Γράφει ο… @starvpan

Μισοξαπλωμένος στο καναπέ μου, σύμβολο ασφάλειας και θαλπωρής χρόνια τώρα, άκουσα τη γνώριμη φωνή του δημοσιογράφου να λέει « εγέρθητι θέλει να σου μιλήσει ο Πρωθυπουργός σου»

Μια ταραχή μ έπιασε «μα καλά σε μένα θέλει να μιλήσει κοτζάμ Πρωθυπουργός ;»

Η αλήθεια ότι είχαμε μάθει τους Πρωθυπουργούς να τους φωνάζουμε με τα μικρά τους ονόματα, το θελαν κι οι ίδιοι .. υπήρχε μια οικειότητα .. συνήθως προεκλογικά ..

Ο τόπος μικρός γνωριζόμαστε μεταξύ μας και κάποιοι από μας τυχαίνει να κουβαλάμε μνήμες. Ποτέ δεν είχε κρύψει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του, άλλωστε με συγγενείς πολιτικούς και σπουδές σε αμερικάνικα πανεπιστήμια ήρθε έτοιμος  να επηρεάσει τις τύχες της χώρας αφού ήταν λέει ο νεώτερος βουλευτής ή υπουργός δε θυμάμαι πια .Στα πρώτα βήματα στράβωσε η δουλειά  . Στα πλαίσια της  λογικής του επηρέασε τη πτώση  δημοκρατικά εκλεγμένης Κυβέρνησης  γιατί θεώρησε ότι ξεπουλιόταν κομμάτι της εθνικής κυριαρχίας, με την στραβή χρήση του ονόματος περιοχής της χώρας από ξένους και κομμάτι της εθνικής περιουσίας, με την εκχώρηση τμήματος της επιχείρησης  των τηλεπικοινωνιών . Αλλά είπαμε τότε που τάκανε αυτά είχε  στο μυαλό του το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος  «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στο πατριωτισμό των ..….» έτσι το δε έτσι έπραξε.

Τα χρόνια περάσαν, το όνειρο του έγινε πραγματικότητα Εκλέχτηκε αρχηγός μεγάλου κόμματος και αμέσως όρθωσε το ανάστημα του στη κακιά Ευρώπη.. Είχε άποψη. Είχε επιχειρήματα. Έλεγε ότι το πρόγραμμα δε βγαίνει. Θυμάμαι ήταν  μέσα Νοέμβρη του 11 όταν ακούσαμε να λέει με στόμφο και τσαμπουκά  «…Τους απαντάμε ότι η δική μας υπογραφή δεν “υπάρχει” κάτω απ τη δική τους…»   Βέβαια  εννοούσε ότι θα υπήρχε δίπλα στη δική τους ισότιμα ή πάνω απ αυτές .. Εμείς προφανώς δεν καταλάβαμε… τότε.

“Κυρίες  κύριοι Ο κύριος Πρωθυπουργός έχει το λόγο” είπε ο δημοσιογράφος με τα μοντέρνα γυαλιά (άραγε σ αυτό το κανάλι ήταν στα προαπαιτούμενα για τη  θέση να φορούν οι παρουσιαστές γυαλιά; .. ποτέ δε κατάλαβα..)

Επιτέλους σε είχα απέναντι Μου φαινόσουν γερασμένος Έμοιαζες να κάνεις κάτι σα προσευχή….

«Φίλες και φίλοι αναγκάζομαι να απευθυνθώ σε σας, ζητώντας να με καταλάβετε Από μικρός είχα ένα όνειρο όπως όνειρα κάνει το κάθε παιδί… Μόνο που το δικό μου ήταν πως θα καταφέρω να γίνω πρωθυπουργός, να βοηθήσω τη χώρα να διώξω τα τζάκια. Είναι γεγονός ότι δεν ξεκίνησα καλά, αλλά στη συνέχεια έμαθα βελτιώθηκα. Βέβαια η εκλογή μου στηρίχθηκε λίγο στον εκλογικό νόμο, λίγο στους φίλους στα κανάλια που “έκαναν τις σωστές ερωτήσεις με αυτονόητες απαντήσεις”,  λίγο στο σχεδόν διαλυμένο κόμμα του προκατόχου μου που ήθελε  να κερδίσει χρόνο μπας κ ανασυνταχθεί, λίγο στο άλλο κόμμα το μικρό που μου έκανε προξενιό  ο συνεργάτης κ αριστερό μου χέρι και λίγο στο αντίπαλο κόμμα που μίλαγαν τόσοι πολλοί που ούτε οι ίδιοι δεν ήξεραν τι έμενε στο τέλος της μέρας »

Ήπιε μια γουλιά νερό και συνέχισε: «Ως εδώ όμως… Πρέπει να σας πω κάποια πράγματα, όπως μου βγαίνουν. Δεν μπορώ να είμαι πρωθυπουργός μιας χώρας τους πολίτες της οποίας παραπλάνησα με παραμύθια, όπως επαναδιαπραγμάτευση, εθνικό σχέδιο 18 σημείων για έξοδο απ τη κρίση, τους 3 καφέδες στο Ζάππειο. Ναι, ξέρω, υποσχέθηκα διάφορα όπως, αυξήσεις των χαμηλών συντάξεων , είπα «όχι» στις μειώσεις μισθών, ναι στην ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς , όχι στο χαράτσι, ναι στη μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών και άλλα πολλά Όμως έχω ένα  βάρος παραπάνω γιατί όταν τα έλεγα αυτά ήξερα.. Είχα βάλει την υπογραφή μου σε όλα. Σας παραπλάνησα, το ξέρω, αλλά τα γκάλοπ μ” έδειχναν πρώτο στις εκλογές και δε μπορούσα ν αντισταθώ στο πειρασμό. Μετά – ξέρετε πως είναι αυτά: Άμα βάλεις τη μια υπογραφή έρχεται η άλλη και μετά  σου ζητούν κι άλλη μέχρι να στα πάρουν όλα, ότι έχεις και δεν έχεις, από επιχειρήσεις μέχρι κυριαρχία …

Μεταξύ μας, παρά τα καλά αγγλικά που ξέρω, ποτέ δεν κατάλαβα τη διαφορά ανάμεσα στη μεταρρύθμιση που λέγαν όλοι οι ξένοι και στην περικοπή που μου έλεγαν συνέχεια απ” το  υπουργείο των Οικονομικών… Έτσι σας κοιτάω στα μάτια τον καθένα χωριστά και σου λέω απ” τα βάθη της καρδιάς μου:

Δεν μπορώ να συνεχίσω να είμαι πρωθυπουργός σε μια χώρα της οποίας  τους κατοίκους παραπλάνησα για να κάνω ένα παιδικό όνειρο πραγματικότητα. Δεν μπορώ να είμαι πρωθυπουργός μιας χώρας που οι συνταξιούχοι, οι μισθωτοί, οι αγρότες, οι επαγγελματίες, οι κάτοικοι της υποφέρουν, που τους έχω ρημάξει στους φόρους. Δεν μπορώ να είμαι πρωθυπουργός σε μια χώρα που άνθρωποι αυτοκτονούν επειδή βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδα , που οι άνεργοι ξεπερνούν το 1,5 εκ ανθρώπους .

Δεν μπορώ να είμαι πρωθυπουργός σε μια χώρα που μερίδα των κατοίκων της έχασε την ανθρωπιά της, ξέχασε πανάρχαια χαρίσματα όπως τη φιλοξενία την ανοχή στη διαφορετικότητα, τη συμπόνια στον ανήμπορο.  Δε μπορώ να είμαι πρωθυπουργός μιας χώρας που για να περάσω , να επιβάλω άδικους νόμους χρησιμοποιώ το “εθνικό συμφέρον” σε βουλευτές και δικαιοσύνη και στη συνέχεια εγκαλώ τους πολίτες ότι δεν εφαρμόζουν τους νόμους και ζητώ απ την αστυνομία να δέρνει όσους διαμαρτύρονται  … Δε μπορώ …»

Ένοιωσα το ταρακούνημα κ ήταν δυνατό. Πετάχτηκα Μετά το ξάφνιασμα άκουσα μια γνώριμη φωνή  να λέει: «Ξύπνα ν” ακούσεις τι λέει ο Πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας «δεν μπορώ να είμαι πρωθυπουργός μιας χώρας που η αστυνομία δέρνει όσους διαμαρτύρονται….»»…

ΥΓ 1 Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις μπορεί να θεωρηθεί προϊόν σύμπτωσης και μόνον.

ΥΓ2 Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε την καταδίκη κάθειρξης 5 ετών πρώην βουλευτή λόγω των χρημάτων που ελάμβανε υποσχόμενος διορισμούς στο Δημόσιο.

Έχω κι εγώ ένα παιδικό όνειρο «Άραγε θα υπάρξει ποινή κάποτε για κάθε πολιτικό που δίνει ψεύτικες υποσχέσεις μιάς και ο πολίτης που τον πιστεύει τιμωρείται έτσι κι αλλιώς;»