Ελλάδα στο ΔΝΤ (εσχάτως και από τον πρώην υπουργό του Α.Λοβέρδο)… Κατηγορήθηκε ότι έπαιξε με τα spreads προς όφελος φίλων του…Κατηγορήθηκε ως προδότης και συνωμότης…Κατηγορήθηκε ως ηλίθιος και ως τουρίστας…Ολοι οι κατήγοροι κέρδισαν πόντους στην πολιτική σκηνη, πριν στοιχειοθετήσουν – και φυσικά πριν αποδείξουν – τις κατηγορίες! Μερικά κουτσαβάκια μάλιστα, κέρδισαν περισσότερα από όσα  περίμεναν… Η Ιστορία δεν μίλησε ακόμη! Αυτή που μίλησε ειναι η Μερκελ που λίγο-πολύ επέβαλε το ΔΝΤ στην Ευρώπη και ο Σόιμπλε που μιλά ακόμα και για Ρώσικη βοήθεια προκειμένου να σωθεί η Κύπρος.

 

3. Μιλωντας στη Βουλή επιτέθηκε σε αυτούς που τον στήριξαν για να <κάνει τη βρώμικη δουλειά> αλλα αγνόησε ότι όλοι αυτοί έχουν την ιδεολογία και την εθνική συνείδηση στην …τσέπη! Μερικές μέρες  μετά τις αναφορές του στην ανακεφαλοποιηση των τραπεζών και την κρατική εισβολή σε αυτές, δεν ήταν πια Πρωθυπουργός!

 

4. Βλέποντας ότι οι αντίπαλοι του δεν ήταν πρόθυμοι να συνεργαστούν, καταλαβαίνοντας  ότι η κυβέρνηση του αδυνατεί να σηκώσει μόνη της το βάρος, παίζει το χαρτί του δημοψηφίσματος! Όσο ενοχλήθηκαν οι “Μερκοζί”, άλλο τόσο ενοχλήθηκαν οι εγχώριοι πλουτοκράτες (που λέει κι η Παπαρήγα)! Τυχαίο; Δεν νομίζω… Αν η πρόταση για δημοψήφισμα περνούσε, αναρωτηθείτε τι  δ ε ν θα είχε συμβεί έως σήμερα!

 

– Ο Σαμαράς έκανε κι αυτός πολλά! Μεταξύ άλλων, καθυστέρησε όλα όσα έπρεπε να γίνουν, για να τα υλοποιήσει ως Πρωθυπουργός δύο χρόνια αργοτερα! Είχε αρχίσει να ρίχνει νερό στο κρασί του, όταν του ζητήθηκε επισήμως από την τρόικα η υπογραφή του! Κι επειδη προσέχουμε που βάζουμε την υπογραφή μας, ο Αντώνης ξέχασε το Ζαππειο, την <άλλη συνταγή> και τα περίφημα, – πλην όμως… άφαντα – ισοδύναμα! Με την πολυτέλεια μάλιστα να έχει συγκυβερνήτες αυτούς  που σήκωσαν όλο τον εκλογικό θυμό για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων! Για την Ιστορία, πάντως, πρέπει να του αναγνωριστεί ότι παρά τις αντιμνημονιακες κορώνες, ψήφισε σχεδόν τους μισούς νόμους που έφερε η κυβέρνηση Παπανδρέου και που… αρνήθηκαν να <τρέξουν> οι υπουργοί του! Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρουν όλοι…

 

– Ο Τσίπρας απλώς δεν έκανε τίποτα! Συνεχίζει να …χορεύει! Για την ακρίβεια, δεν έκανε τίποτα άλλο, από το να κατηγορεί, να καταγγέλλει και να διαδηλώνει! Συγκεντρώνοντας στο πρόσωπο του, όλα εκείνα τα αρνητικά χαρακτηριστικά των ηγετών που κατάντησαν τη χώρα ανίσχυρη, επαίρεται κι αυτός, ως άλλος Σαμαράς ότι, αντί για <άλλη συνταγή>, έχει <άλλο φάρμακο>! Ξέρει ότι αν κληθεί να μας δωσει το… φάρμακο του, πιο πιθανό είναι να αρρωστήσει ο ιδιος! Και κάνει ότι μπορεί για να μην χρειαστεί να κάνει σύντομα τον γιατρό!… Όσο πιο συστημικός γίνεται μάλιστα, (θωπευμένος από αυτούς που βλέπουν μακριά για τα προσωπικά τους οφέλη), τόσο πιο πειστικά υποδύεται το ρόλο του!

 

– Όπως συνέβη σε όλες τις περιόδους κρίσης της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, τα αδιέξοδα έγιναν θερμοκήπια και για νεα. φρούτα! Κι όπως συνέβη σε όλες αυτές τις περιόδους, μόλις έκλεισε ο κύκλος ,μαράζωσαν στην αφάνεια…

 

– Από όλους αυτούς, που είναι σήμερα έξω από το χορό, δεν έχει ακουστεί τίποτα ουσιαστικό και σαφές  για την έξοδο της χώρας από την κρίση… Μόνο θολές υποσχέσεις! Μόνο σχέδια επί χάρτου! Μόνο βερμπαλιστικά αναθέματα!

 

-Αυτός ο ιδιότυπος < μανιχαϊσμός>, μεταξύ μνημονίου και αντιμνημονιου, που επιβλήθηκε με την βοήθεια και των μίντια, απομάκρυνε για μια ακόμα φορά τους Έλληνες από την ανάγκη να δουν κατάματα τις πραγματικές αιτίες και τις στρεβλώσεις που οδήγησαν την Πατρίδα στο χείλος της καταστροφής. Ο πολιτικός κόσμος επιμένει  στην πεπατημένη για ίδιον όφελος και ο πνευματικός κόσμος εξακολουθεί να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου (όταν δεν ξυπνά για λίγο προκειμένου να…δοξαστεί)!

 

– Που είναι οι προτάσεις για την υπέρβαση της ανθρωπιστικής κρίσης που όλοι επικαλούνται; Που είναι το σχέδιο για τη δημιουργία του πλέγματος προστασίας όσων εχουν περιέλθει σε ανέχεια; Που είναι το σχέδιο για τη δημιουργία ενός κράτους που θα σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες του; Που είναι το μέτωπο κατά της φοροδιαφυγής και της διαμόρφωσης εθνικής φορολογικής συνείδησης; Που είναι οι παρεμβάσεις των εχόντων υπέρ των μη εχόντων, όταν λείπουν τα φώτα της δημοσιότητας; Που είναι οι Ελληνάρες που φοβούνται το ξεπούλημα της αλλά δεν βγάζουν κιχ για το ξεπουπούλιασμα  των κρατικών ταμείων; Που είναι οι διαπρύσιοι πολέμιοι του κρατισμού και της κομματοκρατίας; Ποιο είναι το νέο εθνικό όραμα;

Αν πράγματι θέλουμε να αποδεσμευτούμε απ ότι μας στερεί κυριαρχία και υπερηφάνεια, αντί να συνεχίσουμε τον δρόμο της αντιδικίας περί συνενοχής, ας στρώσουμε τον δρόμο για το μέλλον με συνευθυνη…

 

Απομονώνοντας μια  φράση του Ισοκράτη για το <πολίτευμα που εκπαιδεύει τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει>, το ερώτημα που αναδεικνύεται αφορά στο μοντέλο του ηγέτη, που θα καταφέρει αύριο, να επαναπροσδιορίσει έννοιες όπως η ελευθερία και η ισονομία στην ελληνική κοινωνία.

 

Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις της τελευταίας περιόδου δείχνουν, οτι τα <μεγάλα λόγια> δεν πείθουν πια κανέναν. Κι ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τους ηγέτες που αρέσκονται  να ψαρεύουν σε θολά νερά, τους ηγέτες που αρκουνται σε γενικότητες και διαξιφισμούς για εντυπωσιασμό, σε ηγέτες που δεν περιγράφουν με απόλυτη σαφήνεια τις προθέσεις και τα σχέδια τους, σε ηγέτες που υπερασπίζονται με κομματικούς υπολογισμούς όλους και όλα, ακόμα κι αυτούς η αυτά που γνωρίζουν οτι συνέβαλλαν αποφασιστικά στον εκφυλισμό της πολιτικής και οικονομικής ζωής…

 

Στα πρόσωπα των ηγετών καθρεφτίζονται, σε όλες τις εποχές, οι προσδοκίες, οι ανάγκες και τα συναισθήματα των πολιτών. Σε αυτή την εποχή, το ζητούμενο δεν είναι πως <φαίνονται> οι ηγέτες αλλά πως <είναι>. Διότι σε αυτόν τον τόπο ,αναδείχθηκαν πολλοί αντιφατικοί ηγέτες σε πολλές <αμφίσημες> εποχές. Σήμερα η εποχή έχει άλλα χαρακτηριστικά και η αυριανή ηγεσία, οφείλει να τα εκφράσει… Η επείγουσα ανάγκη είναι να συνειδητοποιήσουμε ποια Ελλάδα θέλουμε για το αύριο! Γιατί η στάση του ηγέτη διαμορφώνει τη στάση  των ηγουμένων και η συνείδηση των ηγουμένων διαμορφώνει τη συνείδηση των ηγετών!

 

By